ความรู้สึกไม่โอเคกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก เพราะฉันถูกโบยตีทางอารมณ์ตั้งแต่จำความได้ (อาจจะตั้งแต่ก่อนฉันเกิดอีกมั้ง) มันเป็นส่วนผสมของความรู้สึกผิด ต่ำต้อย ถูกเกรี้ยวกราด ข่มขู่ ถูกทำให้ระแวง ฯลฯ อารมณ์มืดมัวเหล่านี้มันเริ่มต้นมาจากความรู้สึกลบๆของพ่อที่มีต่อตัวเองและมีต่อแม่  มันเป็นพลังงานที่น่าขยะขแยงที่ฉันรู้สึกเสมอ แต่เมื่อก่อนไม่เคยตระหนักอาจเป็นเพราะความเป็นเด็ก และเมื่อก่อนฉันหาทางออกด้วยการไม่อยู่บ้าน ไปเรียนต่างจังหวัด ไขว่คว้าโอกาสไปเรียนต่างประเทศ แต่ตอนนี้(อายุ 37) มันส่งผลต่อฉันอย่างแรงเพราะฉันต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกับพวกเค้า

ย้อนคิดกลับไปฉันค่อยๆเรียนรู้ว่าพลังลบเหล่านั้นส่งผลต่อเราทั้งในทางที่ดีและร้าย  ในแง่ที่ดีพลังเหล่านี้ผลักดันให้เราพยายามไขว่คว้าความสำเร็จจากข้างนอก ตั้งใจเรียน เป็นที่รักของเพื่อน ไขว่คว้าจนได้ทุนเรียนป.เอก แต่สุดท้ายก้อไม่จบป.เอก  ในแง่ร้ายพลังเหล่านี้มันยังวนเวียนอยู่ในจิตใจฉัน มันทำให้ฉันดำเนินชีวิตด้วยความหวาดผวา  เพราะฉันระแวงว่าป.เอก มันไม่ใช่เป้าหมายของชีวิต เพราะฉันคิดว่าความสุขในครอบครัวต่างหากที่ฉันต้องการ ฉันจึงยอมแพ้ลาออกจากมหาวิทยาลัย  และแต่งงานกับแฟน สร้างครอบครัวตัวเองอย่างมีความสุข โชคดีสามีเป็นคนดีน่ารัก ฉันจึงออกมาเลี้ยงลูกเต็มตัวและทุ่มเทพลังบวกเพื่อลูก เพื่อชดเชยปมตอนเด็กของตัวเองที่เคยขาดความอบอุ่น ผลคือลูกสาวเป็นเด็กร่าเริงน่ารัก และมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่ดี ชีวิตเราดำเนินไปอย่างปกติ ฉันมีครอบครัวที่แสนสุขแบบที่ฉันปรารถนา

แต่ด้วยเงื่อนไขบางอย่างพวกเราย้ายกลับมาอยู่กับพ่อแม่ของฉัน และพลังลบจากพวกเขาก็เข้ามากระทบอีกครั้งหลังจากที่หายไปนาน ตอนนี้ไม่เหมือนตอนเด็ก ฉันต้องแบกรับมันเต็มๆเพราะฉันทำงานที่บ้าน เลี้ยงลูกอยุ่บ้าน และมีหน้าที่หลักในการดูแลพวกเค้ายามแก่ชรา.....เหมือนว่าฉันทำในสิ่งที่ดี ถูกต้อง แต่มันแลกมาด้วยความรุ้สึกล้มเหลว...ล้มเหลวทั้งในบ้านและนอกบ้าน(ล้มเลิกการเรียนเอก) คราวนี้อารมณ์ลบๆที่ถูกปลูกฝังมาแต่เด็ก...ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกผิด ต่ำต้อย หวาดกลัว หวาดระแวง ทำให้ฉันเหมือนถูกล่ามโซ่อยู่ในกล่องดำอีกครั้งโดยมีสิ่งที่ยังพอเป็นแสงสว่างปลายอุโมงค์อยู่บ้างคือลูกสาวและสามี แต่ฉันกลัว กลัวว่าความดำมืดในใจฉันที่ได้รับจากพ่อแม่ จะทำให้ฉันทำร้ายครอบครัวของเราเองเข้าสักวัน

https://www.youtube.com/watch?v=aNfIv58L-AE