สูตรหมายเลข 38

กระทู้สนทนา

ธนดลใช้ปลายนิ้วกลางดันแว่นให้ชิดสันจมูก อันเป็นความเคยชินที่เขาทำทุกครั้งที่เกิดอาการเครียด  ความจริงมันก็ไม่สมควรมีปัญหาอะไร
เมื่อวานนี้เขาได้ทำการทดลองจนประสบผลสำเร็จแล้ว เขาแค่ต้องทำมันอีกครั้งในวันนี้ เพียงแต่ครั้งนี้เขาต้องทำมันต่อหน้าผู้ประเมิน ดังนั้น จะไม่ให้เขาเกิดอาการเครียดสักหน่อยคงไม่ได้  เพราะผลงานในวันนี้จะเป็นตัวกำหนดเส้นทางชีวิตของเขาในวันข้างหน้าต่อไป

ชายหนุ่มกำมือแล้วแบออก 2-3 ครั้ง  ก่อนเริ่มกระบวนการตวงวัตถุสารโพลีแซคคาไรด์ ที่มีสูตรเคมีเป็น C₆H₁₀O₅ จำนวน 200 กรัม ลงในภาชนะ จากนั้นจึงเติมวัตถุสารโพลีแซคคาไรด์อีกตัวที่มีสูตรเคมีเดียวกัน แต่มีค่าอไมโลสต่ำกว่าร่วม 20 เท่า ลงไปผสมจำนวน 25 กรัม  จากการทดลองหลายครั้งทำให้เขารู้ว่า นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเจือจางค่าอไมโลสในฐานของโปรดักต์  เพื่อให้มีอุณหภูมิการเกิดเจลาติไนเซชันลดลง

เขาเคยคิดใช้สารสกัดจาก Tacca leontopetaloides เพื่อแก้ปัญหา แต่เนื่องจากพื้นฐาน anhydroglucose unit ที่ต่างกัน ทำให้ล้มเหลวในการเชื่อมต่อกันด้วยพันธะ a-glycosidic linkage ที่คาร์บอนตำแหน่งที่ 1 และanomeric carbon ไม่จับโมเลกุลกัน เกิด อไมโลเพคติน ขนาดใหญ่ จึงส่งผลให้
โปรดักต์ล้มเหลวยิ่งกว่าเดิม

องค์ประกอบอย่างที่สาม คือ วัตถุสารไดแซคคาไรด์ มีสูตรเคมีเป็น C₁₂H₂₂O₁ ที่มีพันธะไกลโคซิดิกเป็นพันธะโควาเลนต์เชื่อมโมเลกุลของเลวูโลสกับสารตั้งต้นโมโนแซคคาไรด์ C₆H₁₂O₆ จำนวน 6.5 กรัม

สุดท้ายคือ ฮาไลต์ เขาใช้ชนิดไอออน คลอไรด์ ขนาดใหญ่ ที่เป็นผลึกถูกจัดเรียงในคิวบิก โคลส-แพคกิ่ง แบบสมมาตร หรือ NaCl จำนวน 5 มิลลิลิตร
ในการผสมตามอัตราส่วนนั้น มีบางชนิดไม่อาจให้น้อยเกินไป มีแต่ส่วนผสมนี้ที่ไม่อาจให้มากเกินไป

เขาเขย่าส่วนผสมทั้งหมดอย่างเบามือ จึงค่อยเติมตัวเบลนด์ เขาเลือกใช้สารละลายที่มีส่วนประกอบของ กรดลอริก ที่มีสายคาร์บอน 12 อะตอม หรือจะ
ลงรายละเอียดตามสูตรเคมีคือ C₁₂H₂₄O₂ อันเป็นกลุ่มไตรกลีเซอไรด์สายปานกลาง เป็นตัวเบลนด์  จำนวน 250 มิลลิลิตร

ใช่ องค์ประกอบทั้งหมด เขาใช้แต่สารที่หาได้ง่ายในธรรมชาติ เพื่อประโยชน์ในการผลิตจำนวนมากและลดต้นทุนการผลิต หรือถ้าจะเอาความจริง ก็คือ
ตัวเขาเองไม่ได้มีทุนทำการทดลองมากมายที่ไหน  ด้วยงบประมาณจำกัด วัตถุดิบก็ต้องจำกัดไปด้วยเช่นนี้

หลังจากเบลนด์องค์ประกอบทั้งหมดเข้าด้วยกันแล้ว ขั้นตอนสุดท้าย คือการเติมตัวทำละลาย  เขาใช้ตัวทำละลายพื้นฐาน Oxiden สารที่มีโมเลกุล
ออกซิเจนน้อยกว่าไฮโดรเจนเท่าตัวซึ่งเชื่อมติดกันด้วยพันธะโควาเลนต์ ที่ได้ผ่านความร้อนจนมีอุณหภูมิประมาณ 60-70 องศาเซลเซียส  จำนวน 250 มิลลิลิตร  ทำการละลายส่วนผสมทั้งหมดให้เป็นเนื้อเดียวกัน

เมื่อส่วนผสมทั้งหมดละลายเข้ากันดี  เขาก็วางไว้ก่อน แล้วเริ่มทำส่วนผสมส่วนที่ 2
โดยใช้วัตถุสารโพลีแซคคาไรด์ชนิดแรก 15 มิลลิลิตร วัตถุสารไดแซคคาไรด์ 50 กรัม NaCl 5 มิลลิลิตร  นำมาเบลนด์และทำละลายไว้

การที่เขาแยกส่วนผสมออกมาเป็นส่วนผสมที่ 2 นั้นเกิดจากการเรียนรู้ความผิดพลาดในสูตรหมายเลข 4 ที่รวมส่วนผสมทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกัน ด้วย
ความคิดที่ว่าเพื่อให้เนื้องานเป็นชิ้นเดียวกัน กลายเป็นความล้มเหลวไม่เป็นท่า เขาจึงแก้ปัญหาโดยการแยกส่วนผสมส่วนเกินออกมา เพื่อสร้างเบสให้เสถียรก่อน ค่อยเติมอีกส่วนเข้าไปภายหลัง

สูตรนี้เป็นสูตรหมายเลข 38 ที่เขาใช้เวลาหลายอาทิตย์ ในการปรับปรุงแก้ไข ลองผิดลองถูกอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หากจะให้อ้างถ้อยคำของ โทมัส อัลวา เอดิสัน คงต้องกล่าวว่า เขาค้นพบสูตรที่ไม่สำเร็จ 37 สูตร ก่อนจะค้นพบสูตรที่สำเร็จเพียงสูตรเดียว นั่นล่ะ  หากเทียบกันแล้วเขาค้นพบสูตรที่ไม่สำเร็จน้อยกว่าตอนเอดิสันสร้างหลอดไฟเป็นเท่าตัวเชียวนะ

ธนดลขยับแว่น เหลือบตามองผู้ประเมิน ไม่เห็นแววตำหนิหรือพอใจบนใบหน้า แต่เท่าที่เขารู้ ทุกขั้นตอนที่เขาทำ ถูกต้องตามโพรเซสทุกอย่าง  ส่วนผสมพร้อมแล้ว ต่อไปคือการขึ้นรูป

ชายหนุ่มจัดเตรียมแม่พิมพ์ ให้ความร้อนจนได้อุณหภูมิที่ต้องการ เพื่อป้องกันโปรดักต์หรือชิ้นงานติดแม่พิมพ์  เขาทาเคลือบโดยใช้สารหล่อลื่นที่ราคาถูกอย่างสารไตรเอซิลกลีเซอรอล  เขาเหลือบมองผู้ประเมินอีกครั้ง เห็นท่าวางเฉยนั่นแล้ว เขาคิดว่า คงใช้ได้อย่างไม่เป็นปัญหา

แม้ว่าเขาจะจบเพียงชั้นปริญญาตรี คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี จากมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้เป็นระดับชั้นนำของประเทศ แต่ใบปริญญาของเขา ก็ไม่ได้มีค่าไว้ใช้เพียงแค่ประดับฝาบ้านหรอกน่า

ขั้นตอนต่อไปเป็นขั้นตอนสำคัญที่ต้องควบคุมด้วยมือเท่านั้น เพราะตัวแปรซับซ้อนหลายประการอันเป็นองค์ประกอบภายนอก การดำเนินการเปลี่ยนแปลงให้เข้ากับสถานการณ์เป็นเรื่องสุดที่เครื่องจักรจะทำได้

ธนดลระวังมือไม่ให้สั่นขณะบรรจงหยอดส่วนผสมส่วนแรกลงไป

เขารอเวลาส่วนผสมที่ 1 เซ็ตตัว เพื่อที่จะได้เทส่วนที่ 2  หากเขาเทเร็วเกินไป ก่อนที่ส่วนแรกจะเซ็ตตัว ส่วนผสมทั้งสองจะรวมตัวกันจนโปรดักต์ไม่สมบูรณ์ แต่หากช้าเกินไป ส่วนผสมทั้งสองจะไม่จับตัวกัน กลายเป็นผลงานที่ล้มเหลว

เขารอจังหวะจนถึงเวลาที่เหมาะสม  เทส่วนผสมที่ 2 ลงไป แล้วปิดฝาแม่พิมพ์

ส่วนสำคัญยังคงมีหลังจากนี้ คือการควบคุมอุณหภูมิ เพื่อให้ส่วนผสมทั้งสองจับตัวกันและส่วนผสมที่ 2 เซ็ตตัวดี โดยไม่ปล่อยให้อุณหภูมิสูงเกิน ซึ่ง
หากเป็นเช่นนั้นจะเกิดการสันดาปความร้อน เร่งปฏิกริยาเคมี แปลงโมเลกุล สลายพันธะโควาเลนท์ แยกโมเลกุลของคาร์บอนมารวมกันที่ชั้นผิวนอก
ของโปรดักต์  ที่ต้องระวัง เพราะวัตุดิบที่เขาใช้ ล้วนแต่มีคาร์บอนเป็นโมเลกุลแรกทั้งสิ้น

ความจริงการเกิดคาร์บอไนเซซั่นไม่เกิน 0.05% นับเป็นตำหนิที่ยอมรับได้ หากเกิน 0.05% ไปเท่าใด ก็ยิ่งห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบไปเท่านั้น
ซึ่งผลงานของเขา เขาไม่ต้องการให้มีการคาร์บอไนเซซั่นเกิน 0.01%  จึงต้องตั้งใจเป็นอย่างมาก

เขาคำนวณเวลาที่เหมาะสม เปิดฝาแม่พิมพ์  จับจ้องเพ่งมองทุกความเปลี่ยนแปลง  ทันทีที่เขาเห็นส่วนที่ 2 ชั้นบนเซ็ตตัวด้วยตาเปล่า ก็รีบใช้อุปกรณ์ตักขึ้นมาวางบนภาชนะแบนทำจากเซรามิค  เสนอให้แก่ผู้ประเมินตรงหน้า

มือของธนดลที่ยื่นส่งผลงานไปนั้นไม่สั่นแม้แต่น้อย นั่นแสดงถึงความมั่นใจในสิ่งที่นำเสนอ
ชิ้นงานผสานเป็นเนื้อเดียวอย่างกลมกลืน แทบจะไร้รอยตำหนิจากการคาร์บอไนเซซั่นอย่างที่เขาตั้งใจ และหากดูแต่ภายนอกจะไม่รู้ว่าชิ้นงานนั้นความจริงแยกเป็น 2 ชั้น แม้จะนำเสนอแบบธรรมดา ไม่ได้ทำการตกแต่งผิวหน้า หรือคอมไบนด์กับสิ่งอื่น ธนดลก็มั่นใจว่าผู้ประเมินจะต้องพอใจกับผลงานของเขา

ผู้ประเมินยื่มมือมารับไป แล้วประเมินชิ้นงานที่ยังมีควันระอุของเขาด้วยสายตา พิจารณาจากทุกแง่มุม ถึงขนาดก้มลงดม สูดไอความร้อนจากชิ้นงาน

ชายหนุ่มลอบสังเกต กลับไม่พบความเปลี่ยนแปลงใดๆบนใบหน้าของผู้ประเมิน  นั่นทำให้เขายกมือที่มั่นคงเมื่อครู่ ซึ่งตอนนี้สั่นน้อยๆขึ้นมาใช้ปลาย
นิ้วกลางดันแว่นให้ชิดสันจมูกด้วยความเคยชิน

และในการประเมินขั้นสุดท้าย  ผู้ประเมินพ่นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เพื่อเร่งกระบวนการคายความร้อนของชิ้นงาน ก่อนจะใช้มือเปล่าๆหยิบชิ้นงานของเขาใส่เข้าปาก

หลังจากเคี้ยวและกลืนแล้ว รอยยิ้มของผู้ประเมินซึ่งเป็นหญิงวัยกลางคนจึงเปิดเผยออกมา

"อืม อร่อยกว่าที่แม่ทำอีก"

มือของธนดลกำเป็นหมัดแน่นอย่างผู้มีชัย รอยยิ้มอย่างโล่งใจก็ปรากฏบนหน้าของเขาเช่นเดียวกัน

...........
ที่ตลาด

"พี่แสง  ป้านีเขาเซ้งแผงให้คนอื่นเหรอ ไม่เห็นมาหลายวันแล้ว"

"ป้าแกเกษียณแล้ว นั่นก็ลูกชายแกไง คนที่แกบอกว่าเรียนเคมีน่ะ"

"อ๋อ มิน่า ถึงเปลี่ยนชื่อร้านเป็น ขนมครกปริญญา  ท่าทางจะอร่อยนะนั่น ลูกค้าต่อแถวยาวเชียว"

...........................................................................................................................................................................................
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แก้ไขข้อความเมื่อ