กระทู้ไม่เกี่ยวกับการเมือง นะ
เป็นความจริงที่เกิดขึ้น
ไม่ถูกใจใครก็ข้าม ๆ ไปนะ งด Drama เพราะมันไม่ใช่การเมือง
ผู้นำระดับผู้บริหารคนเก่า เอาแต่พรรคพวกตัวเอง เอาแต่ connection ของ ม.ชื่อดังที่สุดในจังหวัดเชียงใหม่ เอาแต่พวกพ้อง เพื่อให้มีเม็ดเงินลงไปสนับสนุนกิจกรรมของหมาวิทยาลัย เล่นพวกพ้องขาดธรรมาภิบาล
ผู้นำระดับรองลงมาที่ถูกแต่งตั้งเพราะรับใช้ทั้งงานราษฎร์งานหลวง เอาทรัพยากรของบริษัทไปใช้งานส่วนตัว เหยียบย่ำคนดีมีจริยธรรม คนของตัวเองทำอะไรโง่ๆ ก็ไม่ผิด ทั้ง ๆ ที่เห็นอยู่ชัดตาม กฏหมายและพรบ. ผิดวิชาชีพ ก็ด้นเข้าข้างแบบหน้าไม่อาย วันนึงก็หมดวาระไปก็ไม่มีค่า ไม่มีความดีงามให้จดจำ ถูกให้นั่งในห้องเล็ก ๆ เป็นที่ปรึกษาได้ไม่นานก็รับสภาพหายไปแบบไร้ตัวตน
มรดกที่ถ่ายทอดไว้ คือ ลูกน้องเก่า 2 คน หนึ่งในสองที่เป็นลูกพี่ใหญ่เจอผู้บริหารใหม่ รับความกดดันไม่ไหวเพราะ งานที่เคยสร้างไว้ ไม่ได้เกิดจากมโนธรรมที่ดี ถูกนายเก่ายกหางไว้ดันขึ้น ถึงเวลาเปลี่ยนคนมองเปลี่ยนมุมมองด้วยมโนธรรม อดทนไม่ไหว ลาออกไปเองด้วยความละอายที่โดนด่าในที่ประชุมทุกครั้ง
ส่วนแม่ทัพรองที่พอทนสู้ต่อไป ดันอยู่สูงแล้ว ยกความเลวร้ายที่เกิดขึ้นให้ 2 คนที่หมดวาระและชิงลาออกไป
นายกองทหารโง่ ที่เหลือไว้ดำรงตำแหน่ง
"ผู้อำนวยการฝ่าย"ที่ได้ดีเพราะมีนายวัน ๆ เอาแต่เลียนายจนได้ดี พาไพร่พลรบเสียกำลังเปล่า ทำงานไม่มีหลักการ creative พอมีแต่ทำงานไม่เคยสำเร็จด้วยตัวเอง ต้องจ้าง outsource ตลอด ด้วยว่าผลประโยชน์ทับซ้อน เอาแต่ผลประโยชน์ใส่ตัวแบบมูมมามไม่แคร์สายตาเพื่อนพนักงานในองค์กร หน้าที่ไม่ใช่งานที่ไม่ถนัดก็ดึงไปโอบกอดไว้กับตัว ทำได้ ทำได้หมด เก่งทุกอย่าง ทุกคนในองค์กรเอือมระอาเก่งไปหมด ทำได้หมด แย่งงานคนอื่นทำ ไม่มีมารยาทและ team work เพราะมีอดีตตัวอย่างนายสูงสุดเป็นตัวอย่าง ที่คนอื่น ๆ ในองค์กรเขายอมเพราะเขาไม่อยากมีปัญหา กับคนที่มาจากครอบครัวไม่ได้อบรมหรือขาดโอกาส จนแสดงออกทางพฤติกรรมแบบนี้ เอาแต่ดี เอาแต่ได้ ใส่ตน ไม่คิดถึงคนที่อยู่บรเรือลำเดียวกันที่เขาต้องการความเจริญรุ่งเรือง
ทำแล้วองค์กรโดยรวมดีขึ้นก็ไม่ว่า แต่นี่ เอาดีเป็นของตัวอย่างเดียว
ส่วนงานในหน้าที่ขยันรับงานหางานให้ลูกน้องทำแบบไม่มี objective เป้าหมายคือ ทำเยอะๆ จะได้มี content ไปคุยกับนายใหญ่ ลูกน้องในผ่ายเลยต้อง ทำงานเยอะแต่ไม่สามารถนำไปเป็นประโยชน์ต่อยอดอะไรได้เลย ทำวนเรื่องเดิม ๆ ทั้งๆ ที่ในวิชาชีพนี้เป็นเรื่อง พื้นฐานมากใน scale งานระดับนี้ ใช้เวลา กับ คนไปโดยไม่เกิดประสิทธฺผลอะไรเลย
ฝ่ายงานนี้เป็นส่วนเริ่มต้นของผลิตภัณฑ์ เริ่มผิด คิดผิด implement ให้ทุกฝ่ายทำงานผิด ๆ แก้ไขวนไปวนมาเหมือนน้ำเน่าในรอบปลักควาย
ใช้งบปะมาณสร้างปัญหาให้ทุกฝ่ายตามแก้ไข ไม่จบไม่สิ้น ทำให้เกิดรายจ่ายของบริษัท เสียหายมากมาย แต่ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน แถมยังชอบยกความผิดให้ผู้บริหารปัจจุบัน ก็ ."นายสั่งแบบนี้"
รับแต่ชอบ ผิดเป็นของนาย
จรรยาบรรณ ศีลธรรม และ professional service ต่ำมาก
คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาขององค์กรไทยๆ วัฒนธรรมไทย ๆ เกิดขี้นปกติ
ผู้นำองค์กรขาดจริยธรรมและทิ้งมรดกไว้เป็นทหารโง่
เป็นความจริงที่เกิดขึ้น
ไม่ถูกใจใครก็ข้าม ๆ ไปนะ งด Drama เพราะมันไม่ใช่การเมือง
ผู้นำระดับผู้บริหารคนเก่า เอาแต่พรรคพวกตัวเอง เอาแต่ connection ของ ม.ชื่อดังที่สุดในจังหวัดเชียงใหม่ เอาแต่พวกพ้อง เพื่อให้มีเม็ดเงินลงไปสนับสนุนกิจกรรมของหมาวิทยาลัย เล่นพวกพ้องขาดธรรมาภิบาล
ผู้นำระดับรองลงมาที่ถูกแต่งตั้งเพราะรับใช้ทั้งงานราษฎร์งานหลวง เอาทรัพยากรของบริษัทไปใช้งานส่วนตัว เหยียบย่ำคนดีมีจริยธรรม คนของตัวเองทำอะไรโง่ๆ ก็ไม่ผิด ทั้ง ๆ ที่เห็นอยู่ชัดตาม กฏหมายและพรบ. ผิดวิชาชีพ ก็ด้นเข้าข้างแบบหน้าไม่อาย วันนึงก็หมดวาระไปก็ไม่มีค่า ไม่มีความดีงามให้จดจำ ถูกให้นั่งในห้องเล็ก ๆ เป็นที่ปรึกษาได้ไม่นานก็รับสภาพหายไปแบบไร้ตัวตน
มรดกที่ถ่ายทอดไว้ คือ ลูกน้องเก่า 2 คน หนึ่งในสองที่เป็นลูกพี่ใหญ่เจอผู้บริหารใหม่ รับความกดดันไม่ไหวเพราะ งานที่เคยสร้างไว้ ไม่ได้เกิดจากมโนธรรมที่ดี ถูกนายเก่ายกหางไว้ดันขึ้น ถึงเวลาเปลี่ยนคนมองเปลี่ยนมุมมองด้วยมโนธรรม อดทนไม่ไหว ลาออกไปเองด้วยความละอายที่โดนด่าในที่ประชุมทุกครั้ง
ส่วนแม่ทัพรองที่พอทนสู้ต่อไป ดันอยู่สูงแล้ว ยกความเลวร้ายที่เกิดขึ้นให้ 2 คนที่หมดวาระและชิงลาออกไป
นายกองทหารโง่ ที่เหลือไว้ดำรงตำแหน่ง
"ผู้อำนวยการฝ่าย"ที่ได้ดีเพราะมีนายวัน ๆ เอาแต่เลียนายจนได้ดี พาไพร่พลรบเสียกำลังเปล่า ทำงานไม่มีหลักการ creative พอมีแต่ทำงานไม่เคยสำเร็จด้วยตัวเอง ต้องจ้าง outsource ตลอด ด้วยว่าผลประโยชน์ทับซ้อน เอาแต่ผลประโยชน์ใส่ตัวแบบมูมมามไม่แคร์สายตาเพื่อนพนักงานในองค์กร หน้าที่ไม่ใช่งานที่ไม่ถนัดก็ดึงไปโอบกอดไว้กับตัว ทำได้ ทำได้หมด เก่งทุกอย่าง ทุกคนในองค์กรเอือมระอาเก่งไปหมด ทำได้หมด แย่งงานคนอื่นทำ ไม่มีมารยาทและ team work เพราะมีอดีตตัวอย่างนายสูงสุดเป็นตัวอย่าง ที่คนอื่น ๆ ในองค์กรเขายอมเพราะเขาไม่อยากมีปัญหา กับคนที่มาจากครอบครัวไม่ได้อบรมหรือขาดโอกาส จนแสดงออกทางพฤติกรรมแบบนี้ เอาแต่ดี เอาแต่ได้ ใส่ตน ไม่คิดถึงคนที่อยู่บรเรือลำเดียวกันที่เขาต้องการความเจริญรุ่งเรือง
ทำแล้วองค์กรโดยรวมดีขึ้นก็ไม่ว่า แต่นี่ เอาดีเป็นของตัวอย่างเดียว
ส่วนงานในหน้าที่ขยันรับงานหางานให้ลูกน้องทำแบบไม่มี objective เป้าหมายคือ ทำเยอะๆ จะได้มี content ไปคุยกับนายใหญ่ ลูกน้องในผ่ายเลยต้อง ทำงานเยอะแต่ไม่สามารถนำไปเป็นประโยชน์ต่อยอดอะไรได้เลย ทำวนเรื่องเดิม ๆ ทั้งๆ ที่ในวิชาชีพนี้เป็นเรื่อง พื้นฐานมากใน scale งานระดับนี้ ใช้เวลา กับ คนไปโดยไม่เกิดประสิทธฺผลอะไรเลย
ฝ่ายงานนี้เป็นส่วนเริ่มต้นของผลิตภัณฑ์ เริ่มผิด คิดผิด implement ให้ทุกฝ่ายทำงานผิด ๆ แก้ไขวนไปวนมาเหมือนน้ำเน่าในรอบปลักควาย
ใช้งบปะมาณสร้างปัญหาให้ทุกฝ่ายตามแก้ไข ไม่จบไม่สิ้น ทำให้เกิดรายจ่ายของบริษัท เสียหายมากมาย แต่ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน แถมยังชอบยกความผิดให้ผู้บริหารปัจจุบัน ก็ ."นายสั่งแบบนี้"
รับแต่ชอบ ผิดเป็นของนาย
จรรยาบรรณ ศีลธรรม และ professional service ต่ำมาก
คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาขององค์กรไทยๆ วัฒนธรรมไทย ๆ เกิดขี้นปกติ