สวัสดีค่ะทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน ในช่วงโควิดระบาดมีหลากหลายอาชีพที่ตกงานเยอะพอสมควร เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน อยากรู้ว่าเพื่อนๆรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไง ในการใช้ชีวิตประจำวัน

เราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องตกงาน เราตกงานมาหลายเดือนแล้ว

เราเป็นผญ.ตัวคนเดียว พักอาศัยเช่าหอพักอยู่ในกรุงเทพฯ ใกล้มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรามีเพื่อนแค่ไม่กี่คน แต่ไม่ถึงขั้นสนิท แต่ก็คุยกันได้ ส่วนใหญ่เพื่อนร่วมงานและเพื่อนมหาวิทยาลัย 

ไม่มีงานไม่มีเงินใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เราต้องขอยืมเงินจากเพื่อนๆที่รู้จัก ยืมมาซื้อข้าวไว้กิน แม้แต่จะกินเราต้องประหยัดกินวันละ1มื้อมาม่า1ห่อ แบ่งเป็น2ส่วน 1ห่อกิน2วัน ใส่น้ำเยอะๆ ผงมาม่าแบ่งครึ่ง กินกับข้าวเปล่า5บาท ทุกมื้อทุกวันเป็นเวลา2เดือน แล้วอีก2วันนี้เราก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้ว เราค้างจ่ายค่าเช่าหอเกือบ2เดือน ทางหอแจ้งไว้ ไม่มีก็ต้องออก ส่วนค่าประกันก็คงไม่ได้ เราค้างจ่ายไว้ โทรไปขอยืมเพื่อน เพื่อนก็ไม่มีเช่นกัน ตอนนี้เราเครียดมาก นอนไม่หลับและร้องไห้มาหลายคืนแล้ว  ไม่รู้จะปรึกษาใคร พูดคุยกับใคร เราพยายามหางาน เดินไปสมัครงานหลายที่ ไปไกลไม่ได้อีกเพราะเราไม่มีเงิน พยายามหางานใกล้กับหอพัก ถ้าได้งานจะได้เดินไปทำงานได้ ประหยัดค่ารถได้ ไปสมัครไว้หลายที่ก็ไม่มีการตอบกลับ เราไม่เกี่ยงงาน งานอะไรก็ได้ขอให้สุจริตและได้เงิน เราเข้าใจนะว่าช่วงนี้โควิดระบาด สถานประกอบการหรือกิจการห้างร้านบางแห่ง ก็ต้องปิดไปตามๆกัน ทุกคนได้รับผลกระทบกันหมด เราเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาเรียนและทำงานไปด้วย ส่งเงินให้แม่ใช้ แม่ไม่ได้ทำงาน เราเหลือแม่คนเดียว ไม่มีพี่น้อง ตอนนี้เราเป็นห่วงแม่กลัวแม่จะอด ทุกๆครั้งที่โทรไป เราร้องไห้ตลอดเลย แต่แม่ก็ให้กำลังใจทุกครั้ง ครั้นถ้าเราจะกลับบ้านแถวบ้านก็ไม่มีงานให้ทำอีก แล้วต่างจังหวัดหางานยากมาก 

ตอนนี้มีใครเป็นแบบเราบ้างหรือที่ผ่านมาก็เคยเป็นแบบนี้ แล้วรับมือกับปัญหายังไง ผ่านปัญหามาได้ยังไง ควรทำอย่างไร  เราหมดกำลังใจแล้ว  ไม่รู้จะเดินหน้ายังไงต่อ มืดแปดด้านเลยจริงๆ
(ยอมรับเลยว่าอยากจบปัญหา แต่เห็นหน้าแม่ลอยมา สติก็คืนมาได้)
🙏ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและแชร์ประสบการณ์ให้เราฟัง 🙏