เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลยหน้าตาก็ไม่ได้สวยงานการก็ไม่มีทำไม่มีอะไรโดดเด่นเราออกจากโรงเรียนตั้งแต่ม.5เพื่อมารักษาโรคซึมเศร้าตอนนี้รักษามาจะ2ปีแล้วบางครั้งก็เหมือนจะดีแต่ก็วนกลับมาเป็นอีกเราออกจากความคิดลบยังไม่ค่อยได้เรามักจะนึกว่าตัวเองไร้ค่าไม่มีใครรักอยู่เป็นภาระของครอบครัว
ทุกครั้งที่มีความรู้สึกแบบนี้เราจะคิดทำร้ายตัวเองตลอดมันวนอยู่แบบนี้จนเรารู้สึกท้อในการรักษาไม่รู้ว่าเราต้องทนกับมันอีกกี่ปีถึงจะหายจากโรคนี้ได้ชีวิตตอนนี้เราไม่เดือดร้อนอะไรมากแต่เรากลับไม่มีความสุขเลยบางครั้งก็อยากจบปัญหาด้วยการจบชีวิตตัวเองไม่อยากสู้อยากเหนื่อยไม่อยากคิดอะไรแต่เราทำไม่ได้เราห่วงแมวที่เราเลี้ยงกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลและสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือคนที่เรารักมากก็คือย่าเรากลัวย่าเดือดร้อนเพราะเรากลัวย่าเสียใจถ้าเราจะไปไม่อยากให้ใครเดือดร้อนเราต้องทนใช้ชีวิตอยู่ต่อไปโดยไม่มีเป้าหมายแค่อยู่ไปวันๆไม่รู้จะอยู่ไปทำไมอยากขอคำแนะนำว่าอะไรที่จะทำให้เราคิดว่าชีวิตเรายังมีค่านอกจากครอบครัวเพื่อนคนรักเงินทอง