.อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ
แท็กผิดห้องขออภัยด้วยครับ
อัดอั้นในใจมานานมากละครับ คือผมเนี่ยยอมรับว่าเป็นเด็กติดเกมมากๆคนนึง แต่ก็ไม่ใช่แบบเล่นทั้งวันทั้งคืนจนแบบเช้านอนค่ำตื่นอะไรงี้นะครับ เริ่มเล่นมาตอนป.6 มือถืออยากได้ก็ซื้อเองตั้งแต่ป.5 อยากเติมเน็ตก็เก็บเงินเติมเอง ตอนนั้นไม่ได้ติดมาก จนเริ่มมาถึงตอนม.1-ม.2 เริ่มติดพอสมควร มีนอนที่โรงเรียนบ้าง แต่การเรียนก็ไม่เคยเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2.00 ถือว่าเป็นเกรดที่ไม่ได้แย่มากสำหรับเด็กติดเกมส์ พอมา ม.3ิเริ่มเข้าเรียนสายขึ้นเพราะนอนประมาณเที่ยงคืน ตื่นมาก็ประมาณ7โมง นั่งเล่นเกมตอนเช้าอีก2-3ชม. ไปรร.8-9โมง คือสายตลอด แต่ไม่เคยขาด เรียนเช็คเวลาทันทุกครั้ง แทบไม่มีประวัติเสีย ถ้าวันไหนขาดเรียนพ่อจะพาไปทำงานตากแดดตากฝน ทรมาณมากและง่วงมาก รวมถึงเป็นโรคหอบประจำตัวแต่ก็ต้องทนถ้าโดนลากไปทำงาน เพราะบอกไปพ่อก็ไม่ฟังอยู่ดี จนมาจบม.3มาได้พ่อแม่ก็ไม่ให้เรียนต่อ เพราะบอกติดเกม ตอนนั้นคือร้องไห้เลยครับ ใจแบบ ถึงจะติดเกมก็อยากเรียนมาก ฝันมาตลอดว่าอยากเรียนช่างอิเล็ก อยากทำตามที่ฝัน รออย่างใจจดใจจ่อ สุดท้ายพ่อแม่ก็ดับฝันบอกติดเกมมากก็ไม่ต้องเรียน ทั้งที่คะแนนสอบผมก็ไม่ได้แย่ กำลังใจก็ไม่เคยได้ เงินไปโรงเรียนก็แทบไม่เคยได้ บางวันต้องอดข้าวตอนไปโรงเรียนเพราะพ่อแม่ไม่ให้เลย
ไม่ได้ทางบ้านจนหรืออะไรนะครับ บอกว่สถ้าไม่เลิกเล่นเกมก็ไม่ต้องเอาเงิน ปกติก็ได้น้อยกว่าเพื่อนทั้งหมดในห้องอยู่แล้วครับ ทีนี้ยิ่งหนักเลย ทีนี้ พอไม่ให้เรียนก็ ลากผมไปทำงานทุกที่เลยครับ พาไปตากแดด ตากฝน ทำงานก่อสร้าง ดุด่าสารพัด ไปบอกคนอื่นว่าผมขี้เกียจเรียนอยากออกเอง(ทั้งที่ในใจอยากจะบอกเขามากว่าผมโดนบังคับให้ไม่เรียนต่อ) แต่ก็ต้องออกมาทำงานช่วย จนตอนนี้อายุ16แล้วครับไม่ได้เรียนมาปีนึงแล้ว ไปทำงานที่ไหนใครก็ถามทำไมไม่เรียน ก็ได้แค่จำใจบอกไปว่าที่บ้านไม่มีเงินส่งเรียน แต่พูดทุกครั้งน้ำตาก็ไหลเหมือนกันครับ คือผมเข้าใจว่าผมเคยเป็นเด็กติดเกม แต่เพราะผมเข้าสังคมในชีวิตจริงไม่ค่อยได้ ขี้อาย เลยมาหาสังคมเกม แต่เกรดผมก็ไม่เคยทำน้อยกว่า 2.00 ผมไม่ติดยา ไม่ดูดยา ไม่แว้นรถ ไม่เคยเที่ยว แต่พ่อแม่กลับบอกผมสบายเกินไป คือคำนี้จุกอกผมมากเลย มือถือเก็บกฎเงินซื้อเองทุกเครื่องทุกบาททุกสตางค์ ไม่ใช่เก็บแบบพ่อแม่ให้ แหรือแบมือขอนะครับ ต้องทำงานแลกทุกอย่าง เน็ตก็เติมเอง เกมก็ งานสั่งให้ทำก็ต้องไปทำ บังคับผมเป็นแรงงงานก็ไปทำ ไปทำงานอลูมิเนียมดึกดื่นเที่ยงคืนง่วงก็ต้องทน โดนด่าก็ต้องทน
พ่อแม่ไม่ส่งเรียนต่อเพราะติดเกม บังคับทำงานหนัก
แท็กผิดห้องขออภัยด้วยครับ
อัดอั้นในใจมานานมากละครับ คือผมเนี่ยยอมรับว่าเป็นเด็กติดเกมมากๆคนนึง แต่ก็ไม่ใช่แบบเล่นทั้งวันทั้งคืนจนแบบเช้านอนค่ำตื่นอะไรงี้นะครับ เริ่มเล่นมาตอนป.6 มือถืออยากได้ก็ซื้อเองตั้งแต่ป.5 อยากเติมเน็ตก็เก็บเงินเติมเอง ตอนนั้นไม่ได้ติดมาก จนเริ่มมาถึงตอนม.1-ม.2 เริ่มติดพอสมควร มีนอนที่โรงเรียนบ้าง แต่การเรียนก็ไม่เคยเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2.00 ถือว่าเป็นเกรดที่ไม่ได้แย่มากสำหรับเด็กติดเกมส์ พอมา ม.3ิเริ่มเข้าเรียนสายขึ้นเพราะนอนประมาณเที่ยงคืน ตื่นมาก็ประมาณ7โมง นั่งเล่นเกมตอนเช้าอีก2-3ชม. ไปรร.8-9โมง คือสายตลอด แต่ไม่เคยขาด เรียนเช็คเวลาทันทุกครั้ง แทบไม่มีประวัติเสีย ถ้าวันไหนขาดเรียนพ่อจะพาไปทำงานตากแดดตากฝน ทรมาณมากและง่วงมาก รวมถึงเป็นโรคหอบประจำตัวแต่ก็ต้องทนถ้าโดนลากไปทำงาน เพราะบอกไปพ่อก็ไม่ฟังอยู่ดี จนมาจบม.3มาได้พ่อแม่ก็ไม่ให้เรียนต่อ เพราะบอกติดเกม ตอนนั้นคือร้องไห้เลยครับ ใจแบบ ถึงจะติดเกมก็อยากเรียนมาก ฝันมาตลอดว่าอยากเรียนช่างอิเล็ก อยากทำตามที่ฝัน รออย่างใจจดใจจ่อ สุดท้ายพ่อแม่ก็ดับฝันบอกติดเกมมากก็ไม่ต้องเรียน ทั้งที่คะแนนสอบผมก็ไม่ได้แย่ กำลังใจก็ไม่เคยได้ เงินไปโรงเรียนก็แทบไม่เคยได้ บางวันต้องอดข้าวตอนไปโรงเรียนเพราะพ่อแม่ไม่ให้เลย
ไม่ได้ทางบ้านจนหรืออะไรนะครับ บอกว่สถ้าไม่เลิกเล่นเกมก็ไม่ต้องเอาเงิน ปกติก็ได้น้อยกว่าเพื่อนทั้งหมดในห้องอยู่แล้วครับ ทีนี้ยิ่งหนักเลย ทีนี้ พอไม่ให้เรียนก็ ลากผมไปทำงานทุกที่เลยครับ พาไปตากแดด ตากฝน ทำงานก่อสร้าง ดุด่าสารพัด ไปบอกคนอื่นว่าผมขี้เกียจเรียนอยากออกเอง(ทั้งที่ในใจอยากจะบอกเขามากว่าผมโดนบังคับให้ไม่เรียนต่อ) แต่ก็ต้องออกมาทำงานช่วย จนตอนนี้อายุ16แล้วครับไม่ได้เรียนมาปีนึงแล้ว ไปทำงานที่ไหนใครก็ถามทำไมไม่เรียน ก็ได้แค่จำใจบอกไปว่าที่บ้านไม่มีเงินส่งเรียน แต่พูดทุกครั้งน้ำตาก็ไหลเหมือนกันครับ คือผมเข้าใจว่าผมเคยเป็นเด็กติดเกม แต่เพราะผมเข้าสังคมในชีวิตจริงไม่ค่อยได้ ขี้อาย เลยมาหาสังคมเกม แต่เกรดผมก็ไม่เคยทำน้อยกว่า 2.00 ผมไม่ติดยา ไม่ดูดยา ไม่แว้นรถ ไม่เคยเที่ยว แต่พ่อแม่กลับบอกผมสบายเกินไป คือคำนี้จุกอกผมมากเลย มือถือเก็บกฎเงินซื้อเองทุกเครื่องทุกบาททุกสตางค์ ไม่ใช่เก็บแบบพ่อแม่ให้ แหรือแบมือขอนะครับ ต้องทำงานแลกทุกอย่าง เน็ตก็เติมเอง เกมก็ งานสั่งให้ทำก็ต้องไปทำ บังคับผมเป็นแรงงงานก็ไปทำ ไปทำงานอลูมิเนียมดึกดื่นเที่ยงคืนง่วงก็ต้องทน โดนด่าก็ต้องทน