ก็มีอีกเรื่องนึงจะมาขอคำเเนะนำ คือผมไปชอบเพื่อนคนนึง เค้าเป็นเพศที่3 (เกย์นั่นเเหละครับ) เรารู้จักกันตอนปี1 อยู่ห้องเดียวกัน(ตอนนี้ปี2เเล้ว) เเรกๆผมก็เฉยๆ พออยู่กันสักพักอยู่ดีๆก็ชอบเค้าเฉยเลย เหมือนเค้ามีอะไรพิเศษสักอย่าง เเต่เค้าไม่ตรงกับสเปคเราเลย เเล้วพอรู้สักพักว่าเออชอบเค้าเเล้ว ก็ไปทักเเชทบอกเค้าเลยว่า อืมเวลาพูดถึงคนอื่นอะหงุดหงิดนะ เเล้วเค้าก็บอกว่า "ก็เเสดงว่าชอบกูไง" ผมก็ไม่เเน่ใจว่ายังไงต่อเหมือนจำลางๆได้ว่า เค้ารับรู้เเล้วผมไม่ได้บอกอะไรต่อ มันเป็นคนคุยเยอะอ่า เเรกๆเวลาชอบผมก็จะบอกตัวเองว่า ชอบทำไมวะไอนี่คุยเยอะ พยายามจะตัดใจจากมันเพราะว่าความคิดมันไม่ใช่คนๆนี้เเน่ๆที่คบเเล้วจะมีความสุข(เดี๋ยวนะ พูดอย่างงี้เหมือนเค้าจะเอาผมอะ555) เเต่ตอนนั้นผมคิดจริงๆนะคิดไปไกลมาก เเต่ปกติถ้าชอบกันก็อยากคุยตลอดใช่ไหม เเต่สมองกับใจผมมันกัดกันอะ ใจอยากคุยพอมันทักมานี่ดีใจมากเวอร์ เเต่พอคุยเเชทเสร็จลบเเชททิ้ง(ผมลบเเชทเค้าเเหละครับ พอเล่นเฟสจะได้ลืมๆไป) เเต่ก็เเอบมองว่าออนไหม พอออนก็ทำไมไม่ทักมาวะ เเล้วก็เข้าไปที่เเชทเค้าพอจะทักก็เข้าไปในเเชทเเล้วก็นิ่งสักพักจากนั้นก็พิมพ์ลบพิมพ์ลบ เเล้วก็ไม่ได้ทัก€_€ เเบบคนมันอยากให้ทักมาก่อนอะนะเดี๋ยวทักบ่อยกลัวคุณเธอจะรำคาญ "นี่ใส่ใจขนาดนี้มาเป็นเเฟนกันเถอะ" พิมพ์ไปคิดไป ต่อดีกว่าๆ หลังจากนั้นก็ปกติครับ เค้าคลุกคลีกับผมนะ ไม่ก็ผมไปเล่นกับเค้านั่นเเหละไปกอดบ้าง หยิกเเก้มบ้างบลาๆๆ มันฟินมากเลยนะจังหวะนั้นหนะ หวังว่าคนอ่านจะฟินบ้าง ผมไม่อยากเล่าเเบบเครียดเกินไปเเค่อยากหาคำเเนะนำเฉยๆ ผมก็รู้เเหละว่าเค้าไม่ได้อะไรกับผมหรอก เเต่ใจผมนี่ไปเเล้ว เเล้วเวลาก็ผ่านไปจนปิดเทอม ในใจก็คิดเเหละปิดเทอมใหญ่นี้จะเลิกชอบให้ได้ พอพ่านไปสักพัก ผมก็รู้สึกอยากเปลี่ยนเเปลงเพื่อเค้า (อ่าวเฉยเลย ถ้าเคยเเอบชอบใครคงมีโมเม้นเเบบนี้บ้างเเหละ) ผมก็ทำจริงๆ ไปออกกำลังกาย คุมอาหาร เปลี่ยนตัวเอง ทั้งร่างกายทั้งคำพูด ทำหมดเลยเเล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วมากพอผมเปิดเทอม ผมก็วาดฝันบลาๆๆของผมสวยเลย เเล้วก่อนเปิดเทอมอะผมเห็นมันโพสสถานะมีเเฟนเเล้ว ตอนนั้นพอเจอปุ๊บผมเเห้งเหี่ยวเลย เเบบกูทำเพื่อเลยนะเว้ยทำไมมันมาเป็นเเบบนี้(มันไม่รู้ไงประเด็น555) เเล้วผมก็พยายามตัดใจมันเลย สร้างกำเเพงไว้เลย ไม่ให้ม้นเข้ามา เเล้วพอผมเจอมันครั้งเเรกตอนเปิดเทอม ผมเฉยมากความรู้สึกผมก็เฉยๆเลยไม่ได้ฝืนด้วย พอผ่านไปสัปดาห์นึง กำเเพงเเตก ตู้มโดนความน่ารักของมันเล่นงาน อย่างเเสบอะมันอะ เเล้วก็เรียนสนุกเล่นเหมือนเดิม ไม่กล้าเข้าไปกอดหยิกเเก้มเเล้ว ก็มันมีเเฟนเเช้วหนินะมันไม่ควรไง ก็ได้เเค่มองมันอยู่ห่างๆ เเล้วคือผมนั่งหลังมันอะ เวลาเรียนก็พอมองกระดานตามันก็ไปชำเลืองหลังมันอะเเล้วก็เเช่ตาอยู่ตรงนั้นยาวๆ พอผ่านไปเราก็นัดไปกับเพื่อนๆกับรวมผมรวมมัน เเล้วมันก็มาคุยกับผมว่า
"เออเนี่ยจะถึงวันเกิดเเล้วนะขอของขวัญล่วงหน้าหน่อย"
ผมก็บอกไปว่า "ก็ไปขอเเฟนดิ"
มันก็บอกว่า"หึงหรอ" เเล้วก็ทำน้ำเสียง
กวนๆเเล้วก็ยิ้มใส่
ผมก็บอกไปว่า "เออ"
เเล้วมันก็บอกว่า"อะอ่าว หึงจริงอ่อเนี่ย"
ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เเต่รีบเดินไปหน้ากลุ่มเพื่อน ก็เดินๆช๊อปๆไปเรื่อยๆ จนมันจะกลับบ้านมันก็บอก เเต่ใจผมอยากเดินไปบอกขอโทษมันมากเลย ว่าเราก็เป็นเพื่อนกันมันไม่ควรพูดไปเเบบนั้น เเต่ก็ได้เเค่เดินตามหลังตอนกำบังไปส่งมันใจผมมันไม่กล้าพอที่จะเปิดใจไปบอกขอโทษ เเต่ก็เเอบเศร้าๆนะที่ไม่หนักเเน่นบอกเค้าไปเเล้วก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้อีกเลย ลืมรึเปล่าไม่รู้ ก็จนตอนนั้นถึงตอนนี้ผมพยายามเลิกชอบมันนะ เเต่มันอยู่ห้องเดียวกันเจอกันทุกวัน คุยกันทุกวัน พอคุยกันใจก็ไปตามมันอีกเเละ พอมีวิธีไหนที่เเนะนำให้เลิกชอบคนที่มีเเฟนคนนี้บ้างครับ ถ้าเค้าไม่มีเเฟนคงจะชอบไปเรื่อยๆเล่นไปเรื่อยๆเเหละ เเต่พอเค้ามีเเฟนเเล้วผมอยากให้เค้าอยู่กับเเฟนไป ไม่ใช่ให้ตัวเองเหมือนคนบ้าที่ชอบเเฟนคนอื่นอยู่อะครับ ช่วยผมหน่อยครับทุกคน