ไม่ต้องกล่าวโทษใคร เพราะโลกทั้งใบยังไม่มีใครรู้จริง
จึงโกลาหลวุ่นวายไปทั่วโลก โชคดีแค่ไหนที่รู้ก่อนใคร ๆ
ก่อนที่จะหมดเวลาแก้ไขตนเอง...จงใช้วันนี้ให้คุ้มค่า
เพราะว่าพรุ่งนี้อาจไม่มีสำหรับเราก็ได้
ปัญหาทั้งหลายทั้งปวง เพราะขาดกตัญญูโดยแท้
ยังไม่เคยแม้แต่สำนึกคุณ พ่อแม่ พี่น้องทุกคน
ไม่เคยย้อนกลับไปพบปะพูดคุย ที่ผ่านมาก็ทำอย่างกะปิดกะปอย
กับคุณแม่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ก็แค่ได้บวช 3 ครั้ง
คุณแม่ก็พลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย ท่านอายุสั้นแค่
60 นิด ๆ ก็จากไป คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่คุณแม่เก่ง
ด้านทำอาหารเป็นแม่ค้าข้าวแกงเลี้ยงลูก 9 คนให้เติบโตได้
ส่วนคุณพ่อเรียนแค่ ป.2 คุณพ่อสอนว่า “พ่อไม่มีอะไรสอนลูก
หนังสือจะสอนลูกเอง” เงินเดือนธนาคารเดือนแรก
ไม่กี่พันบาทเคยให้คุณพ่อ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ดูแลท่าน
อย่างจริง ๆ จัง ๆ จนท่านนอนสิ้นลมหายใจเพราะ
อดอาหารติดต่อกันหลายวัน ฝากให้คนอื่นดูแล
แต่เราก็ได้กราบขอขมาคุณพ่อในฝันไปแล้ว
ทำได้แค่นั้นเอง บัดซบจริง ๆ
เริ่มเรียนอนุบาลกับ “ครูโป๊ะ” ไม่เคยกลับไปเยี่ยมเยียนท่านเลย
ครูประถมและมัธยม ก็ไม่เคยกลับไปขอบคุณคุณครูเหล่านั้นเลย
จบปริญญา 2 ใบ จากมหาวิทยาลัยมีชื่อของประเทศ
ก็ยังไม่เคยตอบแทนอะไรแม้แต่น้อย
เข้าทำงานธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่ง พี่น้องพนักงานทุกคน
ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ก็ไม่เคยกลับไปขอบคุณเลย
คุณลุงชูชาติฝากเข้าทำงานไว้กับคุณพินิจ
นอกจากไม่เคยตอบแทนคุณแก่ผู้ฝากเข้างาน
แต่กลับทำให้คุณพินิจต้องถูกบังคับให้ออกจากงานธนาคารกลางคัน
คุณวิวรรธ ผู้สนับสนุนให้ก้าวหน้าในตำแหน่งการงาน
ได้เลื่อนเป็นสมุห์บัญชี และผู้จัดการสาขา
แต่เรากลับนึกไม่ออกบอกไม่เป็น หลงตัวเองซะงั้น
คิดว่าเป็นเพราะฝีมือตนเองล้วน ๆ ในที่สุดก็ทำให้ท่านผิดหวัง
จนเครียดหนักเส้นเลือดในสมองแตกสิ้นชีวิตไป
แม้แต่งานศพของท่านก็ไม่ได้ไปเผา เพราะความงี่เง่าของเราแท้ ๆ
สมควรแล้ว ที่ต้องอำลาชีวิตหนุ่มธนาคารอันโก้หรูรุ่งโรจน์
แม้เก่งกาจปานใด ก็ไปไม่รอด เพราะไร้ซึ่งสำนึกในบุญคุณ
นี่คือเหตุปัจจัยขวางกั้น ชีวิตพลิกผันทันตาเห็น
ถ้าไม่เข้าใจ ไม่แก้ไขให้ทันกาล
ชีวิตนี้สิ้นหวังพังพินาศ ชัวร์!!
โทษใครก็ไม่ได้ เพราะโลกทั้งใบ ไม่มีใครรู้จริง
ตาม “คัมภีร์ 100 กตัญญู”กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า
處世惟有孝力大
Chǔshìwéiyǒuxiàolìdà
เพียงแค่กตัญญูพรั่งพรูจากก้นบึ้งของหัวใจ
โลกทั้งใบก็อยู่ในกำมือ
Just having fervent gratitude
can rock the world.
ถอดบทเรียนชีวิตพิชิตโลกยุคใหม่ไว้ในกำมือ
จึงโกลาหลวุ่นวายไปทั่วโลก โชคดีแค่ไหนที่รู้ก่อนใคร ๆ
ก่อนที่จะหมดเวลาแก้ไขตนเอง...จงใช้วันนี้ให้คุ้มค่า
เพราะว่าพรุ่งนี้อาจไม่มีสำหรับเราก็ได้
ปัญหาทั้งหลายทั้งปวง เพราะขาดกตัญญูโดยแท้
ยังไม่เคยแม้แต่สำนึกคุณ พ่อแม่ พี่น้องทุกคน
ไม่เคยย้อนกลับไปพบปะพูดคุย ที่ผ่านมาก็ทำอย่างกะปิดกะปอย
กับคุณแม่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ก็แค่ได้บวช 3 ครั้ง
คุณแม่ก็พลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย ท่านอายุสั้นแค่
60 นิด ๆ ก็จากไป คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่คุณแม่เก่ง
ด้านทำอาหารเป็นแม่ค้าข้าวแกงเลี้ยงลูก 9 คนให้เติบโตได้
ส่วนคุณพ่อเรียนแค่ ป.2 คุณพ่อสอนว่า “พ่อไม่มีอะไรสอนลูก
หนังสือจะสอนลูกเอง” เงินเดือนธนาคารเดือนแรก
ไม่กี่พันบาทเคยให้คุณพ่อ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ดูแลท่าน
อย่างจริง ๆ จัง ๆ จนท่านนอนสิ้นลมหายใจเพราะ
อดอาหารติดต่อกันหลายวัน ฝากให้คนอื่นดูแล
แต่เราก็ได้กราบขอขมาคุณพ่อในฝันไปแล้ว
ทำได้แค่นั้นเอง บัดซบจริง ๆ
เริ่มเรียนอนุบาลกับ “ครูโป๊ะ” ไม่เคยกลับไปเยี่ยมเยียนท่านเลย
ครูประถมและมัธยม ก็ไม่เคยกลับไปขอบคุณคุณครูเหล่านั้นเลย
จบปริญญา 2 ใบ จากมหาวิทยาลัยมีชื่อของประเทศ
ก็ยังไม่เคยตอบแทนอะไรแม้แต่น้อย
เข้าทำงานธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่ง พี่น้องพนักงานทุกคน
ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ก็ไม่เคยกลับไปขอบคุณเลย
คุณลุงชูชาติฝากเข้าทำงานไว้กับคุณพินิจ
นอกจากไม่เคยตอบแทนคุณแก่ผู้ฝากเข้างาน
แต่กลับทำให้คุณพินิจต้องถูกบังคับให้ออกจากงานธนาคารกลางคัน
คุณวิวรรธ ผู้สนับสนุนให้ก้าวหน้าในตำแหน่งการงาน
ได้เลื่อนเป็นสมุห์บัญชี และผู้จัดการสาขา
แต่เรากลับนึกไม่ออกบอกไม่เป็น หลงตัวเองซะงั้น
คิดว่าเป็นเพราะฝีมือตนเองล้วน ๆ ในที่สุดก็ทำให้ท่านผิดหวัง
จนเครียดหนักเส้นเลือดในสมองแตกสิ้นชีวิตไป
แม้แต่งานศพของท่านก็ไม่ได้ไปเผา เพราะความงี่เง่าของเราแท้ ๆ
สมควรแล้ว ที่ต้องอำลาชีวิตหนุ่มธนาคารอันโก้หรูรุ่งโรจน์
แม้เก่งกาจปานใด ก็ไปไม่รอด เพราะไร้ซึ่งสำนึกในบุญคุณ
นี่คือเหตุปัจจัยขวางกั้น ชีวิตพลิกผันทันตาเห็น
ถ้าไม่เข้าใจ ไม่แก้ไขให้ทันกาล
ชีวิตนี้สิ้นหวังพังพินาศ ชัวร์!!
โทษใครก็ไม่ได้ เพราะโลกทั้งใบ ไม่มีใครรู้จริง
ตาม “คัมภีร์ 100 กตัญญู”กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า
處世惟有孝力大
Chǔshìwéiyǒuxiàolìdà
เพียงแค่กตัญญูพรั่งพรูจากก้นบึ้งของหัวใจ
โลกทั้งใบก็อยู่ในกำมือ
Just having fervent gratitude
can rock the world.