เคยรู้สึกโดดเดี่ยวกันบ้างไหมครับ  เคยรู้สึกอะไรบ้างอย่างที่มันรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่ในใจแต่พูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ จะบอกคนรู้จักตัวตนจริงๆของเราก็รู้สึกอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งเอาเข้าจริงๆก็ไม่รู้ว่าที่ไม่กล้าบอกใครนั้นเป็นเพราะเราไม่เคยไว้ใจเค้าหรือเค้าไม่น่าไว้วางใจก็ไม่รู้
เอาจริงๆขอบอกตรงๆเลยว่าตอนพิมพ์กระทู้นี้พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป ไม่ได้เรียกร้องดราม่าหรืออะไร เพราะปกติส่วนตัวผมเป็นคนไม่ค่อยพูด พูดน้อย จนคนรอบๆตัวคิดว่าผมเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้ไปซะหมดทุกเรื่องซะแล้ว ซึ่งมันแปลกดีเวลาที่ผมรู้สึกอารมณ์ของผมติดลบขั้นสุด ก็ชอบที่จะเขียนบรรยายเรื่องราวอะไรบางอย่างออกมาให้คนที่ไม่รู้จักตัวตนของเราได้รับรู้ เพราะมันรู้สึกสบายใจกว่าเป็นไหนๆที่เราจะไปบอกกับคนใกล้ตัวที่ทั้งสนิทหรือเป็นเพื่อนกันในเฟชฯ 
และตอนนี้ผมก็สบายใจมากขึ้นแล้ว เพราะกว่าจะพิมพ์มาถึงตรงนี้ ผมก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง เอาเป็นว่าสุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับพื้นที่ดีๆแห่งนี้ ที่อย่างน้อยที่มันทำให้ผมลืมเรื่องคิดฆ่าตัวตาย เพราะเอาเข้าจริงๆอารมณ์ตอนนี้ก็รักตัวเองมากขึ้นมานิดนึงแล้วหลังจากได้สงบสติอารมณ์ของตัวเอง