สวัสดีคะ ทุกๆ คน ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ กระทู้แรกคะ
เล่าเลยนะคะ
เราแต่งงานกับคนเกาหลีใต้ค่ะ
เจอ และ ปิ้งรักกับ อปป้า ในที่ทำงาน(ทำงานโรงงาน)
แต่งงาน และอยู่ด้วยกัน 6ปี ย่างเข้า ปีที่ 7 คะ
เราอายุ 28ปี ส่วนสามี อายุ 38ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน(ชาย-หญิง)
สามี เป็นลูกชายคนสุดท้อง มีพี่สาว 2 คน
เรา2คน แยกบ้านกันอยู่ในเมือง ใกล้ที่ทำงานสามี
พ่อแม่สามี อยู่บ้านต่างหวัด (แม่สามีอายุ 65ปี พ่อสามีอายุ 75)
ก่อนแต่งงาน ตอนเดตกัน เหมือนกับว่า อะไรๆ ก็โอเคไปหมดเลยค่ะ
สามีกับเรา อายุห่างกัน 10 คะ แต่สามีดูไม่แก่เลย
สิ่งที่ทำให้เราปลื้ม และ หลงรักสามี คือ
-ชอบเล่นกีฬา
-ไม่สูบบุหรี่
-ไม่เที่ยวกลางคืน ผับ บาร์ ไม่ไป
-ขยันทำงาน
-หน้าตาหล่อไม่ขี้เหร่มาก
-ไม่พูดมาก
-สะอาด ฯลฯ มีหลายอย่างมากค่ะ
แต่ ช่วงนี้ มีความรู้สึก เหนื่อย! อึดอัด! และ อยากทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง
และกลับไป ใช้ชีวิตที่ประเทศไทยแล้ว เนี่ย!! ช่วงนี้ รู้สึกบ่อยมากเลยค่ะ
ความรู้สึก อึดอัด ที่ทำให้เรา นอนไม่หลับ คือ
ทุกวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ของสามี คือ จะพาเรากับลูกไปบ้านพ่อแม่ ทุกอาทิตย์
นั่งรถ จากบ้านเรา ไปบ้านพ่อแม่ ใช้เวลา1 ชม.กว่า ถ้ารถไม่ติด อุ้มลูก นั่งรถ เพลียเลย
แต่ประเด็น คือ นั่งรถจากบ้านเราไปบ้านแม่ 1 ชม. ก็เหนื่อยแล้ว
พี่สาวของสามี ก็โทรมาทุกอาทิตย์ จะติดรถไปด้วย บ้านพี่สาว อยู่ห่างจากบ้านเรา 1 ชม. กว่าๆ
สามีก็ต้อง นั่งรถไปอีก 1 ชม. กว่า เพื่อไปรับไปบ้านพ่อแม่ มันอยู่คนละฟาก กับบ้านพ่อแม่เลย
แล้ว ทุกๆอาทิตย์ ต้องนั่งรถ ประมานเกือบ 3 ชม. เพื่อจะไปบ้านพ่อแม่สามีค่ะ
แม่สามีก็บอก กับ สามีว่า รับพี่สาวมาด้วยนะ พี่สาวไม่มีผัว น้องชายก็ต้องช่วยแหละ ประมานนี้
เราไม่กล้าพูดตรงๆ เลย จน นานเข้า นานเข้า เราเหนื่อยและท้อ มาก กับชีวิตตอนนี้
ลูกคนเล็ก เพลีย เมารถ อ้วกในรถตลอด อ้วกใส่เสื้อเรา เช็ดอ้วกวนไปค่ะ
เรารู้สึกหมดแรง ตั้งแต่ไม่ไปแล้ว อย่างวันนี้ วันศุกร์แล้ว คือ นอนไม่หลับเลย
พ่อแม่สามี มีอาชีพทำสวนทำไร่คะ ถ้าไปคือ ต้องตื่นตั้งแต่ตี5 กินข้าว ไปช่วยทำงาน
แต่กลางคืน เราเลี้ยงลูก ชงนมให้ลูก เปลี่ยนแพมเพิส ทำคนเดียว สามีก็นอน คนเดียวอีกห้อง
เราอดหลับ อดนอน แล้วต้องตื่นเช้ามากๆ พอเป็นแบบนี้ มา6ปี ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยจริงๆ
ตื่นเช้ามา จัดโต๊ะกินข้าว หยิบช้อน ตะเกียบไปวาง ตักข้าวไปวาง กินเสร็จ เก็บโต๊ะทุกคนลุกหนี
ให้สะใภ้เก็บ ล้างจาน แม่สามี ชอบใช้เรา ให้เสริฟ์น้ำให้ทุกคนบนโต๊ะกินข้าวอีก
เรารู้สึกว่า แค่น้ำ ไปกินเองก็ได้ป๊ะล่ะ เรา กินๆ ข้าวอยู่ คือ ต้องลุกๆ นั่งๆ นะ
ไหนจะป้อนข้าวลูก 2คนอีก สามีคือ กินอร่อย คนเดียวเลยอ่ะ น้ำตาตกใน อึดอัดมาก
ตอนนี้ เรารู้สึกว่า เขาทำเหมือนกับเราเป็นคนรับใช้ ต้องการผลประโยชน์จากเรา คือ
ผลิตลูก หลาน ให้ครอบครัวเขาเลย ยิ่งอยู่ ยิ่งรู้สึกสงสารตัวเองเลยอ่ะ
ล่าสุดคือ ไมเกรนขึ้น 3 วัน ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากกินข้าว คิดถึงช่วง ไม่ได้แต่งงาน
เราไม่โอเค กับชีวิตตอนนี้เลย แต่มีลูกแล้ว ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะปรึกษาใคร
ก็เลยมาตั้งกระทู้ที่นี่ค่ะ ถ้ามีคนมาแนะนำ ก็ขอบคุณมากเลยค่ะ อย่างน้อยๆ ก็ได้ระบาย
เขียนทั้งคืนก็คงไม่หมด
ฮือ ฮือ!! ช่วยทีค่ะ เรื่อง "ชีวิตหลังแต่งงาน" แบบนี้ ควรทำยังไงต่อดีคะ?