ผมเป็นเด็กผู้ชายเเละโตมาในครอบครัวที่เป็นลูกคนเดียวตอนเเรกๆผมก็คิดว่ามันดีเเต่ไม่เลยครับ 18ปีมานี้ผมไม่เคยได้รู้จักคำว่าครอบครัวเลยครับ ตอนเด็กก็โดนตีโดนด่ามาตลอดพ่อเลิกกับเเม่เเล้วตัวผมอยู่กับเเม่มาตั้งเเต่เด็กของเค้าหายเค้าก็โทษผมว่าผมเอาไปเเช่งผมบ้างอยากให้ผมตายบ้างจนผมคิดว่าถ้าผมตายไปจะดีกว่ามั้ยเค้าคงมีความสุขกว่าตอนที่มึเรามั้ยตอนนั้นผมหาเชือกมาไว้เเล้วพร้อมที่จะจากโลกนี้ไปเเล้วซึ่งเค้ารู้เเต่เค้าก็บอกทำเลยตายๆไปเลยซึ่งตอนนั้นผมก็คิดอะไรไม่ออกเเล้วมีเพื่อนๆผมคอยห้ามคอยอยู่ข้างๆผมก็เลยอกทนมาจนถึงทุกวันนี้เวลาของเค้าหายเค้าก็โทษผมพอผมพยายามจะพูดดีดีอธิบายอะไรก็บอกผมเถียงด่าผมในทางที่เเรงมากๆผมพยายามจะทำไม่ได้ยินพยายามทุกอย่างตลอดมาพอเค้าหาเจอคำว่าขอโทษผมไม่เคยได้ยินพอผมพยายามจะทำดีกับเค้าช่วยนู้นช่วยนี้ก็ไล่ผมหาว่าทำประชดซึ่งผมต้องการเเค่ความรักความอบอุ่นเค่นี้เองผมไม่เคยต้องการอะไรเลยซึ่งป้าๆน้าๆก็หนีเเม่ผมไม่หมดเเล้วมีเเต่ผมกับยายซึ่งเป็นเเม่เเท้ๆของเค้าเค้าก็ด่าว่ายายจนยายกับผมนั่งร้องให้เเละอยากจะจากไปตั้งคู่จนเค้าคิดว่าตัวเค้าเองถูกต้องที่สุดเค้าไม่ฟังใครไม่สนใครในวันที่ผมหิวเ้คาก็บอกว่าไปหาเเดกเองไม่เเดกก็หิวตายไปจนตอนนี้ผมอายุ 18ปีเต็ม ผมเลยกลับมาคิดว่าผมควรจะทนอยู่ต่อไปดีมั้ยเค้ายังต้องการผมอยู่มั้ยผมควรจะทำตามที่เค้าบอกดีมั้ยถ้าผมตายไปเค้าคงดีใจเหมือนที่เค้าพูดหรือป่าวซึ่งตลอดมาผมก็โดนเเบบนี้มาตลอดผมพยายามทำให้เค้าภมิจตั้งใจเล่นฟุตบอลตั้งใจซ้อมจนเป็นมือหนึ่งของอำเภอเค้าก็ไม่สนใจพอผมเจ็บหรือปวดตรงไหนเค้าก็บอกเรื่องของใครให้ไปเล่น จนตอนนี้ผมว่าผมตัดสินใจดีเเล้วครับว่าผมไม่อยากทนอยู่เเบบนี้อีกต่อไปเเล้วครับผมไร้ทางออกเเล้วครับ ผมจึงขอความคิดเห็นพี่ๆหน่อยครับว่าผมควรทำอย่างไรดีกับเรื่องเเบบนี้