ผมเป็นคนเข้าสังคมยาก ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้คนมากชอบอยู่คนเดียว รู้สึกเหงา เบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัว แต่เวลาเจอเพื่อนก็จะเป็นอีกคน มีสีสันขึ้น รู้สึกมีความสุขแต่พอกลับถึงบ้าน ก็จะหน่วง ๆ ไม่มีความสุขยิ้มยาก

เราอายุ 16 ปี เป็นคนร่าเริง แจ่มใสเหมือนคนปกติทั่วไป เมื่อวานเราเป็นอะไรไม่รู้ พอเย็นกลับบ้านเจอพ่อกับแม่เราก็น้ำตาไหล รู้สึกเบื่อหน่าย ซึมเศร้า พ่อเรียกให้กินข้าวเย็น แต่เราก็ไม่ยอมกินทั้งที่เรากินข้

สำหรับเราช่วงนี้รับบทเป็นคนเจ้าน้ำตามากๆ 1. ส่องกระจกสิวขึ้นเต็มหน้าคิดไรไม่ออกร้องไห้เลย 2. สอบไม่ผ่าน งานก็เยอะ กลัวเรียนไม่จบ ร้องไห้เลย 3. คิดถึงแฟนเก่า เบื่อตัวเองทำไมไม่ลืมสักที แล้วน้ำตาก็ไหล

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ บางทีเราเครียดๆ รู้สึกอยากร้องไห้แต่ไม่อยากร้องไห้คนเดียว แล้วก็ไม่ได้อยากเล่าระบายให้ฟัง ขอแค่มีเพื่อนข้างๆเวลาเราร้องไห้เฉยๆอ่ะค่ะ เรารู้แล้วก็คิดเสมอว่าเวลาแบบนี้เราต้องให้กำ

รู้สึกเศร้ามากค่ะ ไม่ชอบตัวเองทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ดี เป็นแม่ก็ยังทำได้ไม่ดี เป็นภรรยาก็ทำได้ไม่ดี เงินก็ไมมีต้องเป็นภาระคนอื่น เป็นตัวปัญหาให้คนอื่นหนักใจ #ไม่ชอบตัวเองเลยค่ะรู้สึกไร้ค่ามากๆ อีกอย่างคือ

ตอนนี้มีปัญหาเรื่องงานและเรื่องชีวิตรุมเร้า เบื่อหน่ายอย่างแรงตามนั้นคะ วันนี้เจอไปสองกระทู้ที่ห้องศาลา....คลายเครียดได้ดีเหมือนกัน

ขอพื้นที่เพื่อนๆนะคะ เราอยากระบายมากๆเลยค่ะ ช่วงนี้เราเป็นบ่อยมากๆเลย เรามีความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตมากๆคะ ทำอะไรเองก็ไม่ถูกใจตัวเอง หงุดหงิดง่าย ขี้รำคาญ ปวดหัวบ่อยๆเกือบจะทุกวัน ร้องไห้เหมือนมีคว

คือเรามีอาการแปลกๆแบบนี้มานานแล้วค่ะ เวลาที่เราโมโห หรือว่าเครียดมากๆ เราจะหายใจไม่ทัน รู้สึกหนาวเย็นโดยที่บางทีก็อากาศร้อน น้ำตาจะไหล เหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ร้อง บางทีเหมือจะหอบด้วยค่ะ อยากจะร้องหรือ

ก็ช่วงนี้เราเป็นอะไรไม่รู้อ่ะค่ะเหมือนอยู่ๆก็เศร้าเฉยเลยทั้งๆที่มันไม่ได้มีเรื่องไรนะแต่เราก็หาเรื่องมาคิดจนได้อ่ะอยู่ดีๆก็เบื่ออยากร้องไห้อยากนอนเฉยๆไม่อยากทำไรเลยแต่อยู่ดีๆเราก็คิดบวกค่ะคิดแง่ดีปลอบ