ทุกวัน ผมมีแต่ร้องให้ในใจ ชีวิตไม่มีวันทีจะไม่เห็นการทะเลาะกัน 
พ่อถูกทุกอย่าง ด่าก้อต้องฟัง
ตาย เสียคน ก้อต้องฟัง
เป็น อย่าเถียง พ่อผ่านมาหมดแล้ว
ไม่รู้ว่าจะปวดร้าวถึงไหน กว่าจะตายไปอีกนานทนทุกข์ กับพ่อแม่จนตาย ไม่รู้ต้องทำยังไง
ทุกวันนี้ไม่มีกำลังใจ ไม่รู้จะอยู่ยังไง 
เปลียนมาเป็นคนดี ก้อไม่ดีในสายตาพ่อแม่
พ่อแม่ลึกในใจรักเราเสมอ
แต่ทำไม่ต้องด่ากัน ไม่รู้ว่าความในใจของพ่อแม่คิดอะไรอยู่
ทนอยู่ไม่รู้จะอีกนานแค่ไหน แต่หัวใจทนทุกข์จนถึงตาย ถ้าครอบครัวยังไม่กลับดีขึ้นก่อนตาย
ไม่รู้ว่าความสุขของคนนั่นคืออะไร พ่อแม่ไม่เข้าใจว่าความสุขผมนั่น คือร้อยยิ้มพ่อแม่
พ่อแม่คงไม่เข้าใจว่าความสุขของลูก. ดีแค่ไหนก้อทะเลาะกัน เป็นเพราะอะไร ถามดีๆหาว่าเถียง
อยู่เงียบๆหาว่าไม่คุย อยู่นิ่งๆหาว่าขี้เกียจ ขยันก้อยังโดนด่า ไม่รู้ว่าต้องการอะไร
ครอบครัวดีโชดดีไป แต่ครอบครัวมีปัญหาโชดร้ายไป
จะปรึกษาหาว่าไม่ปกติ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร  ปวดร้าวในใจ คิดว่าตายไปก้อได้ไม่เสียใจ

ขอระบายหน่อยครับ