สวัสดีค่ะ วันนี้หนูจะเล่าเรื่องของหนูเอง มันเป็นเรื่องที่หนูอยากระบายมานานแล้ว งั้นหนูเริ่มเล่าเลยนะคะ บางครั้งหนูได้ยินกระซิบ มันบอกให้หนูทำอะไรต่างๆ มันบอกว่า หนูยังดีไม่พอ หนูไร้ค่า หนูรู้สึกว่าประสาทหลอนไปเอง ตอนอยู่ รร หนูปกติเหมือนทุกคนนั่นแหละค่ะ พอกลับบ้านมาหนู หดหู่ กังวล อยากตาย มันเป็นเพราะครอบครัวหนูเองค่ะ วันนี้ พ่อกับพี่ ด่าหนูว่า ปัญญาอ่อน แต่ว่า ว่ากันเล่นๆ แต่หนูไม่เล่นด้วย หนูโกรธ พอหนูกลับถึงบ้าน แม่ก็หาว่าหนูไม่มีเหตุผล หนูรู้ว่าหนูใจร้อน แต่หนูก็มีหัวใจ ตอนนั้นหนูทะเลาะกับแม่ หนูเข้าไปอาบน้ำ หนูร้องไห้หนักมาก หนูเอาผ้าเช็ดตัวมารัดคอ ตอนนั้นหนูเกือบหมดลมหายใจแล้ว แต่หนูยังคิดถึงคุณย่าของหนู หนูยังอยู่แค่ ม.1 หนูควรจะมีอนาคตไกลกว่านี้ หนูคิดว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้า แต่ไม่กล้าบอกแม่ เพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นจากแม่กับพี่แล้วก็พ่อทั้งนั้นแหละค่ะ หนูอยากไปพบแพทย์ แต่ไม่มีใครพาไป ในลำปางหนูไม่รู้ว่ามีที่ไหนบ้าง ที่มีคลินิกดกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ หนูอยากตาย หนูรู้สึกว่าหนูเป็นไบโพลาร์ หนูโกรธมากตอนทะเลาะกับแม่ แม่หาว่าหนูดูอะไรไม่ดี แม่ไม่เคยเชื่อใจหนูเลย หนูเริ่มทำลายข้าวของแต่หนูไม่รู้สึกตัว มือมันไปเอง หนูโกรธพอจะฆ่าคนได้ หนูอยากปรึกษาใครซักคนนึง แต่หนูกลัวว่าจะรบกวนเขา หนูกลัว กลัวว่าเขาจะหาว่าหนูบ้า กลัวว่าจะไม่มีเพื่อน ช่วยบอกได้มั้ย ว่าหนูควรจะทำยังไงต่อไปดี หนูไม่ไหวแล้ว บางครั้งหนูก็คิดว่า หนูฆ่าตัวตายแล้วไปเกิดใหม่ดีกว่า เผื่อจะได้เจอครอบครัวที่ดีกว่านี้555 ตรรกะโง่เหมือนคนเลย พี่สาวหนูได้ดีกว่าหนูทุกครั้ง หนูสอบตกทุกวิชา แต่พี่หนูได้ท็อปทุกวิชา แม่ก็มักจะเอาไปเปรียบเทียบ หนูเศร้า ไม่มีใครเข้าใจหนูเลย หนูอยากร้องไห้ให้หนูไม่มีน้ำตาให้ร้อง แต่หนูทำไม่ได้ เพราะถ้าหนูร้อง ตาหนูจะบวม หนูไม่อยากให้แม่มาเห็น ถ้าเเม่เห็น แม่จะถามว่า 'เป็นอะไร ใครทำอะไรให้' ทั้งๆที่ตัวเองนั่นแหละทำหนู พ่อหนูเคยไปมีผู้หญิงอื่นตอนหนูอยู่ป.4 แม่เลยเริ่มเปลี่ยนไป แม่ไม่เคยขอโทษหนูเลยเวลาแม่ทำอะไรผิด หนูต้องขอโทษตลอด แต่หนูก็นังคงรักแม่นั่นแหละค่ะ แต่หนูควรทำยังไงต่อไปดีหรอคะ หนูเครียดมาก