ทุกวันนี้มองโลกอย่างงี้ถูกต้องป่าวไม่รู้แต่ฟังธรรมะบ่อยๆ รู้สึกบ่อยๆ ทุกข์บ่อยๆ เริ่มรู้สึกว่า มนุษย์น่าสงสาร มนุษย์น่ารังเกียจ  ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร (ทั้งที่เค้าเจตนาทำร้ายเรา)
-เห็นคนบนรถเมล์ ก็รู้สึกว่า พวกเขาเคยเป็นพ่อแม่ญาติพี่น้องสนิทกับเรามาก่อนก็ได้
-เห็นสัตว์ถูกฆ่าก็รู้สึกว่า เดี๋ยวคนที่เดินผ่านไปมาสักวันก็ถึงจุดนั้น แต่ทำไมคนเราไม่เร่งสร้างความเพียร?
-รู้สึกรักพ่อแม่ และคนในครอบครัว แต่บางทีก็คิดว่าถ้าเราไม่ใช่พ่อแม่กันชาตินี้ ก็คงเป็นศัตรูกันแน่ๆ (นิสัยขัดแย้งกันมาก แต่ทุกววันนี้อยู่ได้เพราะปรับตัว )
-รู้สึกเบื่อมนุษย์ชอบตั้งคำถามว่าทำไมคนส่วนใหญ่ ถึงชอบคนเฟคๆ ทำดีเอาหน้า ขี้ประจบมากกว่า คนพูดจริงทำจริง ปิดทองหลังพระ กลับถูกใส่ร้าย (เห็นปสก.หลายๆจากคนรอบตัว)
-รู้สึกไม่ค่อยรักใคร แต่รู้สึกสงสาร เวทนา อยากช่วยเหลือทุกๆคน โดยเฉพาะคนทำดีปิดทองหลังพระ 
-รู้สึกว่าตัวเองทุกวันนี้ทำตามหน้าที่ไม่ใช่เพราะใจรัก ทำเพราะรู้สึกว่ามันถูกต้อง มีเพียงแค่อยากตอบแทนพระคุณทุกๆคนที่เคยช่วยเหลือ เพราะเข้าใจชีวิต เข้าใจทุกคน ไม่ค่อยรู้สึกหลงไปกับ รูปรสกลิ่นเสียง นอกจากข้างในจิตใจของคน ชอบศึกษานิสัยคน
-รู้สึกรักสัตว์ รักวัว หมูหมากาไก่ทุกตัว รู้สึกว่าเค้ามีจิตวิญญาณ ไม่ต่างจากเรา เวลาเห็นมดจมน้ำจะพยายามช่วยตลอด
-รู้สึกว่าตัวเองสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ เป็นคนชอบอ่านหนังสือ สามารถทำสิ่งยิ่งใหญ่ได้ แต่ไม่อยากทำเพราะรู้สึกว่าไม่มีใครทำ และ คงไม่มีใครเห็นด้วย -รู้สึกว่าจะทำสิ่งยิ่งใหญ่ให้เหนื่อยทำไม ไม่เห็นมีใครทำ หรือคิดเหมือนเรา

-รู้สึกว่ามนุษย์เกิดจากอุปทาน ทุกอย่างของมนุษย์เปลี่ยนไปเสมอ ทุกอย่างล้วนอนิจจัง เลนไม่อยากยึกติดกับใคร  ชาตินี้เป็นแบบนี้ ชาติก่อนอาจจะเป็นแบบนึง ชอบศึกษาโหราศาตร์เลยรู้สึกได้100%ว่าทุกอย่างเกิดจากเบื้องบน เกิดจากดวง เกิดจากกรรมดีในปัจจุบันด้วย ทั้งนิสัยและหน้าตาและการกระทำ
-รู้สึกสงสัยว่าทำไมเพื่อนๆ คนรอบตัว ทำไมไม่ปลง ทำไมทุกข์ ทำไมกลัวการตัดสินของคนอื่น ทำไมไม่เข้าใจชีวิต ดิฉันถูกตัดสินบ่อยๆแต่ทุกครั้งจะมองข้อดีในข้อเสียเสมอ เช่น เพื่อนด่าว่าเห็นแก่ตัวทั้งที่เราเป็นฝ่ายให้ตลอด (ดิฉันจะมองว่าอย่างน้อยคนมองว่าเห็นแก่ตัวก็ไม่มีใครรังแก) ขำๆ
 #คำถามที่ต้องการคำตอบ