แม่ผม อยู่ๆก็เป็นมะเร็งปอด ทั้งที่ไม่ได้สูบบุหรี่ หรือ ทำงานที่ต้องเจอ ควัน สารเคมี อะไรเลย
ตรวจเจอก็ช่วงระยะสุดท้ายเข้าไปแล้ว เพราะก่อนหน้า นอกจากไอเป็นระยะๆ ก็ไม่มีอาการอื่นเลย
แถมตอนแรกไปตรวจหมอก็บอกว่าเป็น กรดไหลย้อน ซึ่งที่ตัดสินใจไปตรวจอีกทีที่โรงพยาบาลอื่นก็เพราะ กินยากรดไหลย้อนแล้วไม่หาย ถึงเจอว่าเป็น

การรักษา ในช่วงแรกผ่านไปได้ดีครับ แต่ก็มาถึงจุดหนึ่งที่เชื้อเริ่มดื้อยาและหนักขึ้นเรื่อยๆ เชื้อได้หนีขึ้นไปอยู่บนสมองครับ
ตอนนี้มะเร็งกระจายเป็นจุดเล็กเต็มสมองเลย และมีหนักมากตรง เนื้อเยื่อสมองด้านใน ซึ่งเป็นจุดที่ยาไม่สามารถเข้าถึง
แต่ถึงแม้ ถ้ายาจะเข้าไปได้ ก็รักษาไม่ได้ครับ เพราะเชื้อที่สมองได้กลายพันธุ์ไปเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง และ รูปแบบนี้ปัจจุบันยังไม่มียา

ถ้าจะเป็นอะไร ก็ไม่ใช่เพราะปอดเลยครับ แต่เพราะสมองที่บวมขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ก็ทำได้แค่ รักษาตามอาการไป
อาการแม่ตอนนี้ทรุดลงเรื่อยๆเลยครับ เกรงว่าอีกไม่นานอาจจะต้องจากไปแล้ว ซึ่งผมยังทำใจรับไม่ได้เลยครับ

อันที่จริง หมอก็บอกครับ ว่า ผู้ป่วยที่เชื้อขึ้นสมองระดับนี้ ประมาณ 90% อยู่ได้ต่อเพียง 1-2 เดือน 
ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันครบ 2 เดือนพอดีครับ

อยากถาม คนที่เคยสูญเสีย พ่อ หรือ แม่ ไป พวกคุณจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงหรอครับ
ทำยังไง ถึงผ่านพ้นช่วงเวลานั้นไปได้ครับ