พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๔  พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๑ ธรรมสังคณีปกรณ์   อารมณ์ ๔               ธ

วิสุทธิมรรค เล่ม ๑ ภาคสมาธิ ปริเฉทที่ ๗ ฉอนุสสตินิเทศ หน้าที่ ๓๗๑ - ๓๗๕ ๔. สีลานุสสติกถา วิธีเจริญสีลานุสสติกัมมัฏฐาน ก็แหละ อันโยคีบุคคลผู้มีความประสงค์เพื่อจะเจริญสีลานุสสติกัมมัฏฐาน ไปในที่ลับห

สัมปยุตธรรมนั้น เป็นการเอาจิตที่เป็นฌานมาวิปัสนา มาภาวนา เรียกว่าเป็นการเอาจิตที่เป็นฌานมาใช้ประโยชน์ 1.เห็นตัวถูกรู้ (อาการ) ,ตัวรู้(จิตที่เป็นฌาน)ได้ชัดเจน เห็นลักษณะการเกิดดับได้ชัดเจน  2.เข้า

ผู้ที่ตรัสรู้แล้ว เขาไม่พูดหรอกว่า เขารู้อะไร เมื่อธรรมทั้งหลายได้ถูกถ่ายทอดไปแล้ว สิ่งที่เรียกว่า ธรรม จะเป็นธรรมไปได้อย่างไร สิ่งที่ว่า ไม่มีธรรม นั่นแหล

คือผมเป็นพวกสมองมีปัญหาครับ พอทำสมาธิแล้ว มันไม่เคยได้อารมสงบหรือฉ่ำเยฟ้นในฌานเลย เพราะหายใจปึ๊บลมก็ดับทันที แต่ในจิตมันยังไปจับสภาวะธรรมต่างๆมาพิจรณา พอเห็นมันดับจิตก็มีสมาธิตั้งมั่น แต่ทว่า ม้นไม่มี