สวัสดี กระทู้เเรกของเรา อาจพิมไม่ค่อยรู้เรื่องน้ะ....
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับเเฟนคบกันมา 1ปี3เดือน ผ่านเรื่องอะไรด้วยกันมากมาย ทั้งทุกข์เเละสุข ทะเลาะกันตามประสาคนรักทั่วไป ทุกอย่างเริ่มต้นดีหมด พ่อเเม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ อย่างว่าแหละค่ะ เเรกเริ่มอะไรก็ดี คือช่วง ครบปีนึง ปกติเขาเป็นคนอารมร้อนยุเเล้ว ไม่ฟังใคร เอาตัวเองถูกเสมอ ชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง เวลาเรางอน ก็ไม่เคยง้อ อ้างเเต่ว่า ง้อไม่ใครไม่เป็น เราก็ยอมเพราะว่ารัก ซึ่งมันไม่ใช่ครั้งเดียว เวลาออกไปกินเหล้ากับเพื่อนเราไม่เคยว่านะ เเต่พอเราไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง โมโหหนักมาก ด่าเราไล่เราสารพัด ว่าเราไม่รู้จักพอถ้า เพื่อนสำคัญก็ไม่ต้องมาคุยกับกู ทั้งๆที่บ้างครั้งเราก็เเค่ออกไปหาเพื่อนเเค่นั้น เเต่เราก็ไม่เคยว่าเขาน่ะเรื่องไปกับเพื่อนไรงี้ ก็ปล่อยอยากไปก็ไป เพราะเข้าใจว่าติดเพื่อนเเละไม่อยากทะเลาะอะไรไร้สาระไง ทะเลาะกันทีไร 3-4 ค่อยได้คุยกัน ก็เราอีกละที่ง้อทั้งๆที่ไม่ได้ผิด พอเราบอกจะไปนี่น่ะกับเพื่อนเหมือนเดิมงอนไม่ให้ไป เราก็บอกว่าทำไม..จะไม่ให้ไปไหนเลยรึไง เเล้วตัวเองละทำไมไปกินเหล้าไปเที่ยวกับเพื่อนประจำ จนตอนนี้จะไม่มีเพื่อนเเล้วน่ะเว้ย เขาบอกเรื่องของกูไม่ต้องมายุ่ง เราเสียใจมานับครั้งไม่ถ้วน ร้องไห้จะเป็นจะตายก็บ่อยครั้ง ห้ามเราเล่นเฟสเล่นไลน์ เเต่ตัวเขากับเล่น จับได้หลายครั้งละว่าคนกับคนอื่น เขากผ้บอกไม่มีอะไรเพือ่นกัน มันหลายครั้งจนเรา เริ่ม ไม่เชื่อใจละ จับได้อีกคนก็มาเจออีกคน มาอีกวันนึง ไปเม้นรูปภาพชมเเฟนเก่าว่าน่ารักจังขอจีบได้มั้ยทั้งๆที่คบกับเราน่ะเว้ย เห่ยมันคือไรว่ะ พอเราถามมันบอกแล้วเเต่เลย อย่างี่เง่าน่ารำคาญ จนเราทนไม่ไหวละ ก็บอกไปว่านี่เราเหนื่อยเเล้วนะที่ต้องวิ่งตาม มีเเต่เราที่พยายามยุฝ่ายเดียว ถ้ารักกันมากก็กับไปรักกันเลย เเล้วเขาร้องไห้บอกไม่ไป รักเรา อย่าทิ้งเขาไป จนทุกวันนี้เรารู้สึกอึดอัดมาก ไอ่รักน่ะรัก ไม่ใช่ไม่รัก เเต่เป็นรักที่เหมือน ต้องทนมากกว่าอ่ะ จากที่เราเจ็บมากๆจนเราไม่รู้สึกอะไรเเล้ว มันถึงจุดที่เรารู้สึกว่านี่หรอความรัก ทำไมเราเสียใจมากกว่ามีความสุขเอาง่ายๆเหมือนเขาไม่ได้รักเราเเล้วอ่ะ เเต่เหมือนยื้อ ทะเลาะทีไรก็ขอโทดๆๆๆ รักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป เเต่ไม่ถึงอาทิตก็ทำเเบบเดิม ซ้ำๆ ปรึกษาเพื่อนก็บอกเลิกไปเหอะ จะไปทนอะไรนักหนา ไม่ใช่เพราะยังรักเราไปนานเเล้ว ถ้าเป็นคุณละจะยังยุต่อไปมั้ย ??
เราควรอยู่ต่อหรือเดินจากไป?
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับเเฟนคบกันมา 1ปี3เดือน ผ่านเรื่องอะไรด้วยกันมากมาย ทั้งทุกข์เเละสุข ทะเลาะกันตามประสาคนรักทั่วไป ทุกอย่างเริ่มต้นดีหมด พ่อเเม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ อย่างว่าแหละค่ะ เเรกเริ่มอะไรก็ดี คือช่วง ครบปีนึง ปกติเขาเป็นคนอารมร้อนยุเเล้ว ไม่ฟังใคร เอาตัวเองถูกเสมอ ชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง เวลาเรางอน ก็ไม่เคยง้อ อ้างเเต่ว่า ง้อไม่ใครไม่เป็น เราก็ยอมเพราะว่ารัก ซึ่งมันไม่ใช่ครั้งเดียว เวลาออกไปกินเหล้ากับเพื่อนเราไม่เคยว่านะ เเต่พอเราไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง โมโหหนักมาก ด่าเราไล่เราสารพัด ว่าเราไม่รู้จักพอถ้า เพื่อนสำคัญก็ไม่ต้องมาคุยกับกู ทั้งๆที่บ้างครั้งเราก็เเค่ออกไปหาเพื่อนเเค่นั้น เเต่เราก็ไม่เคยว่าเขาน่ะเรื่องไปกับเพื่อนไรงี้ ก็ปล่อยอยากไปก็ไป เพราะเข้าใจว่าติดเพื่อนเเละไม่อยากทะเลาะอะไรไร้สาระไง ทะเลาะกันทีไร 3-4 ค่อยได้คุยกัน ก็เราอีกละที่ง้อทั้งๆที่ไม่ได้ผิด พอเราบอกจะไปนี่น่ะกับเพื่อนเหมือนเดิมงอนไม่ให้ไป เราก็บอกว่าทำไม..จะไม่ให้ไปไหนเลยรึไง เเล้วตัวเองละทำไมไปกินเหล้าไปเที่ยวกับเพื่อนประจำ จนตอนนี้จะไม่มีเพื่อนเเล้วน่ะเว้ย เขาบอกเรื่องของกูไม่ต้องมายุ่ง เราเสียใจมานับครั้งไม่ถ้วน ร้องไห้จะเป็นจะตายก็บ่อยครั้ง ห้ามเราเล่นเฟสเล่นไลน์ เเต่ตัวเขากับเล่น จับได้หลายครั้งละว่าคนกับคนอื่น เขากผ้บอกไม่มีอะไรเพือ่นกัน มันหลายครั้งจนเรา เริ่ม ไม่เชื่อใจละ จับได้อีกคนก็มาเจออีกคน มาอีกวันนึง ไปเม้นรูปภาพชมเเฟนเก่าว่าน่ารักจังขอจีบได้มั้ยทั้งๆที่คบกับเราน่ะเว้ย เห่ยมันคือไรว่ะ พอเราถามมันบอกแล้วเเต่เลย อย่างี่เง่าน่ารำคาญ จนเราทนไม่ไหวละ ก็บอกไปว่านี่เราเหนื่อยเเล้วนะที่ต้องวิ่งตาม มีเเต่เราที่พยายามยุฝ่ายเดียว ถ้ารักกันมากก็กับไปรักกันเลย เเล้วเขาร้องไห้บอกไม่ไป รักเรา อย่าทิ้งเขาไป จนทุกวันนี้เรารู้สึกอึดอัดมาก ไอ่รักน่ะรัก ไม่ใช่ไม่รัก เเต่เป็นรักที่เหมือน ต้องทนมากกว่าอ่ะ จากที่เราเจ็บมากๆจนเราไม่รู้สึกอะไรเเล้ว มันถึงจุดที่เรารู้สึกว่านี่หรอความรัก ทำไมเราเสียใจมากกว่ามีความสุขเอาง่ายๆเหมือนเขาไม่ได้รักเราเเล้วอ่ะ เเต่เหมือนยื้อ ทะเลาะทีไรก็ขอโทดๆๆๆ รักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป เเต่ไม่ถึงอาทิตก็ทำเเบบเดิม ซ้ำๆ ปรึกษาเพื่อนก็บอกเลิกไปเหอะ จะไปทนอะไรนักหนา ไม่ใช่เพราะยังรักเราไปนานเเล้ว ถ้าเป็นคุณละจะยังยุต่อไปมั้ย ??