ตอนนี้อยู่กับครอบครัวเเล้วอึดอัดมาก​ เเล้วรู้สึกว่าอยู่กับเเฟนเเล้วเป็นตัวเองมากที่สุด​ เราไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นนะ​ เพราะเราคบกันมานานเหมือนกัน
คือพ่อกับแม่แยกทางกันแม่เค้าต้องทำงาน​ ขึ้นเวรกลางคืน​ เราก็ต้องอยู่คนเดียว​ เเล้วเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า​ ตอนเเรกเราเลิกกทำร้ายตัวเอง​ ทำลายข้าวของได้เเล้ว​ เเต่เวลาเราโมโหเราจะระเบิดทันที​ เเล้วปากร้ายกว่าเดิม​ อยากฆ่าตัวตายเหมือนเดิม​ เราอยากไปพบจิตแพทย์​อีกรอบมากๆ​ เเต่แม่ไม่มีเวลาเลยเเล้วเค้าทำหน้าหงุดหงิดตลอด​ เหมือนรำคาญเราเเล้วอะ
ที่บ้านเค้าจะดูรักพี่สาวเรามากกว่า​ ไม่เชิงรักมากกว่ามั้งเเต่อยากอยู่ด้วยอยากคุยกับพี่สาวมากกว่า​  เค้าคุยกันสนุกมาก​ เเบบโพสต์​สตอรี่ใส่กันซึ่งกับเราไม่เคยมี​ ตอนนี้แม่เราป่วยพี่เราไลฟ์ เล่นโซเชี่ยลสบายใจ​ เเต่กับเรา​  ต้องทำ​ ต้องดูเเล​ เค้าใส่ๆมาเเต่เราพูดย้ำๆๆๆคืออึดอัดมาก​ ทำไมเค้าไม่ใส่ที่พี่เราบ้าง เราเป็นคนสนุกนะ​ เเต่จะสนุกมากตอนอยู่กับเเฟนกับเพื่อน​ เเต่กับครอบครัวเราจะเงียบทันที​ เพราะมันอึดอัดมากเลย ทุกครั้งที่เห็นเค้าโพสต์รูปหรือคุยกันเราจะใจเสียทุกที​ เพราะมันไม่เคยมีเรา​ พี่เรามีเเฟนหลายคน​ คุยเยอะ  แม่กับน้าเค้าก็หยอก​ เเซวๆกัน​ เเต่กับเรา​ "มีเเฟนคนเเรก​ คนเดียว" เเล้วคบมานาน​ ที่บ้านรวมถึงแม่เกลียดขี้หน้าเค้ามาก​ คือได้ยินเรื่องเเฟนเค้าจะหน้าเสียทันที​ หาว่าเราติดเเฟน​ เเล้วจะให้เราอยู่กะใครวะ​ เพื่อนก็มีน้อย​ แฟนก็มีคนเดียว​ บ้านก็ไม่เคยเข้าใจ​ เราบอกแม่เสมอเลยนะ​ ทำไมเค้าไม่พร้อมมีเราทำไมไม่ทำเเท้งเราออกไปซะ​ เราเกลียดตัวเอง​ เกลียดโลกใบนี้มาก​ ก็ให้พี่เราดูเเลคุณสิ​ มีเราไว้รกโลก​ กับรกบ้านคุณทำไม​ พี่เรามีทุกอยาก​ เป็นคนดัง​ เพื่อนเยอะ​  เราอยากไปเที่ยวไกลๆกับเพื่อนบ้าง​  เเม่เราห้ามเสมอ​ เเต่กับพี่เราเค้าไม่เคยว่า​ พี่เราไปไหนต่อไหนเยอะมาก​ กินเหล้า​ ทั้งที่เราไม่เคยเเตะเลย​ เรารู้สึกเเย่ที่เห็นพวกเค้ารักกัน​ เราเลยเลือกอยู่ข้างบน​ เค้าหาว่าไม่สนใจครอบครัว​ ไม่เคยเข้าหาเค้า​ เราควรทำยังไงคะ​ ตายตอนนี้ก็อกตัญญู
ไม่มีใครดูเเลแม่​เพราะเค้าป่วยอยู่