Spoiler Alert นาจาาาา
ฮโยจินเตือนละนะ 

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่โฟกัสไปที่วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน ซึ่งตัวฮโยจินเอง เป็นแฟนของทีมเกาหลีใต้กับทีมไทย ไม่ได้เชียร์จีนมากสักเท่าไหร่นัก แต่เมื่อนานๆทีจะมีหนัง  volleyball-based เข้าโรงใหญ่สักครั้ง ฮโยจินก็ไม่พลาดที่จะไปดูค่ะ 

บทหนังหลักๆจะเน้นไปที่โค้ชตำนานของเราอย่าง Jenny Lang Ping และ Chen Zhonghe ใน 40 ปีที่ผ่านมา บอกเลยว่าชม. แรกของหนังไม่น่าเบื่อเลย สนุกมาก นำแสดงโดยคนที่ไม่ใช่นักแสดงอาชีพด้วย (ลูกสาวหลางผิงเองแท้ๆ แสดงเป็น หลางผิงตอนเด็ก) ซึ่งทั้งคู่แสดงได้ดีมากๆ แบบ ธรรมชาติมาก ซึ้งมากฉากเจอหน้าพ่อแม่หรือฉากตบญี่ปุ่นได้ first championship ในประวัติศาสตร์  บอกเลยว่าฉากการซ้อม การเทรนต่างๆ วิธีการโค้ช คือทำได้ดี เหมือนจริงมากๆ 

แต่ทีนี้หนังก็ผ่านถึงช่วง 2008 ที่โค้ชหลางผิงคุมทีมเมกาทุบทีมจีนในบ้านเกิดตัวเองในปักกิ่ง โอลิมปิก 2008 
แล้วก็ข้ามไปสู่ยุคมืด ยุคต่ำตมที่สุดของวอลเลย์บอลจีนช่วง 2008-2013 (ช่วงที่ไทยชนะจีนนั่นเอง) 
หลางผิงยอมมาคุมทีมชาติจีนและทำการ reform ปฏิรูปรูปแบบการคัดเลือกคนหมด รูปแบบการซ้อมหมด
โดยไม่ใช้ต้องการ best athelete แต่ต้องเป็น best human being ด้วย ซึ่งก็ทำให้เห็นแคมป์ทีมชาติจีนสุดอลังการ
ตัวละครที่เป็นนักกีฬาทีมชาติเองก็มาหมด(ยกเว้นเว่ย ที่ตอนถ่ายทำเรื่องนี้ นางท้อง)
ช่วงหลังนี้โฟกัสไปที่ตัวนักกีฬาแล้ว จูถิงมีปัญหาเรื่องความผอมแห้งแรงน้อย ติงเสียมั่นหน้า ไม่ค่อยชอบรุ่นพี่ รวมถึงเรื่องที่ไม่หนีบจางเล่ยติดทีมไป บลาๆ
สุดท้ายก็สามารถทุบบราซิล แล้วเข้าไปคว้าทองใน Rio 2016 ได้ จบ 

บอกเลยว่าฉากสู้กับบราซิลมีการตัดต่อเอาภาพที่แข่งจริงตอนปี 2016 มาใส่เป็นระยะๆ ทำได้ดีมากๆ
ส่วนนักแสดงไทยตอนปี 2013 ชิงแชมป์เอเชียออกมาน้อยมาก น่าจะประมาณ 3 วิ คือน้อยจริงๆ
โลแกนทอม ก็มีมาบ้าง ยุค 2008 4-5 วินาที 

พูดตรงๆคือไม่ได้โฟกัสที่แพ้ทีมไทยมากนัก แต่โฟกัสที่ 2008-2013 คือยุคมืดของจีน 
และหลางผิงเข้ามาปฏิรูปจนทีมดีขึ้น

ส่วนตัวแล้วเราว่าคนชอบวอลเลย์ยังไงก็ชอบหนังเรื่องนี้ 

แต่ฮโยจินบอกไว้ก่อนเลยว่าหนังมัน typical national Chinese มากกกก แบบปลุกใจรักชาติ พาจีนก้าวไกล รวมใจสามัคคี
คนไม่ชอบอาจจะรู้สึกว่ายัดเยียดเกินไป แต่เราอิน ดูแล้วซึ้ง มีน้ำตาไหลบ้าง แด่แฟนเราที่ไม่อินวอลเลย์เท่าเรา ร้องเยอะกว่าเราอีกจ้า
เพราะฉะนั้นก็อย่าพลาดเลยแฟนวอลเลย์บอล ไปดูเถอะ