ผมได้โพสต์เนื้อหาเรื่องนี้ไว้ในกระทู้ของแม่กิ๊ส https://ppantip.com/topic/40103025/comment4-1 แต่คิดว่าหลายคนอาจจะยังไม่ได้อ่าน จึงได้ copy เนื้อหาที่โพสต์ไว้ (ปรับเกลาแก้ไขข้อความนิดหน่อย) เอาเฉพาะเนื้อหาที่เป็นประเด็นสนทนาแลกเปลี่ยนมาตั้งเป็นกระทู้แยกต่างหาก เพื่อแลกเปลี่ยนมุมมองและแนวคิดของผมเกี่ยวกับการพิจารณาคัดเลือกนักกีฬาคนใหม่ ๆ เข้าแคมป์ทีมชาติกับทุก ๆ คน ทำไมเราจึงควรจะเลือกนักกีฬาตัวสูงเข้าแคมป์ทีมชาติมากกว่านักกีฬาตัวเตี้ย ทั้ง ๆ ที่เรามีนักกีฬาตัวเตี้ยฝีมือดีและพร้อมใช้งาน สามารถหยิบเอามาใช้ได้ทันที (ในระดับอาเซี่ยน และรายการระดับเล็ก ๆ ที่คู่แข่งไม่ได้โหดมาก) เหตุผลคือ เรากำลังเสียเวลาไปกับการพัฒนานักกีฬาตัวเตี้ยที่ไม่สามารถตอบโจทย์ในการพาทีมชาติไปสู่เป้าหมายหลัก 3 ระดับที่ทีมชาติไทยยังไม่เคยบรรลุหรือก้าวไปถึงมาก่อนนั้นเอง  

เป้าหมาย 3 ระดับของทีมชาติไทยที่ยังไม่บรรลุผลสำเร็จ คือ 

1. เอาชนะทีมญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ให้ได้แบบยั่งยืน เพื่อแซงขึ้นเป็นเบอร์ 3 เบอร์ 2 ของเอเชีย รองจากจีน เหมือนที่ไทยก้าวผ่านทีมชาติไต้หวัน และคาซัคสถาน ขึ้นมาเป็นเบอร์ 4 ของเอเชีย (แผนนี้ต้องใช้เวลากี่ปี ให้ผู้ที่เกี่ยวข้องไปกำหนดและวางกลยุทธ์เอาเอง แต่ถ้ายิ่งทำแผนนี้ให้สำเร็จได้เร็วเท่าไหร่ โอกาสที่จะได้เห็นทีมชาติไทยเป็น 1 ใน 12 ทีมสุดท้ายที่ได้เข้าไปแข่งกีฬาโอลิมปิกก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น)
 
2. ชิงตั๋วไปโอลิมปิกให้ได้เป็นครั้งแรก หลังจากนั้น ทีมไทยต้องเป็นขาประจำในรายการโอลิมปิกทุก 4 ปี ซึ่งแน่นอนว่า เราต้องทำภารกิจในข้อนี้ได้ จำเป็นต้องทำภารกิจในข้อ 1 ให้สำเร็จเสียก่อน การเบียดแซงทีมญี่ปุ่นและทีมเกาหลีใต้ ขึ้นเป็นเบอร์ 2 เบอร์ 3 ของเอเชีย ก็เพื่อกะรันตีการเป็นขาประจำได้ตั๋วไปแข่งโอลิมปิกทุก 4 ปีอย่างแน่นอน (โดยส่วนตัวเห็นว่า ควรจะชิงตั๋วไปโอลิมปิกครั้งแรกให้ได้ในปี 2028 หรืออีก 8 ปีข้างหน้า) 

3. เอาชนะทีมระดับ top 10 ของโลก (นอกเหนือจากทีมญี่ปุ่น และเกาหลีใต้) ให้ได้บ่อยขึ้น เพื่อทำอันดับโลกให้สูงขึ้นจนเหลือเลขตัวเดียว และได้สิทธิ์เข้าไปแข่งรายการระดับโลกต่าง ๆ เช่น รายการชิงแชมป์โลก รายการเวิร์ลดคัพ รวมถึงรายการระดับโลกอื่น ๆ เช่น VNL รอบไฟนอล 6 ทีมสุดท้าย เป็นต้น  
เมื่อรู้เป้าหมาย 3 ข้อของทีมชาติไทย สิ่งที่ต้องคิดต่อคือ เราจะหานักกีฬาแบบไหนจึงจะเพิ่มโอกาสการบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ได้เร็วที่สุด และเป็นไปได้มากขึ้น (หมายถึงเริ่มเดินถูกทาง) ระหว่างเก่งเล็ก กับ เก่งใหญ่ อะไรเป็นไปได้มากกว่ากัน
 
โค้ชระดับโลกอย่างหลางผิงมีปรัชญาการเลือกนักกีฬาเข้าทีมชาติด้วยคำ 3 คำคือ เร็ว สูง และ หนัก ซึ่งเป้าหมายของทีมชาติจีนคือ ขึ้นเป็นเบอร์ 1 ของโลก ป้องกันแชมป์โอลิมปิก และกวาดแชมป์ทุกรายการระดับโลกที่เข้าร่วมแข่งขัน คุณสมบัติของนักกีฬาวอลเล่ย์บอล 3 ข้อที่โค้ชหลางผิงใช้พิจารณาคัดเลือกนักกีฬาเข้าแคมป์ทีมชาติ จึงสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ของคนที่เป็นโค้ชระดับโลกว่า เธอคัดเลือกนักกีฬาของเธออย่างไร ทำไมความสูงจึงเป็นคุณสมบัติสำคัญข้อหนึ่งที่เธอกำหนดไว้ว่าจะต้องมี ซึ่งเราควรจะเอามาเป็นแบบอย่างหรือไม่ ส่วนไทยเราจะหานักกีฬาแบบนั้นได้หรือหาไม่ได้ ก็ค่อยว่ากัน ถ้าหาไม่ได้ เราสามารถสร้างขึ้นได้ไหม นักกีฬาลูกครึ่ง นักกีฬาโอนสัญชาติที่มีคุณสมบัติ 3 ข้อนี้มีไหม ถ้าเราเริ่มต้นสร้างวันนี้อีก 8-10 ปีก็ได้ใช้งาน แต่ถ้าไม่สร้างเลย คือ ไม่มีวันที่จะได้นักกีฬาอย่างที่เราต้องการแน่นอน และเป้าหมายของทีมชาติ 3 ระยะที่วางไว้ก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นจริงไม่ว่าจะให้เวลาอีกนานเท่าไหร่ก็ตาม

เพิ่มเติม : ขอแปะลิงก์บทสัมภาษณ์โค้ชหลางผิง https://ppantip.com/topic/38390812 

นักกีฬาวอลเล่ย์บอลสมัยใหม่ตามปรัชญาการทำทีมของเธอ คือ เร็ว สูง + All Around แต่ผมจำผิดเป็น เร็ว สูง หนัก ซึ่งความหนักนั้นโค้ชหลางผิงได้ผนวกรวมอยู่กับความสูงแล้ว เธอเห็นว่า นักกีฬาที่เป็นลูกทีมของเธอต้องตัวสูงและตีได้หนักหน่วงเหมือนนักกีฬาชาย ส่วน all around นี่ เป็นคุณสมบัติที่หาได้ยากที่สุด เปรียบเสมือนช้างเผือกมาจุติเลยก็ว่า คนที่มีเซ้นต์รับบอลแรกดี ขุด เสิร์ฟ ตบ บล็อก ต่อบอล เซตบอล แถมยังต้อง เร็ว + สูง เราจะหานักกีฬาแบบนี้ได้จากที่ไหน  ถ้าเราไม่พยายามสร้างขึ้นมา