เพียงหยาดฝนโหมกระหน่ำในใจฉัน
ผ่านคืนวันฝนสาดซัดทุกเคลื่อนไหว
สายน้ำห่าจากฟากฟ้าสู่หัวใจ
สาดลงไปในบางสิ่งยิ่งกว่าเดิม

ฉันเพียงยืนกลางกระแสแห่งลมฝน
ที่พัดจนฉันไขว่คว้าสิ่งส่งเสริม
ฝนก้อนใหญ่ลมโบกพัดให้ซ้ำเติม
จนฉันเริ่มมีน้ำฝนในดวงตา

ฉันก็คนอีกคนอีกชีวิต
ฉันลิขิตเพียงชีวิตฉันรักษา
ฉันผิดพลาดฉันล้มฉันผ่านมา
ฉันมองหาความเป็นไปฉันนั้นเอง

จนวันหนึ่งฉันพบในบางสิ่ง
แท้ที่จริงไม่ใช่ฉันถูกข่มเหง
เพียงบางใจบางอารมณ์ที่บรรเลง
บางบทเพลงฉันร่ำร้องบางเวลา

ฉันเคยร่ำร้องไห้ใครเล่ารู้
คนเคียงคู่ฉันไม่เคยจะรักษา
ฉันเจ็บปวดในเรื่องราวผ่านพ้นมา
ฉันมองหาใครข้างกันไม่มีเลย

ฉันยืนอยู่ตรงนี้กลางห่าฝน
ความรู้สึกความเป็นคนฉันเปิดเผย
ความเจ็บปวดที่ข้างในฉันเหมือนเคย
ที่เฉลยเป็นเพียงเสี้ยวของดวงตา