เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กับ เส้นทางของความคิด ................................ โดย ตระกองขวัญ

กระทู้คำถาม
มึนตึ๊บ

หลังตุลาคม 2514  
เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์  จารบทกวี "ใบไม้ปา" ถึงจิตร  ภูมิศักดิ์  ไว้ว่า

ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
ยังดีกว่าใบไม้เหลืองในเมืองหลวง
ที่รอปลิดหล่นเปล่าประโยชน์ปวง
เป็นด่างดวงดำเปื้อนในป่าคน

.........

ใบไม้ป่าชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์
ได้ร่วงแล้วลงเป็นหลักให้โลกเลื่อง
ดั่งเทียนป่าปลุกแสงขึ้นแรงเรือง
ไม่เปล่าเปลืองลมปราณที่ต้านลม

......

เสียงปืนดังเปรี้ยงกว่าเสียงปาก
ก็ปิดฉากชีวิตมืดมิดหนาว
แต่วิญญาณคือทิพย์ที่ยืนยาว
ดั่งดวงดาวยิ่งดึกยิ่งตื่นตา

กาลเวลาฆ่าจิตร ภูมิศักดิ์
กาลเวลาก็ตระหนักประจักษ์ค่า
กาลเวลาฆ่าคนดีทุกทีมา
แต่เวลาก็ทูนเทิดเชิดคนดี

.........

.
2516 - 2522
เนาวรัตน์จารบทกวี   และได้รับซีไรท์ในปี 2523   ในรวมเล่มบทกวีที่ชื่อว่า  "เพียงความเคลื่อนไหว"

พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า
ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน
พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย


ยังมี   เพลงกล่อมเพื่อน

พอเสียงปืนดังเปรี้ยง
เราจะเรียงดาหน้า
ไปสืบทอดเจตนา
ประกาศชัยประชาชน
.


นั่นคือ อดีตอันไกลโพ้น  ขณะที่ปัจจุบัน
เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์  คือ  วุฒิสมาชิก  ผู้ทรงเกียรติ
Facepalm
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่