คือเรื่องมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คนเราขอแทนชื่อเขาด้วยคนที่ 1.ชื่อ จูน คนที่ 2. ชื่อ นุ่น รวมเราแล้ว แก๊งเรามี 3 คน พวกเราสนิทกันมากๆ ไม่มีความลับอะไรต่อกันเลย สำหรับเราการอยู่กับเพื่อนสองคนนี้คือดีที่สุดแล้ว แต่ก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อ อาจารย์ให้เราทำงานกลุ่ม 5 คน ซึ่งเรามีสามคน จำเป็นต้องหาเพิ่มอีก 2 คน ซึ่งเราขอแทนเขาว่า บัวกับจ๋า สองคนนี้ เท่าที่เราดูตั้งแต่แรกดูเป็นคนตั้งใจทำงาน มุ่งมั่นดี เราคิดว่าได้คนแบบนี้มางานก็คงเสร็จสมบูรณ์ เป็นไปตามคาด สองคนนี้ทำงานเก่งจริงๆ เริ่มเข้ามาตีสนิทกับพวกเรา 3 คน จนตอนนี้แก๊งเรามีสมาชิกเพิ่มจากการทำงานกลุ่ม ขอเกริ่นก่อนว่าโดยปกติ เราและจูนจะสนิทกันมากถึงมากที่สุด เพราะเรากับจูนอยู่ด้วยกันมานาน 10 กว่าปีเลยตั้งแต่สมัยประถม ต่อมาเราได้ทำการนัดกันไปเที่ยวทะเลที่พัทยากับเพื่อนๆ รวมเราก็ 5 คนวันแรกปดติดี วันที่สองเกิดการทะเลาะกันเนื่องจากเกิดการหารค่าใช้จ่ายกันไม่ครบ ไม่เท่ากัน ทำให้พวกเราทะเลาะกันหนักมากในที่พัก วันต่อมาก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ไม่มีใครคุยกันเลย แต่เรากับจูนยังคุยกันปกติ เรากับจูนมีความเห็นตรงกันว่าในเรื่องตรงนี้ จ๋าผิด รายละเอียดเรื่องมันยิบย่อยเราขอบอกตามตรงว่าตอนคุยกันก็ไม่มีใครยอมใครเลย แต่พอเราคุยกังจูนเราก็มีความ
เห็นตรงกันว่าจ๋าผิด อยู่ๆ บัว ก็มาคุยกับเราว่าที่มันเป็นแบบนี้เพราะ จ๋ารึเปล่า เหตุการณ์ตรงนี้มันทำให้เราเริ่มมีอคติกับจ๋า เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนในแก๊ง ไม่คุยกันเลย เว้นไว้แต่เรากับจูน ขนาดกับนุ่นเรายังไม่คุย สุดท้ายมันถึงจุดต้องคุยกันจริงๆเราเลยคุยกันทุกเรื่อง 5 คนเราเลยกลับมาคุยกันเหมือนเดิม ในช่วงที่หอเรามีปัญหา จ๋าคือคนที่บอกให้เราไปอยู่กับจ๋าได้ เราเลยไปอยู่กับจ๋า แต่ตอนที่เราไปอยู่ เราโดนจ๋าใช้ให้ทำความสะอาดห้องให้ กวาด ถู ล้างถ้วยที่แช่ไว้แล้วเราไม่ได้กิน ซักผ้าอีกด้วย แต้ราก็ทำอยดีเพราะเราไปอาศัยเขา ประมาณ 1 อาทิตน์เราให้เงินจ๋าไป 500 ถือว่าช่วยค่าน้ำค่าไฟ พอเรากลับมาที่หอตัวเองเราก็นั่งคิดว่าเราอึดอัดใจ เราไม่เป็นตัวเอง เรารู้สึกว่าเราลำบากใจทุกครั้งที่อยู่กับจ๋า มันไม่เหมือนตอนที่เราอยู่กับ จูนและนุ่นเลย
จากนั้นเราก็ค่อยๆห่างจ๋าไปเรื่อยๆ เพราะเราอึดอัดมากๆ ต่อมาเราไปฝึกงาน บังเอิญจ๋าที่ลงที่นี่เหมือนเรา แต่เรามีเพื่อนร่วมงานที่น่ารักมาก เรารู้สึกว่าเราสบายใจที่ได้อยู่ดับเพื่อนใหม่มากกว่าจ๋าซะอีก เพื่อนใหม่มาพูดกับเราว่าไม่โอเคที่จ๋าชอบบลัฟเรื่องงาน จ๋าเป็นคนเก่งอยู่แล้วสำหรับเราจ๋าทำงานเก่งมาก แต่จ๋า ใช้กดคนอื่นที่ทำไม่ได้ จ๋าจะชอบพูดว่า แค่นี้ก็ทำไม่ได้ ทีจ๋ายังทำได้ อะไรแบบนี้ จ๋าเป็นคนพูดไม่คิดอยากพูดก็พูดอยากทำก็ทำ โดยที่ไม่ได้สนใจ ครส คนอื่นเลย เพื่อนที่ฝึกงานโดนเขาก็ไม่โอเค เกิดการนินทากันเกิดขึ้น ซึ่งเราเองก็โดนจ๋ากระทำนิสัยแบบนี้ใส่มาตลอดที่รู้จักกันแต่เราก็ไม่ได้พูดกับจ๋าตรงๆ เราไม่ชอบคนแบบนี้ เราพยายามออกห่างจ๋ามาตั้งแต่แรก เพราะเราอึดอัด เรากับเพื่อนที่ฝึกงานเริ่มสนิทกันแล้วเกิดการ นินทาจ๋า ต่อมาไม่นานนัก จูนทักมาหาเรา บอกว่าจ๋ารู้เรื่องที่เรานินทา จูนบอกว่าจ๋าพูดว่า " บลัฟอะไร ไม่ได้บลัฟ คิดว่าเป็นเพื่อนกัน พูดอะไรนิดๆหน่อยๆก็เก็บเอาไปคอดมากซะแล้ว เป็นเพื่อนกันนึกว่าจะพูดอะไรก็ได้ แค่นี้ก็เก็บไปนินทา " แล้วจามด้วยด่าเราว่า "
" เรารู้สึกว่าการเป็นเพื่อนกันต้องให้เกียรติกันสิ ไม่ใช่นึกอะไรอยากจะพูดก็พูด วันนั้นเราโมโหมาก โพสด่าจ๋าลวสตอรี่ไอจี จ๋ารีพายมาหาเรา เราเลยบอกไปตามตรงว่าเราคิดยังไงรู้สึกยังไง แต่ครั้งนี้จ๋าบอกว่า ขอโทษเรา ซึ่งเราตกใจมาก เราสาบานได้เลยว่าเราไม่เคยได้ยินจ๋าขอโทษใคร เรารับคำขอโทษนั้นไว้ แล้วเราก็จบกันที่แชทตรงนั้น ทุกวันนี้เราไม่ได้ยุ่งกับจ๋าแล้ว เรารู้สึกว่าเราออกมาจากตรงนั้นแล้วเรามีความสุข เราไม่อึดอัดเลย ครส ของเรามันโล่งมากๆ เรากำบังเริ่มต้นชีวิตใหม่กับการเจอเพื่อนใหม่ที่ฝึกงาน และยังไม่ลืมเพื่อนที่เรารักมากที่สุดคือจูน ส่วนนุ่นและบัว ก็มีคุยบ้างตามประสาถามไถ่ ชีวิตช่วงนี้อะไรประมาณนี้ แต่จูนบอกว่าเราตอนนี้ชีวิตจ๋าดิ่ง จูนบอกว่าจ๋าโทรไปร้องให้กับจูนบ่อยมาก เพราะจ๋าไม่คิดว่าเราจะคิดกับจ๋าแบบนั้น เราผิดไหมที่พูดออกไปว่ารู้สึกไม่โอเคที่จ๋าทำแบบนี้ แล้วเดินออกมาจากชีวิตจ๋า แล้วมันทำให้จ๋าร้องให้
เราผิดไหมที่ทำแบบนี้ ?!!??
เห็นตรงกันว่าจ๋าผิด อยู่ๆ บัว ก็มาคุยกับเราว่าที่มันเป็นแบบนี้เพราะ จ๋ารึเปล่า เหตุการณ์ตรงนี้มันทำให้เราเริ่มมีอคติกับจ๋า เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนในแก๊ง ไม่คุยกันเลย เว้นไว้แต่เรากับจูน ขนาดกับนุ่นเรายังไม่คุย สุดท้ายมันถึงจุดต้องคุยกันจริงๆเราเลยคุยกันทุกเรื่อง 5 คนเราเลยกลับมาคุยกันเหมือนเดิม ในช่วงที่หอเรามีปัญหา จ๋าคือคนที่บอกให้เราไปอยู่กับจ๋าได้ เราเลยไปอยู่กับจ๋า แต่ตอนที่เราไปอยู่ เราโดนจ๋าใช้ให้ทำความสะอาดห้องให้ กวาด ถู ล้างถ้วยที่แช่ไว้แล้วเราไม่ได้กิน ซักผ้าอีกด้วย แต้ราก็ทำอยดีเพราะเราไปอาศัยเขา ประมาณ 1 อาทิตน์เราให้เงินจ๋าไป 500 ถือว่าช่วยค่าน้ำค่าไฟ พอเรากลับมาที่หอตัวเองเราก็นั่งคิดว่าเราอึดอัดใจ เราไม่เป็นตัวเอง เรารู้สึกว่าเราลำบากใจทุกครั้งที่อยู่กับจ๋า มันไม่เหมือนตอนที่เราอยู่กับ จูนและนุ่นเลย
จากนั้นเราก็ค่อยๆห่างจ๋าไปเรื่อยๆ เพราะเราอึดอัดมากๆ ต่อมาเราไปฝึกงาน บังเอิญจ๋าที่ลงที่นี่เหมือนเรา แต่เรามีเพื่อนร่วมงานที่น่ารักมาก เรารู้สึกว่าเราสบายใจที่ได้อยู่ดับเพื่อนใหม่มากกว่าจ๋าซะอีก เพื่อนใหม่มาพูดกับเราว่าไม่โอเคที่จ๋าชอบบลัฟเรื่องงาน จ๋าเป็นคนเก่งอยู่แล้วสำหรับเราจ๋าทำงานเก่งมาก แต่จ๋า ใช้กดคนอื่นที่ทำไม่ได้ จ๋าจะชอบพูดว่า แค่นี้ก็ทำไม่ได้ ทีจ๋ายังทำได้ อะไรแบบนี้ จ๋าเป็นคนพูดไม่คิดอยากพูดก็พูดอยากทำก็ทำ โดยที่ไม่ได้สนใจ ครส คนอื่นเลย เพื่อนที่ฝึกงานโดนเขาก็ไม่โอเค เกิดการนินทากันเกิดขึ้น ซึ่งเราเองก็โดนจ๋ากระทำนิสัยแบบนี้ใส่มาตลอดที่รู้จักกันแต่เราก็ไม่ได้พูดกับจ๋าตรงๆ เราไม่ชอบคนแบบนี้ เราพยายามออกห่างจ๋ามาตั้งแต่แรก เพราะเราอึดอัด เรากับเพื่อนที่ฝึกงานเริ่มสนิทกันแล้วเกิดการ นินทาจ๋า ต่อมาไม่นานนัก จูนทักมาหาเรา บอกว่าจ๋ารู้เรื่องที่เรานินทา จูนบอกว่าจ๋าพูดว่า " บลัฟอะไร ไม่ได้บลัฟ คิดว่าเป็นเพื่อนกัน พูดอะไรนิดๆหน่อยๆก็เก็บเอาไปคอดมากซะแล้ว เป็นเพื่อนกันนึกว่าจะพูดอะไรก็ได้ แค่นี้ก็เก็บไปนินทา " แล้วจามด้วยด่าเราว่า "