ผอ. เลยให้เลื่อนชั้น ปรากฏว่าก็ดีขึ้น จนได้เรียนเลื่อนชั้นไปเรื่อยๆ เลยจบเรียนจบเร็วก่อนคนรุ่นเดียวกัน 

ตอนนี้ทานยาหลายอย่างมาก ทั้ง Fluoxetine ทั้ง Sertraline.... สารพัดยา เลยทำให้เราไม่เครียดมาก 

เราเป็นเด็กดีนะ ไม่เคยสร้างปัญหาใหญ่ๆให้ใคร แค่ซึมเศร้าและทรมานจากโรคนี้มาก 

วันดีๆมีความสุขก็มีเยอะ วันเศร้าๆก็แทบดิ่ง

ถ้าไม่บอกใคร คนก็คิดว่าเราปกติ แต่มันทรมานมากในใจ มันเศร้า มันเจ็บปวด ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยยาสารพัดจริงๆ 

ส่วนเรื่องเรียนไม่ห่วงเลย เราเรียนเก่งเรียนได้ ยิ่งยากๆยิ่งชอบ ชอบแก้ปัญหา ชอบอะไรยากๆ ชอบอะไรที่ท้าทายความสามารถ ทำให้เพลินอยู่ได้ทั้งวัน 

ตอนนี้เรียนอยู่ที่คณะแพทย์จุฬาฯ ขอไม่บอกว่าปีไหน ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคือใคร 

ต้องขอบคุณพ่อแม่เรามากที่เข้าใจ การเลี้ยงลูกสำคัญจริงๆ ไม่งั้นเราคงจะตายไปนานแล้ว 

วันนี้ดิ่งนิดหน่อยเรื่องส่วนตัวเลยมาเขียนระบายความทรมานของโรคนี้ดู