วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกเหนื่อย เหมือนเบื่อกับการที่ต้องมีชีวิตอยู่ ปัญหาทุกอย่างมันประเดประดังเข้ากันมาหมดเราแค่อยากหาที่ระบายหาที่พักใจ ช่วงโควิดทำให้รายได้เราหดหายหนี้สินที่มียังคงเท่าเดิม แฟนที่เลิกไปทำงานofficeเดียวกันควงสาวใหม่มาเย้ยถึงหน้าห้องทำงาน ลูกค้าวีนเหวี่ยงเหมือนเราไม่ใช่คน ทุกวันนี้เราแกล้งทำเป็นว่าสบายดีทั้งๆที่ใจเราพังมาก เราปรึกษาครอบครัวเขาก็เครียด เราอยากระบายกับเพื่อนเราก็โดนเพื่อนด่าว่าเป็นคนคิดมากไปเอง คือหลายๆอย่างในวันนี้มันเริ่มทำให้เราไม่อยากสู้ต่อ เราอยู่เงียบๆได้แต่ทบทวนซ้ำๆว่สถ้าเราไม่อยู่จะดีกว่านี้ไหมถ้าเราจากไปใจเราจะเบากว่านี้มั้ย เราแค่อยากจะหาใครที่พักพึงสักคน เราเหนื่อยจังค่ะ
ในวันที่มืดมนอ่อนล้าและปรึกษาใครไม่ได้คุณก้าวผ่านช่วงเวลานั้นอย่างไรคะ