พ่อแม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อยทำยังไงดีคะ (พร้อมประสบการณ์)

เอ่อ ทุกคนเราจะมาปรึกษาค่ะ เรื่องพ่อแม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อยมาก เคยจำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วคือทะเลาะกันเรื่องยาสีฟัน จนเกือบทำร้ายร่างกายกันอ่ะค่ะ คำหยาบคายหลุดโผมาเต็มเลย ตอนนั้นรู้สึกพ่อจะเมาด้วยมั้งคะ แต่ไม่มากนะ มีสติขับรถได้ ตอนนั้นรู้สึกว่าเป็นการทะเลาะกันที่บ้าบอที่สุดเลยมั้งคะสำหรับเรา คือแบบแม่ลืมซื้อยาสีฟันแล้วพ่อก็ด่ารึป่าวหว่า อันนี้จำไม่ได้นะคะ แต่ส่วนมากพ่อจะฉุนขาดตลอด พ่อก็เหมือนไฟแม่ก็เหมือนน้ำที่คอยดับแต่ดับแล้วมันไม่หายไปอ่ะค่ะ กลายเป็นไฟที่ลุกโชนก็ว่าเดิม จากเรื่องยาสีฟันกลายมาเป็นทะเลาะกันจนโยนโทรศัพท์กันเลยทีเดียว ซึ่งเราก็นอนอยู่ในห้องด้วยนะคะ คือตอนนั้นนอนห่มผ้า ปิดตาแกล้งหลับแต่น้ำตามันก็ไหลมาอ่ะค่ะ พ่อจะโทรบอกตาให้มารับแม่ไปด้วย แต่แม่ไม่ยอมค่ะกลัวตาผิดหวังเรื่องเกี่ยวกับพ่อ เราเข้าใจความรู้สึกแม่มากเลยนะคะ ตอนนั้นพยายามขอให้เราช่วย (พ่อกระแทกประตูเข้าห้องน้ำอยู่) เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงอ่ะค่ะ ตอนนั้นแม่ก็ร้องแล้ว เราก็ได้แต่จับแขนแม่แล้วบอกว่าไม่เป็นไรๆอ่ะค่ะ จนพ่อเปิดประตูเราก็แกล้งหลับ แม่ก็นั่งอยู่ข้างๆเตียงแล้วคอบกล่อมให้เราหลับ เหมือนไม่ต้องการให้ได้ยินอะไรอ่ะค่ะ คือตอนนั้นซึ้งมาก น้ำตาแตกไม่หยุดเลย เป็นการทะเลาะกันที่ช้ำใจที่สุดแล้วค่ะ ตอนเราอยู่ป.3 พ่อก็ทะเลาะกับแม่เรื่องการขับรถค่ะ คือตอนนั้นพ่อกำลังหัดให้แม่ขับรถอยู่ ตอนนั้นพ่อไม่เมานะคะ แม่ก็ขับได้นะคะแบบทางตรงอะไรพวกนี้อ่ะค่ะ แต่ขึ้นเนินไปไม่ได้ พ่อก็ด่าอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ซึ่งเราก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจโดยการเปิดเพลง พยายามคุยกับแม่ สุดท้ายไปทะเลาะกันที่บ้าน ทะเลาะกัยตอนกลางคืนทุกครั้งเลยค่ะ เมื่อถึงบ้านเข้านอน พ่อกับแม่ก็ยังทะเลาะกันอยู่ค่ะ ตอนนั้นแม่เราแทบไม่ผิดอะไรเลยนะคะ แค่ขับรถไม่ได้ แต่เราคิดว่าพ่อนะเสียใจด้วยแหละเพราะตอนปู่ป่วยเป็นโรคร้ายแรงอยู่ค่ะ เราก็เข้าใจนะคะ แต่มันมาลงที่ครอบครัวไม่ได้ไง คือตอนนี้เราพิมพ์ไปพลางกุมขมับเลยค่ะ พูดถึงแล้วปวดหัวมาก ขอเบี่ยงเข้าเนื้อเรื่องเหมือนเดิมเลยนะคะ แม่กับพ่อก็เริ่มนอน ซึ่งเราตรงกลาง จู่ๆพ่อไม่รู้เป็นไร ประสาทกินรึป่าว ยื่นขาถีบแม่ตกเตียง และไล่แม่ออกจากห้อง เราก็แกล้งหลับพลิกไปทางอื่น กลบเกลื่อนน้ำตาค่ะ แม่ก็ร้องไห้บ่นว่าอยากอยู่ดูแลเรา คือแบบโอ้ย รักแม่มากเลย กลัวลูกจะนอนไม่หลับ อยู่ไม่ได้ แต่พ่อก็ยังไม่เลิกนะคะ ไล่แม่จนแม่ก็ต้องออกไป พ่อก็จัดการล็อคห้องนอนเลยค่ะ แต่แม่ก็ฉลาดพยายามเข้าทางประตูห้องน้ำอย่างเงียบๆ มานั่งข้างเตียงแล้วมองเราค่ะ พ่อก็รู้เลยลุกขึ้นมาด่าอีก เราทนไม่ไหวค่ะไหว้พ่อเลยขออย่าให้ทะเลาะกัน น้ำตาก็ไหลไปด้วย พ่อก็เลยเริ่มเห็นใจลูกอย่เราละมั้งคะ เลยหยุด เออลืมบอกไปเลย ครอบครัวเรามีสี่คนค่ะ เราเป็นคนน้องตอนนี้อายุ13 คนพี่อายุ20กว่า เป็นผู้ชาย แต่นอนคนละห้องกัน เรื่องพวกทะเลาะกัน ส่วนมากเรารับฟัง อึดอัดเต็มไปค่ะ คนพี่ก็น่าจะรู้นะคะ ทะเลาะขึ้นเสียงขนาดนั้นแต่ไม่ขอรู้ เราเลยต้องจัดการทุกอย่างเองค่ะ ด้วยความเป็นลูกสาวด้วย ขอกลับเข้าเนื้อเรื่อง หลังจากเริ่มหายกันแล้ว เรากับแม่และพ่อก็นอนด้วยกันค่ะ แต่เรายังไม่หลับ แม่หลับไปพลางนอนกอดเราไปแล้ว พ่อก็ยังไม่หลับ จู่ๆพ่อก็เดินไปที่หน้าต่างค่ะ เราก็แอบเหล่มอง แล้วพ่อก็พุ่งมาหาเรากับแม่ที่เตียงค่ะ คือตอนนั้นเรากลัวมากเลย แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ พ่อเข้ามาขอโทษเรากับแม่ เราก็เลยจับมือที่หลังพ่อ บอกไม่เป็นไรๆ สุดท้ายวันรุ่งเช้าก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมค่ะ คือมันเป็นแบบนี้บ่อยมาก เราก็เครียดอ่ะค่ะ ล่าสุดวันนี้ก็ทะเลาะกันอีกแล้วแต่ไม่มาก เราก็ได้รับผลกระทบมาเหมือนกันนะคะ คือชอบตกใจเวลาพ่อขึ้นเสียงแล้วจะกลังมากด้วยค่ะ กลัวพ่อทำอะไรพิเรนๆ เพราะพ่อเคยชวนแม่ฆ่าตัวตายด้วย ซึ่งตอนนั้นเราก็ตื่นอยู่เหมือนกัน นั่งร้องไห้มองพวกเขาอยู่ ด้วยความเป็นแม่อ่ะนะคะ ก็ขอให้พ่ออย่าทำแบบนั้นต่อหน้าเรา คือทั้งชีวิตนี่เรารู้สึกว่าคนๆนี้แหละแม่ที่ดีที่สุดสำหรับเรา เขาเป็นทั้งที่ปรึกษา เวลาเราทำอะไรผิด เขาก็ขอโทษเราก่อนด้วยซ้ำค่ะ แม่กับเราสนิทกันมากแทบจะเหมือนเพื่อนกันเลย แต่ก็มีความเคารพกันค่ะ แล้วมาวันนึงแม่ก็บอกเราค่ะ ว่า ตอนโตน่ะเลือกผู้ชายดีๆนะ ห้ามเหมือนแม่ ไม่ก็โสดไปเลย เก็บตังค์อยู่คัวคนเดียวดีกว่า แม่เรารู้สึกจะห่วงเราเรื่องนี้มากรองจากเราองสุขภาพเราเลยค่ะ ส่วนเรื่องเรียนแมาไม่ค่อยเข้มค่ะ จะมาเข้มและทวนให้ตอนใกล้สอบ เขาไม่เคยตีหรือด่าอะไรเลยนะคะ แค่บ่นๆบ้างตามภาษาคนเป็นแม่ พอถึงวันสอบแม่ก็บอกว่าได้เท่าไหนเอาเท่านั้น ไม่ต้องเครียด แต่ยังไงเราก็เครียดอยู่ดีค่ะ ตอนสอบเราแอบพกยาพารามารร.ด้วย เพราะเป็นคนเครียดง่ายมาก เวลาเครียดทีหัวแทบจะระเบิดค่ะ หลังจากผลสอบออก เราได้ที่3จากที่1เกรดมากกว่า3.50ค่ะ ไม่ได้อวดนะคะและก็ไม่ได้สำออยด้วย เรารู้สึกผิดหวังตัวเองอ่ะค่ะ ที่ตกอันดับ จนร้องไห้ บางคนก็จะแบบ เห้ย สำออยว่ะ แค่ไม่ติดศูนย์ก็พอแล้วป่ะ คือแบบพวกเขาไม่เข้าใจเราไง จากได้ที่1มา จนพ่อแม่ดีใจมาก กลับกลายเป็นที่3 พ่อแม่ก็ดีใจและชมเรานะคะ แถมยังซื้อของปลอบใจให้ด้วย คือรักพวกท่านมากๆแต่ไม่แสดงออกมาก ส่วนมากจะเถียงด้วยซ้ำค่ะ ล่าสุดเถียงกันเรื่องโทรศัพท์ว่าจะทำให้ฟ้าผ่า 5555 ตกลงนี้เรามาขอความช่วยเหลือหรือเล่าประสบการณ์คะเนี่ย งงตัวเองเลย ขออภัยนะคะที่นอกเรื่องไปหน่อย และขอนับถือคนที่อ่านถึงจุดๆนี้เลยค่ะ  แต่เราก็ต้องขอความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ทะเบาะกันอ่ะค่ะ ส่วนเราก็อึดอัดอยู่ ใครเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้เล่าประสบการณ์และให้คำแนะนำได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่