ทัศนคติ​ต่อหลายสิ่ง​หลายอย่าง​ก็ต่างกัน​(เช่น​ พ่อแม่จะเชื่อว่าคนสักเป็น​คนไม่ดีและพยายาม​ให้เราเชื่อแบบนั้​นแต่เราไม่เห็นด้วย​ เป็นต้น)​

กลายเป็นว่าพอเราเริ่มอธิบาย​ทัศนคติ​ของเรา​ จขกท.ก็จะโดนไล่ออกจากบ้านทันที​ นอกจากนี้​ก็ยังมีปัญหา​เรื่อง​งานบ้าน​อีก​ ด้วยความที่แม่หัวโบราณ​ ผญคือคนรับผิดชอบ​งานบ้าน​ทุกอย่าง​ ผู้น้อย​ดูแลผู้ใหญ่​ ส่วนตัว​ก็ไม่ได้อยากยึดคตินี้แต่ก็จำใจทำไป แย่กว่านั้นคือถ้าทำไม่ดีไม่ได้ดั่งใจเราก็จะถูกด่าทออีก​

ถ้าให้100%ของการพูดกับครอบครัว​ 95%คือการบ่นด่าว่ากล่าว​ 5%คือการพูดธรรมดา​

ตั้งแต่​เด็กจนโต​ จขกท.คือคนที่รองรับอารมณ์​แม่มาตลอด​ค่ะ​ แม่จขกท.เป็นคนอารมณ์​ร้อน​ เครียด​เรื่อง​งานก็ลงที่เรา​ ทำไม่ถูกใจก็จะถูกตีถูกตวาด​

หลังๆเราเลยพูดน้อย​ลง​ พยายาม​ที่จะไม่พูดกับคนในครอบครัวเพราะพูดอะไร​มันก็คิดไม่ตรงกันซักอย่าง พอเราพูดน้อยก็กลายเป็นปัญหา​ว่าทำไมเราไม่พูด

สุดท้ายก็จบที่จขกท.เป็นลูกที่ไม่ดี​ เป็นคนที่ไม่ดี​ เป็นลูกที่เลี้ยงมาผิดพลาด​ต่างจากพี่เรา

บอกตามตรงว่า​ จขกท.อิจฉา​พี่ตัวเอง​มาโดยตลอด​ พี่เราด้วยความเป็นผช​ไม่ต้องรับผิดชอบ​อะไรซัก​อย่าง​ ทำอะไรก็ไม่มีใครมาจับผิดว่าไม่เป็นแบบนั้​นแบบนี้ ถ้าคนนอกมองจขกท.กับครอบครัว​ก็คงคิดว่า​

เราโอเค​ เราเพอร์เฟค​ ครอบครัว​ก็ดี​ การเรียน​ก็ดี​ ดูชีวิต​ดี๊ดี แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ทรมาน​มากค่ะ​ เก็บความเจ็บ​ไว้คนเดียว​ รู้สึกไม่มีใครทั้งที่อยู่​ในบ้าน​ คิดฆ่าตัวตาย​ไปไม่รู้​กี่ครั้งสุดท้าย​ก็จบที่กลัวครอบครัว​เสียใจ

เป้าหมาย​สูงสุด​ในชีวิต​หลังเรียนจบคือทำงานหาเงิน​แล้วย้ายตัวเองออกจากบ้านให้ได้​

เวลาอยู่​นอกบ้าน​ จขกท.เป็นคนละคนกับที่บ้านเลยค่ะ​ อยู่​กับคนอื่นง่ายๆสบายๆ​ อยากทำอะไร​ก็ทำดูเป็นคนมั่นใจ​ เป็นผู้นำได้แต่พอมาอยู่​กับครอบครัว​รู้สึกด้อยค่า​ เราเก่งไม่พอ​ ดีไม่พอ​ รู้สึกเครียด​ตลอดเวลา​กับเรื่อง​เล็กๆน้อย​ๆก็เสียความมั่นใจ​

เคยมีเพื่อน​ จขกท.สังเกตพฤติกรรม​เรากับครอบครัว​ก็พูดประโยค​นึงที่จุกจนน้ำตาคลอตอนเพื่อน​พูด

หลายๆครั้งก็เก็บเรื่อง​ที่ตัวเองเป็นคนแบบ​นี้​มานั่งร้องไห้แล้วโทษ​ตัวเอง​เงียบ​ๆคนเดียว​ โกรธ​ที่เราเป็นคนแบบ​นี้​ โกรธ​ที่ชอบในสิ่งที่ต่างจากครอบครัว​โดยสิ้นเชิงแล้วปรับตัวไม่ได้​ซักที​ พยายามแก้มาตลอดแต่มันก็ยังดีไม่พอ​ รู้สึกตัวเองเป็นคนตัดสินใจ​อะไรผิดพลาด​ ไม่มีค่า​ เป็นเป็ดที่ไม่มีดีเหมือน​ที่ครอบครัว​เราชอบพูดใส่..  ก่อนหน้านี้​จขกท.เคยเป็นหนักจนบอกพ่อแม่ด้วยตนเองว่าเราไปพบจิตแพทย์กัน​ดีมั้ย​ เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น​ สุดท้ายก็จบที่เราเป็นคนปรับตัว​ไม่ได้​เอง​ คิดไปเองว่าตนเองมีปัญหา​ ทำปมให้ตัวเ​อง... 

จขกท.ควรทำยังไ​ง​ต่อไปดีคะ​ จะปรับความคิด​ยังไงดี ตอนนี้​ก็ยังพยายาม​ปรับ​ตัวไปเรื่​อยๆ

ช่วงอยู่หอจะไม่ได้ทะเลาะ​กัน​ มีติดต่อพอให้คิดถึงแต่ช่วงนี้​กลับมาอยู่​บ้านเพราะโควิด​ เหนื่อย​ใจมากค่ะ

(ยาวหน่อยต้องขออภัยด้วยค่ะTT)​