สวัสดีชาวพันทิป ชื่อ"ดาด้า"นะคะ จะมาแชร์ประสบการณ์ที่เจอมาให้ฟังค่ะ...

ด้ากับเมย์เรียนมัธยมที่เดียวกันแต่ไม่เคยสนิทกัน เพิ่งมาเริ่มสนิทกันตอนเข้ามหาลัยแถวกรุงเทพค่ะ ด้าได้เรียนคณะสถาปัตย์ ส่วนเมย์ได้เรียนคณะเภสัชค่ะ ช่วงปีหนึ่งมีกิจกรรมรับน้องเยอะมาก ทำให้เมย์ได้รู้จักกับจูน ซึ่งจูนมีเพื่อนชื่อป้องกับโป ป้องกับโปเป็นพี่น้องกันค่ะ แต่คนหนึ่งเรียนก่อนเกณฑ์เลยทำให้ได้เรียนพร้อมกัน จูนเรียนสถาปัตย์มีแฟนอยู่แล้วคบกันมานาน ป้องเรียนสถาปัตย์มีแฟนอยู่แล้วคบกันมานานเช่นกัน ส่วนโปเรียนทันตะเพิ่งเลิกกับแฟนแต่ก็มีคนคุยหลายคนค่ะ มันทำให้พวกเรากลายมาเป็นแก๊งค์ที่สนิทกันค่ะ ไปไหนไปกัน ถึงไหนถึงกัน 

ตัวด้าเองเพิ่งถูกแฟนบอกเลิกเพราะกิจกรรมเยอะจนไม่มีเวลาให้ ไม่ได้รู้สึกเฮิร์ทนะคะ เหมือนเป็นช่วงปีหนึ่งมีเพื่อนใหม่สังคมใหม่ วัยกำลังสนุกกับชีวิตค่ะ แก๊งค์เรากับการที่ได้เป็นเพื่อนกันมามันมีข้อดีคือเราเป็นตัวของตัวเองเต็มที่ค่ะ มีอะไรคุยกันทุกเรื่อง ขิงกันไปกันมา ด้ากับโปก็ชอบหยอดกันไปมาเหมือนจะเอาชนะกันค่ะ ใครหวั่นไหวก่อนแพ้ จนคนรอบข้างมองว่าด้ากับโปเป็นแฟนกันทำให้ไม่มีใครมาจีบด้า ส่วนโปก็ยังมีคนคุยหลายคน ด้าเลยรู้สึกว่าต้องทิ้งระยะห่างไม่งั้นด้าเองจะเสียเปรียบ จนด้ารู้จักกับ "หนุ่ย" ด้าชอบหนุ่ยมาก ดูเหมือนหนุ่ยก็จะชอบด้าหรือด้าคิดไปเองไม่รู้ เราคุยๆกันอยู่แบบค่อยเป็นค่อยไป แล้วจู่ๆโปก็มาบอกชอบด้า ด้าบอกไปว่า"โปมาบอกอะไรตอนนี้ ตอนนี้ด้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว" แต่ไม่รู้โปเข้าใจยังไงแล้วไปบอกคนอื่นยังไง เพราะเหมือนโปมัดมือชกว่าบอกชอบก็คือคบแล้ว หลังจากนั้นด้าก็คุยกับทั้งโปและหนุ่ยแบบเพื่อนแต่ยังไม่คบใครเพราะตรงๆก็ยังไม่รู้จักใครดีเลยกับเวลาแค่นี้ ตอนนี้แก๊งค์ก็กดดันให้ด้าเลือกโป ทัวร์ลงที่ด้าบอกว่าสิ่งที่ด้าทำอยู่มันผิดด้าจะคุยหลายคนไม่ได้ แต่พอโปคุยหลายคนกลับมองเป็นเรื่องปกติ What? แก๊งค์ตัดขาดด้า ไม่คุยกับด้า ไปไหนไม่ชวน ขาดเพื่อนก็เหมือนเป็นช่วงวัยที่ไม่สนุกค่ะ ด้าคิดหนักมากเลยค่ะว่าจะเลือกคนที่ชอบหรือแก๊งค์เพื่อน ด้าเลยเลือกกลับมาอยู่ในแก๊งค์เพื่อนเหมือนเดิมค่ะ เพราะกับคนที่ชอบด้ายังไม่มั่นใจว่าเขาชอบด้ารึเปล่า

เมย์กับจูนคุยๆกันจนจูนบอกเลิกแฟนแล้วมาคบกับเมย์ ซึ่งด้าไม่เห็นด้วยเพราะด้าเตือนตั้งแต่แรกแล้วว่าอย่ายุ่งกับคนมีแฟน เคยด่าจูนแล้วด้วยแต่สุดท้ายด้าก็หมาค่ะ ตัวด้ากับโปก็กำลังคุยๆกันอยู่ ด้าทำแย่กับโปไว้มากช่วงนี้เพราะด้าไม่ได้รู้สึกรักโปแต่ต้องคบเพราะรักษาแก๊งค์เพื่อนไว้ ด้าอายที่ต้องเดินข้างโปหรือจับมือโป แล้วมันมีจังหวะนึงที่โปสะดุดล้มแล้วเงยหน้ายื่นมือมาให้ดึงขึ้น มันกลายมาเป็นภาพจำที่ฝังในหัวด้ามาจนถึงทุกวันนี้ว่าทำไมตัวเองถึงใจร้ายได้ขนาดนั้น ตอนนั้นด้าก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ใจร้อน หงุดหงิดง่าย เอาแต่ใจ แค่เพียงมีคนมาลูบหัวหรือกวนตีนก็หายแล้วค่ะ ปัญหาที่ทะเลาะกันส่วนมากคือความคิดเห็นไม่ตรงกัน แต่หลังจากนั้นด้าก็แพ้ความดีของโปค่ะ โปดูแลเทคแคร์ ไปรับไปส่ง ไปกินข้าว ไปเที่ยว เป็นแบบนี้สม่ำเสมอ รับฟังให้คำปรึกษา มีความฝัน มีจุดมุ่งหมาย มีความรับผิดชอบ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ มันทำให้ด้าเริ่มรู้สึกค่อยๆหลงรักโปมากขึ้นทุกวันค่ะ  

โปเสมือนเป็นแฟนคนแรกในชีวิตด้าค่ะ เพราะก่อนหน้านี้เป็น puppy love (no sex) ได้แต่แอบคุยกันแบบเด็กๆไม่ได้เปิดตัวเพราะแม่ยังไม่อยากให้มีแฟนและโดนแม่กดดันตลอด ช่วงนี้เมย์กับจูนก็สวีทกันมาก ป้องเริ่มสนิทกับผญ.ชื่อแน็ตที่เรียนด้วยกัน โปก็เริ่มสนิทกับผญ.ชื่อโบว์ซึ่งเรียนด้วยกัน โบว์เคยเป็นหนึ่งในคนคุยของโปก่อนที่จะคบกับด้า และโปเคยบอกชอบโบว์แต่โดนโบว์ปฏิเสธมาก่อนที่จะมาบอกชอบด้า มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ด้าหึงหวงโปมาก ด้ามั่นใจว่าตัวเองเฟรนลี่มากๆ แต่กับคนรอบข้างโป ด้าทำตัวไม่ถูกเลย ด้าเกร็งหนักมาก เพราะด้าคิดว่ากับคนอื่นๆเขาจะชอบหรือเกลียดก็ไม่ได้แคร์ ไม่ได้อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต แต่กับคนรอบข้างแฟนมันต้องอยู่กันไปอีกนาน เกร็งหนักมากค่ะเวลาเจอ กลัวทำอะไรไม่ถูกใจ เพราะเคยพูดแล้วเหมือนความเห็นมันย้อนแย้งกัน หลังๆมาเลยเลือกที่นั่งเงียบๆยิ้มๆ เรื่องนี้โปไม่เคยเข้าใจไม่เคยให้กำลังใจและได้แต่กดดันว่าทำไมไม่คุยหรือชวนคุยบ้าง 

ป้องกับแน็ตสนิทกันมากตัวติดกันตลอด ป้องชอบดูแลแน็ตทำให้แน็ตคิดกับป้องมากกว่าเพื่อน หนักสุดนอนกอดกันแต่บอกแค่เพื่อน พอแฟนป้องหึงหวง ป้องก็ชอบแก้ตัวว่างี่เง่าแล้วเอามาเล่าให้แก๊งค์ฟัง ด้ารู้ว่าแฟนป้องคบมานานดีทุกอย่างแค่อาจจะชอบโดดเรียนมาหาป้อง แต่ป้องพยายามหาข้อเสียมาถ่วงเสมอ ประมาณว่าแถได้ตลอด ป้องชอบเล่าเรื่องเวลาตัวเองนอกใจแฟนแบบภูมิใจมากให้ฟังตลอด มันเลยทำให้ด้าไม่ชอบนิสัยป้องและไม่ชอบแน็ตที่รู้ว่ามีแฟนแต่ก็ยังสอดมือเข้าไป พอฟังบ่อยเข้ามันเลยทำให้ด้าไม่ชอบป้องกับแน็ตไปเลย หลังๆเวลาไม่ตรงกันเลยทำให้เมย์กับจูนเริ่มห่างจากแก๊งค์ไป 

ด้าเป็นคนที่งอนแล้วจะไม่คุยค่ะ รอใจเย็นแล้วค่อยคุย แต่โปจะจับมาคุยให้ได้นะเดี๋ยวนั้นเลย มันเลยทำให้เราทะเลาะกันบ่อยมาก บางทีทะเลาะหนักจนโปเกือบจะลงมากราบแต่ด้าก็ห้ามไว้นะคะ ครั้งนึงที่ด้างอนเล่นๆที่โปไม่ยอมให้ขี่หลังไม่ได้งอนจริงจัง จู่ๆโปก็ระเบิดอารมณ์ด่าด้าต่อหน้าทุกคนว่ามีอะไรไม่ยอมพูด หลายรอบแล้ว ก้มลงไปกราบก็ทำมาแล้ว ด้ารู้สึกหน้าชาไปหมดเลยในหัวได้แต่คิดว่าทำไมต้องเอาเรื่องของเรามาพูดให้คนอื่นฟัง มันเหมือนโดนต่อยกลางอากาศ มันชาจนด้าได้แต่อึ้ง หลังจากเรื่องนี้ถึงหูพ่อแม่โป ทำให้เราเลิกกันค่ะ แก๊งค์เพื่อนก็ตัดด้าไม่คุยกับด้าค่ะ แต่ด้าก็ยอมง้อโปค่ะ โปบอกว่าให้ไปขอโทษแม่โปเพราะแม่โปเสียใจที่ด้าทำให้โปเสียใจ ด้าได้คิดในใจว่ามันเกี่ยวอะไรกัน What? คือเรื่องของเรามันไม่ควรเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังตั้งแต่แรก แต่ก็ต้องยอมขอโทษไป สุดท้ายก็ได้กลับมาคบกัน และด้ากับโปก็ตกลงกันว่าจะไม่เก็บเรื่องอะไรก็ตามจนให้ระเบิดอีก มีอะไรก็พูด

ด้ากับโปชอบสปอยล์กันค่ะ แบบว่าโปมาเล่าอะไรให้ฟังหรือด้าเล่าอะไรให้ฟังก็จะเห็นดีเห็นงามด้วยกัน โปชอบเล่าเรื่องป้องให้ฟังในด้านลบๆตลอด จนมีครั้งนึงที่โปกับป้องทะเลาะกันจนถึงขั้นที่ด้าลบเพื่อนในเฟสของป้องกับแน็ตออกซึ่งตัวด้าเองจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร แต่ในแก๊งค์ก็ไม่มีใครรู้นะคะว่าด้าลบออก ในอีกด้านนึงเวลาเราทะเลาะกันโปก็นำเรื่องของเราไปเล่าให้พ่อแม่ ป้อง และโบว์ฟังตลอด มันกลายเป็นทำให้โปกับโบว์สนิทกันมากขึ้นๆ ด้าก็ยิ่งหึงหวงค่ะ และเราก็จะทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก ด้าบอกว่าผช.มีเยอะแยะทำไมต้องไปสนิทกับผญ.แค่คนเดียว โปก็บอกว่าอยากดูแลอยากช่วยเหลือด้านการเรียนโบว์ โปทิ้งโบว์ให้สอบไม่ผ่านไม่ได้งี้ ด้าก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ มีครั้งนึงที่แอบเห็นโปลูบหัวโบว์ มันจี๊ดค่ะ แต่ด้ารู้สึกว่าโบว์ไม่ได้ชอบโปหรอกแต่โปอ่ะไม่รู้ว่าคิดอะไรรึเปล่า ด้าก็ไปทะเลาะกันหลังบ้านเอา คือตัวด้าเองไม่ชอบทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่นค่ะ บางทีทะเลาะหนักถึงขั้นที่ด้าพลั้งไปว่าวันนึงโปก็ต้องเลือกระหว่างด้ากับโบว์ 

ด้าเห็นโปยังคุยกับแฟนเก่าคนนึงอยู่ที่เคยเป็นรักฝังใจ ฝ่ายหญิงก็เหมือนจะยังมีใจอยู่ แชทบอกคิดถึง อยากให้ไปหา เวลาเมาก็โทรมาอยากให้ไปรับ แต่โปก็ยังเกรงใจด้านะ ตัดบทไป ด้าจับได้หลายรอบมากเลยที่แอบแชทกัน พีคสุดคือโปเอาเรื่องที่เราทะเลาะกันไปเล่าให้ฟังแล้วนางบอกว่าเลิกเลยๆ ด้าเลยเอาแชทของโปพิมพ์กลับไปว่า"ยุ่งอะไรจ้ะ" โปกลับมาด่าด้าค่ะว่าพื้นที่ส่วนตัว ไม่ชอบและโกรธด้าไปเลย ทัวร์ก็ลงด้าอีกจ้า ด้าเลยจะลงรูปคู่ก็โดนแขวะว่าจะทำทำไม ต้องการเอาชนะเหรอ ด้าเลยเหวี่ยงเลย โกรธมากบอกเลิก แต่โปก็เข้าใจค่ะว่าไม่ได้ตั้งใจพูด ก็ง้อๆคืนดีกันไป มีครั้งนึงที่ด้าแกล้งคุยกับแฟนเก่าซึ่งไม่ได้คิดอะไรเลยให้โปเห็นเพื่อเอาคืนที่โปชอบคุยกับแฟนเก่า โปร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายนำเรื่องไปบอกแก๊งค์เพื่อนจนทัวร์ลงที่ด้าค่ะ แต่ตอนที่โปคุยกับแฟนเก่า แก๊งค์เพื่อนกลับบอกว่าเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้ไม่เห็นจำเป็นต้องเกลียดกัน What? 

คืนนึงเกือบตีสาม ด้านอนไม่หลับได้ยินเสียงคนเดินไปมาผ่านหน้าห้องและขึ้นลงบันไดวนอยู่อย่างนั้น ด้าพยายามข่มตาหลับแต่หลับไม่ได้เลย เลยโทรหาโปให้มานอนเป็นเพื่อน แต่โปปฏิเสธมาไม่ได้ ด้านอนร้องไห้กลัวมากจนด้าทนไม่ไหวเลยโทรหาเพื่อนในคณะเป็นผช.ที่ไว้ใจที่สุดให้มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยอีกสองสามชั่วโมงก็เช้าแล้ว เพื่อนก็มานอนค่ะล่างเตียง ด้านอนบนเตียง จนเช้าก็ให้เพื่อนกลับไปไม่มีซัมติงอะไรใดๆทั้งสิ้น ด้าก็นำเรื่องนี้ไปคุยกับเมย์และจูนว่าเวลาด้าต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนด้านี่ดี๊ดีเนาะไรงี้  

หลังๆมาเราทะเลาะกันน้อยลง แต่ที่ทะเลาะกันไม่หายคือเรื่องโบว์ค่ะ ด้ารู้สึกว่าโปเอาเรื่องของด้าที่ทะเลาะกันไปคุยกับโบว์เยอะมาก หลังๆมีอะไรโปก็เลือกที่จะไปคุยกับโบว์มากกว่า ตอนนั้นด้าไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ คนเป็นเพื่อนกันมันก็เข้าใจกันอยู่แล้วเพราะเพื่อนรับฟังแค่มุมๆเดียว แต่มีครั้งนึงที่ด้าคุยกับโปเรื่องของโบว์และขอร้องให้โปไม่เอาเรื่องนี้ไปพูด แต่โปเอาไปเล่าให้โบว์ฟัง ด้ารู้สึกว่าเราเป็นแฟนกันนะทำไมเอาเรื่องภายในไปเล่าให้คนอื่นฟังหมดและเรื่องนี้ด้าก็ขอไว้แล้ว หลังๆด้าคอนโทรลไม่ได้แล้วค่ะ โปเล่าทุกอย่างให้โบว์ฟังทุกเรื่อง หลายๆเรื่องด้ายังไม่เคยรู้เลย ตอนนี้หลายๆคนรอบข้างโปเริ่มไม่ชอบด้าแล้ว ทั้งพ่อแม่โปที่ฟังความจากโป เพื่อนโปที่ฟังความจากโปและเจอกันแค่ครั้งเดียว ป้อง แน็ต และโบว์ มันเลยกลายเป็นทำให้โปมองว่าด้าเข้ากับคนรอบข้างโปไม่ได้ ปัญหามันเลยเริ่มใหญ่ขึ้นค่ะ 

เรื่องราวผ่านไปโดยไม่ได้แก้ไขมันเลยเป็นรอยร้าวไปเรื่อยๆ จนด้ามีโอกาสไปฝึกงานที่บริษัทช.แถวระยอง ด้าได้รู้จักกับพี่มิคซึ่งเทคแคร์ดีมาก พี่มิคจะหลังไมค์มาถามตลอดว่าเป็นไงรู้สึกยังไง ด้ากับพี่มิคคุยกันตลอด ด้ารู้ว่าพี่มิคชอบด้าแต่ด้าไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะพี่มิคมีแฟนแล้ว มีครั้งนึงที่พี่มิคเผลอมาแตะมือ ด้าโกรธและไม่คุยกับพี่มิคเป็นอาทิตย์เพราะด้าไม่ชอบ เหมือนด้าแค่สบายใจที่มีคนรับฟังและเข้าใจแค่นั้น เรื่องอื่นด้าไม่ได้สนใจ เหมือนด้าจะเข้าใจมากขึ้นเรื่องโปกับโบว์ว่าอาจจะคล้ายๆกรณีของด้าก็ได้ แค่หาคนรับฟังที่สบายใจแต่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น

หลังเรียนจบด้าสมัครงานไปหลายที่นะคะ แต่ไม่มีบริษัทไหนเรียกสัมภาษณ์เลย ด้าเลยไปทำงานบริษัทที่เคยฝึกงานซึ่งก็ได้พี่มิคช่วยดูเอกสารให้ 
ด้ากับโปได้งานคนละที่อยู่คนละภาคค่ะ ด้วยความที่สมัยเรียนเราแทบจะไม่ค่อยได้แชทอะไรกันอยู่แล้วเน้นเจอกันมากกว่า พอมาทำงานด้าไม่รู้ว่าต้องปรับตัวยังไงก็เลยทำเหมือนเดิมคือไม่ค่อยได้แชท เหมือนด้าก็คิดแทนโปค่ะว่าคงรู้แหละว่าทำงานกับกลับห้องวนลูป เราไม่มีเรื่องราวใหม่ๆคุยกันเพราะชีวิตด้าก็เป็นรูทีนแบบนี้จนกลายมาเป็นว่าเราคุยน้อยลง พักเที่ยงก็ถามสารทุกข์สุขดิบ ก่อนนอนด้าเหนื่อยมากชอบเผลอหลับคาโทรศัพท์ตลอด มันเลยทำให้โปคิดว่าด้าไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่เล่าอะไรให้ฟังเลย 

เมย์กับด้าทำงานใกล้ๆกัน วันนึงด้าไปนอนเล่นห้องเมย์ บังเอิญพี่มิคโทรมา ด้าก็คุยกับพี่มิคปกติ พอวางสายเมย์ถามด้าว่า"พี่เขาชอบแกหรอ" ด้าก็ตอบว่า"อืม"แค่นั้นซึ่งเมย์ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ พี่ป็อกซึ่งเป็นพี่ที่ทำงานบอกว่าอยู่แถวนี้พอดี ด้าเลยขอติดรถไปทำงานด้วย แต่พี่ป็อกขอแวะซื้อของก่อน พอซื้อของเสร็จ ด้าคิดได้ว่าลืมกระเป๋าตังค์ไว้ห้องเมย์ พี่ป็อกเลยพาวนกลับมาเอาที่ห้องเมย์ แล้วเราก็ไปทำงานกัน หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปเกือบเดือน ด้าน้อยใจโปหลายเรื่องค่ะ ตอนด้าชวนโปไปเที่ยวต่างจังหวัดทีไรโปบ่ายเบี่ยงตลอด แต่ตอนโบว์ชวนไปทะเล โปกลับโอนเงินให้ไปเลย ซึ่งโปไปทะเลกับโบว์และบอกว่าพักกันคนละห้อง แล้วขากลับจะแวะมาหาด้า โปแวะมาหาด้าก็พาไปเที่ยวปกติ ตอนแยกกันพี่มิคอาสาแวะมารับด้าไปทำงาน ด้าเลยให้โปไปส่งด้าที่รถพี่มิค ก็ทักทายกันปกติ ด้าก็ขึ้นรถไปทำงาน ส่วนโปก็กลับไปทำงานค่ะ

( ผ่านมา 80% แล้วค่ะ พิมพ์ต่อในคอมเม้นท์นะคะ อาจจะปูเรื่องยาวนิดนึง แต่สุดท้ายเรื่องราวมันจะเชื่อมโยงกันหมดเลยค่ะ )