ย่าเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ มือขวาแขนขวาไม่สามารถใช้การได้ กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง 1 ปี แล้ว

หน้าที่ในการดูเป็นของเรา เราลาออกจากงานเพื่อมาดูแล ได้เงินจากลุงป้าในการจ้างเรา ขอพูดตรงๆในทุกๆอย่างนะคะ บางคำอาจจะแรงไปบ้าง

- ย่าค่อนข้างเรื่องเยอะค่ะ เรื่องมากในการกิน เนื่องจากกระทู้เดิมที่เราเคยถามไป ในการกินเนื้อสัตว์ นม ไม่ได้ มันค่อนข้างยากในการทำอาหาร  ถึงย่าจะป่วยแต่เขาก็กินตามใจปากเหมือนเดิม ไม่ถูกใจก็ด่า
ถามว่าอยากกินอะไร ก็บอกเมนูนั้น พอทำเสร็จก็เปลี่ยนใจ บอกอยากกินอีกอย่าง แล้วการทำแต่ละเมนูไม่ง่ายเลยสำหรับย่า ไม่อร่อยไม่ดีก็โดนด่า บางทีขาดหวาน ขาดเค็มก็แค่บอก เราก็ไปเติมให้แล้ว

- ค่อนข้างวาจารุนแรง ด่าเรา ไล่เรา จนบางทีเหนื่อย ท้อ ปวดหัวไปหมด ยอมรับว่าเถียงค่ะ บางทีมันทนไม่ไหวแล้ว เดินหนีก็ทำมาหมดแล้ว แต่บางครั้งมันเลี่ยงไม่ได้

- สั่งของเก่ง พอของมาส่งจำไม่ได้ว่าสั่งอะไร ถามคนมาส่งเขาไม่รู้ ก็ต่อว่าเขา สั่งของมาไม่ถูกใจก็ขอคืน จนเราเกิดโมโหเหมือนกันนะ ว่าสั่งอะไรเยอะแยะ พอของมาส่งทำไมถึงเป็นแบบนี้ บางครั้งเงินไม่ดีก็บอกเขาตอนนี้เงินไม่มี ยังไม่เอา เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ทำได้แค่ถ้าหนังสือหรือสมุดที่สั่งของพวก มีสทีน หรืออะไรต่างๆมาส่ง เราเก็บทิ้งเลย ไม่ให้เห็นเด็ดขาด (ก็ไปสั่งผ่านทีวีแทน พวกโอช็อปปิ้งงี้)

มันหลายอย่างจนพิมไม่หมด เราปวดหัว มันท้อมันเหนื่อยไปหมด เพราะรับทุกอย่างคนเดียว  จะคุยจะพูดกับใครก็ไม่ได้

เรื่องไม่ไปหาหมอ ยังไม่มีใครจัดการได้ เพราะเขาเอือมกันหมด ย่าเก่งกว่าหมอมากๆ หายากินเอง กายภาพไม่ต้อง กูยกแขนขาออกเองตลอด (เขาว่างี้)

เราต้องจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ อยากรับมือกับอารมณ์ตัวเอง ไม่อยากใส่อารมณ์ ไม่อยากหงุดหงิด เราโดนเขาด่าทุกวัน กับเขาที่ทำแต่ละมื้อ กินครั้งแรก ชม พอผ่านไปสักพัก

กูไม่กินแล้ว กินไม่ดี ปวดท้อง คนทำเหนื่อยค่ะบอกตรงๆ ไม่รู้จะทำอะไรให้กินแล้ว ย่ากินเจยิ่งยากเข้าไปใหญ่


——แท็กห้องผิดขออภัยนะคะ แล้วก็ขออภัยหากเว้นบรรทัดการพิมเนื้อเรื่อง งงๆ