ปล่อยมือลูกน้อยพลอยสะอื้น
เต็มตื้นกลืนกล้ำทำไฉน
โหวงไหวในอกสะทกใจ
เจ้านกน้อยโผไปจากเรือนรัง
จากอ้อมอกพ่อสู่โลกใหม่
ดั่งไกลสุดหล้าฟากฟ้าฝั่ง
กังวลระแวงหวาดระวัง
หวั่นเจ้าลืมหวังที่เคยมี
จงเรียนจงรู้เพื่อ "อยู่เป็น"
เท่าทันยุคเข็ญเห็นวิถี
แยกแยะ พวก - พรรค ดีไม่ดี
ปูทางวันนี้ สู่วันรอ
เพื่อวันหนึ่งเจ้าได้เป็นคนดี
ลาภยศมากมีจะมาจ่อ
ชีวิตเฟื่องฟูอวดชูคอ
ในตำแหน่งสอวอ...พ่อจะคอย
เปิดเทอม ................................................................. โดย พ่อขวัญ