ตามหัวข้อเลยค่ะเรามีเเม่เป็นหมอพ่อเป็นตำรวจตอนนี้พ่อเเม่เลิกกันเเล้วค่ะเราอยู่กับพ่อ เราเป็นคนขยันสอบได้คะเเนนดีตลอดเป็นที่รักของเพื่อนๆสรุปชีวิตเราเพอร์เฟคทุกอย่างค่ะเเต่....สิ่งที่ไม่เพอร์เฟคคือจิตใจของเราค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้าระดับร้ายเเรงซึ่งเรื่องนี้พ่อไม่รู้ค่ะ มีเเม่กับเราที่รู้ เหตุมันเกิดจากที่เราสะเพร่าลืมซ่อนใบรับรองเเพทย์กับยาค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ที่รร. พ่อเราอยู่บ้านเลยเห็นสิ่งที่เราปกปิดทั้งหมดพ่อเลยโทรมาเเล้วบอกว่า กลับจากรร.มาคุยกัน เราก็สงสัยว่าพ่อมีเรื่องอะไร พอเลิกเรียนก็รีบกลับบ้านพอถึงบ้านเท่านั้นเเหละพ่อเราเอาใบรับรองเทพย์กับยาปาใส่เราเเล้วพูดว่า อธิบายมา!!!!นี่คืออะไรของ!!

เราเลยอธิบายว่าตอน5ขวบเราเป็นโรคซึมเศร้าซึ่งในตอนนั้นเราไปอยู่กับเเม่ค่ะเเม่ให้ไปบำบัดจิต

พอเสร็จพ่อก็ด่ายับเลยค่ะ ไม่ควรเกิดมา!!!ไอ้...****สารพัดเลยค่ะ เเล้วยังบอกว่าเป็นนักเรียนระดับท็อปเเต่เป็นโรคทางจิตเนี่ยนะ?!?!ต้องบ้าไปเเล้ว เสร็จเเล้วพ่อก็ไม่คุยกับเราอีกค่ะเราก็ร้องไห้ค่ะปกติพ่อไม่เคยด่าเราขนาดนี้เลยค่ะเป็นโรคทางจิตมันเเย่สำหรับพ่อเเม่ขนาดนั้นเลยหรอคะ เราอายุเเค่13เองค่ะตอนนี้เราทำร้ายตัวเองสารพัด เอาคัตเตอร์กรีดเเขนบ้าง ไม่กินยาตามที่หมอสั่ง คิดฆ่าตัวตายบ้าง มันไม่ไหวจริงๆค่ะ...อยากจะได้ใครสักคนนึงที่คอยรับฟังเราจริงๆค่ะเราไม่ไหวเเล้วค่ะ

เรารู้สึกเเย่มากๆขอคำเเนะนำด้วยค่ะ....