ผมอายุ23ปี เรียนจบมา3ปี งานยังไม่มีทํา แถมยังไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร  #ผมเป็นคนขี้กลัว ขี้ระแวง ขี้สงสัย คิดมากตั้งแต่เด็ก ชอบคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปทั่ว พอเรียนปวช.ผมคิดอยากลาออกมาหลายครั้ง ผมตัวดํา ตัวเล็ก เลยมีแต่คนแกล้ง ผมเจอแกล้งมากๆเลยคิดอยากะลาออกตั้งหลายครั้ง พอคิดมากผมจะชอบหนีเรียนไปงานคอมเพื่อฟังเพลง แล้วก็คิดเรื่องลาออกตลอดมา พอปี2.ผมเกเรมากขึ้นเริ่มดูดบุรี่ จากปี2จนจบปวส.ผมเที่ยว กินเหล้า หนีเรียน มีเรื่อง พอเรียนจบผมก็หาสมัครงานแต่อยู่ไม่นานก็ออก เพราะผมเป็นคนคิดมาก ชอบปลีกวิเวก กลัว 3ปี
อยู่5โรงงาน เลยตัดสินใจมาทํางานก่อสร้องกับพ่อ พอต้นปี63 ผมตั้งใจที่จะทํางานเต็มที่แต่ดันมาเจอโควิด สักพักมีโรคอะไรก็ไม่รู้6เดือนเข้ารพ.7-8ครั้ง ตอนนี้ก็ยังไม่หาย #ผมสงสารพ่อกับแม่มากที่มีลูกชายไม่เอาไหน เรียนจบมางานไม่มีทําเหมือนเพื่อนคนอื่น แถมต้องเป็นภาระให้พ่อกับแม่อีกพาไปรพ. ลูกคนอื่นมีตังให้พ่อกับแม่ มีรถขับมาพ่อกับแม่เที่ยว พี่คนคนโตก็ติดเกมไม่สนใจไรเลย น้องสาวก็ติดเพื่อนดื้อมาบอกไม่ฟัง เวลามีธุระหรือทําอะไรผมต้องเป็นทําตลอด ทําผมคิดสงสัยพ่อกับแม่ขึ้นมาอีก ผมร้องไห้ทุกวันกลัวจะเป็นภาระคนอื่น ผมเหนื่อย ท้อมาก