ครอบครัวค่อนข้างหัวโบราณไปไหนมาไหนก็ให้อยู่ในสายตา ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนในห้อง ถ้าไปเที่ยวต้องมีเพื่อนบ้านเดียวกัน(บางครั้งก็ไปไม่ได้) ไปเล่นบ้านเพื่อนที่อยู่ไม่ไกลบ้านนานยังไม่ได้เลย ทำอะไรช้าหรือทะอะไรไม่เป็นก็ด่าก็ว่า ขึ้นเสียงใส่ ไม่มีสมอง โง่ แค่นี้เด็กมันยังทำได้ ไม่มีปัญญาก็ไม่ได้ทำ หรือทำงานบ้านทำเสร็จแล้วก็ว่าไม่ทำ เวลาทำก็ไม่ดู เวลาออกไปไหนกับเพื่อนมันรู้สึกสบายผ่อนคลายและพอกลับมาบ้านก็ต้องได้ยินคำว่าคำด่า แล้วก็พูดว่าไปไหนมาไหนไม่เป็นแล้วจะไปอยู่ที่อื่นได้หรอ ก็ไม่เคยปล่อยไปไหน
พอเราคิดว่าทำอะไรก็ว่าไร้สาระ เวลามีปัญหาเรายังไม่กล้าคุยด้วยเลยได้แต่เก็บไว้ในใจ แต่อารมณ์ดีแล้วห้ามถามมากไม่ได้ก็จะว่าถามไรนักหนา
แต่ช่วงดีก็ดีตามใจเลยก็ว่าได้
.รู้ว่าครอบครัวเข้าใจเราสุด พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ เลี้ยงดูเรามาจนโต พ่อแม่หวังดีกับเราที่สุด