สวัสดีคะ มีเรื่องอยากจะมาพูดคุยกับทุกคน เผื่อจะมีคำแนะนำที่สามารถช่วยให้เราใช้ชีวิตต่อไปได้
ปกติเราเป็นคนร่าเริง เฮฮา ออกจะบ้าไปด้วยซ้ำ แถมเป็นคนที่ติดครอบครัวมากๆ ถ้าถามว่าใช้เวลาอยู่กับใครมากที่สุดก็คงจะเป็นครอบครัว ทุกอย่างเหมือนจะแฮปปี้ใช่มั้ยละคะ แต่เปล่าเลย มีอยู่หลายครั้งที่เรารู้สึกเศร้า รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก หลายๆครั้งที่คิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ไม่มีความหมาย และไม่ควรอยู่บนโลกนี้ตั้งแต่แรก เรารู้สึกเหมือนเราเป็นตัวปัญหา รู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกินของครอบครัว ของเพื่อน ความรู้สึกเหล่านี้เราเคยปรึกษากับคุณแม่นะคะ แต่ทั้งๆที่สนิทกันมากแท้ๆ แต่เรื่องนี้เรากลับคิดว่าเรากับเขาอยู่ห่างกันมากเลยคะ จนตอนนี้เวลารู้สึกหดหู่ หรือเศร้า เราก็ไม่ค่อยบอกใครแล้ว พยายามจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็ได้เป็นพักๆ ภายนอกเรายิ้มอยู่ตลอด เหมือนคนร่าเริงคนนึง ทั้งๆที่ข้างในแทบจะไม่ไหวแล้ว สุดท้ายนี้ แค่หวังว่าอยากมาระบายให้ใครได้ฟัง เผื่อจะมีคนเข้าใจ และอาจจะมีคำแนะนำดีๆ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาอ่าน 🙂
ไม่อยากรู้สึกเศร้า...แต่บางครั้งมันก็ห้ามไม่ได้
ปกติเราเป็นคนร่าเริง เฮฮา ออกจะบ้าไปด้วยซ้ำ แถมเป็นคนที่ติดครอบครัวมากๆ ถ้าถามว่าใช้เวลาอยู่กับใครมากที่สุดก็คงจะเป็นครอบครัว ทุกอย่างเหมือนจะแฮปปี้ใช่มั้ยละคะ แต่เปล่าเลย มีอยู่หลายครั้งที่เรารู้สึกเศร้า รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก หลายๆครั้งที่คิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ไม่มีความหมาย และไม่ควรอยู่บนโลกนี้ตั้งแต่แรก เรารู้สึกเหมือนเราเป็นตัวปัญหา รู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกินของครอบครัว ของเพื่อน ความรู้สึกเหล่านี้เราเคยปรึกษากับคุณแม่นะคะ แต่ทั้งๆที่สนิทกันมากแท้ๆ แต่เรื่องนี้เรากลับคิดว่าเรากับเขาอยู่ห่างกันมากเลยคะ จนตอนนี้เวลารู้สึกหดหู่ หรือเศร้า เราก็ไม่ค่อยบอกใครแล้ว พยายามจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็ได้เป็นพักๆ ภายนอกเรายิ้มอยู่ตลอด เหมือนคนร่าเริงคนนึง ทั้งๆที่ข้างในแทบจะไม่ไหวแล้ว สุดท้ายนี้ แค่หวังว่าอยากมาระบายให้ใครได้ฟัง เผื่อจะมีคนเข้าใจ และอาจจะมีคำแนะนำดีๆ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาอ่าน 🙂