เราทำงานราชการ  ตั้งแต่มาก็โดนหัวหน้าด่า.  นินทากับผู้บังคับบัญชาบ่อย. โดนใส่ร้ายป้ายสีว่าทำนั่น. ไม่ทำนี่. หรือนิดก็ว่ามาก. ทำดีมากก็ว่าน้อย. เอาดีเข้าตัว เอาเรื่องกุขึ้นโยนให้เรา.
    นิสัยส่วนตัวหัวหน้าจะเหวี่ยงรุนแรง บางวันคุยกันดีๆวันต่อมาไม่คุยด้วย. ชักสีหน้าใส่อารมณ์แบบไม่รู้ว่าทำอะไรให้ จะคุยงานด้วย ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดีก็ไม่คุยด้วยเลย. หน้าเสียตลอด. เราพยายามปรับตัวเข้าหาเขาตลอดมา. จนช่วงนี้เราก็ไม่เอาแล้วค่ะ. พูดไว้เลยว่าอยากย้าย. ไปติดต่อมาหลายที่.  ปลายทางก็โทรมาเช็คกับหัวหน้าเราว่าคนนี้เป็นไงทำไมย้าย.  เขาก็พูดอ้อมๆว่า "คิดดีๆนะคะจะรับใคร. ไว้ศึกษากันเองละกัน" คือพูดแบบนี้ใครก็คิดไม่ดีกับเรา เขาก็ไม่รับค่ะ.  เราย้ายไปไหนไม่ได้เลย.เขาไปโปรยไว้หมดแล้ว.  เช่นทำงานไม่ดี (ถามหน่อยว่าวันๆเรางานเป็น20-30หัวข้อ สับสนจะตายแล้วค่ะ. งานหนักมาก. จริงๆหัวหน้าก็ต้องทำ. แต่เอางานส่วนตัวเขาสั่งเราตลอด. เรางานหนัก. พอทำเสร็จเขาบอกว่าทำเอง.  เราไม่ได้ทำ. ที่รู้เพราะผบช.ถามเราว่าทำไมไม่ทำ. อึ้งไปเลย.  ทำไงดีคะ.  ไม่ไหวแล้วจริงๆ. สู้ไม่ได้เพราะเราไม่พูด.  พูดไม่เก่ง.  แต่พูดเก่ง แต่เขาทะเลาะกับคนอื่นไปทั่ว.  พอลูกสมุนเขาลาออกไป. เขาก็พยายามทำดีกับคนอื่นมากๆเพราะไม่ให้เราหือได้เลยไม่ให้ใครสนิทเราได้เลย. กันท่าตลอดและพูดเสียหายตลอดเข้าใจกันผิดเละเทะมาก. เขามีพวกเราไม่มีใครเข้าใจมั้ยคะ.  จะให้ใครเถียงช่วยก็ไม่ได้.  ได้แต่เงียบ.  ประเด็นคือเขาอยากให้น้องเขามาแทนตำแหน่งเรา. คือไม่อยากให้เราอยู่และไม่อยากให้ไปดี แล้วพูดแบบนี้ใครจะรับเราคะ ถามหน่อยว่าทำไรเขาได้บ้าง. ท้อแท้สิ้นหวังจนคิดว่าเดือนนี้ไม่มีที่ไปจะลาออกแล้ว