กระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้คำถาม แต่เป็นกระทู้แชร์ประสบการณ์ของ จขกท. และข้อคิดที่จะสามารถช่วยคุณได้ ไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบผม
สวัสดีชาวกระทู้ทุกคนครับ
วันนี้ผมจะมาแชร์เรื่องราวความรักของผมและมันจะเป็นบทเรียนที่สามารถเตือนใจพวกคุณได้
คุณเคยงี่เง่ากับคนที่คุณรักไหมครับ???
ผมเป็นหนึ่งคนในจำนวน7พันกว่าล้านคนบนโลกที่มีนิสัยงี่เง่าจนทำให้ผมต้องเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดออกไปจากชีวิตไป
คุณคิดว่าการงี่เง่าของคุณคืออะไร คุณคาดหวังในคนรักของคุณมากเกินไปหรือเปล่า ผมจะมาเริ่มเล่าประสบการณ์ของผมให้ฟังเลยนะครับ
ผมกับแฟนเก่าของผม เราคบกันมาได้ 3 ปี 6 เดือน อีก 5 วันก็ครบ 3 ปี 7 เดือนแล้ว ผมกับเธอ เรารักกันมากครับ ผมรักเธอมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ยอมรับผมได้ในหลายๆอย่างที่ผมเป็น และช่วงนี้เธอดูยุ่งมากๆ ผมไม่ได้เอะใจอะไร แต่ทว่านิสัยส่วนตัวของผมเป็นคนที่คิดมากครับ ผมรับผิดชอบในงานที่ผมได้รับหลายๆอย่างจนบางทีผมนำกลับมาเครียด
ช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเป็นคนทำให้เธอเสียความรู้สึกเอง เพราะผมคาดหวังในตัวเธอมากเกินไป ทำให้ผมรู้สึกงี่เง่ากับเธอ เธอให้โอกาสผม แต่ผมไม่รู้เลยว่าแม้แต่สัญญานสุดท้ายของโอกาส มันกำลังจะหมดไป
ในวันนั้น ผมส่งบทความในอินเตอร์เน็ตให้เธออ่าน เป็นบทความที่เกี่ยวกับ 10 นิสัยแย่ๆ ของคนที่รักมากเกินไป คือที่ผมส่งไปเพราะมันตรงกับผม ผมรู้ว่าการที่ผมคาดหวังกับเธอมากเกินไป จนทำให้ผมและเธอต้องทะเลาะกัน ผมเลยบอกเธอว่า ผมควรลดความคาดหวังจากเธอลง แต่นั่นแหละ กลายเป็นจุดสปาร์คทำให้ผมและเธอเริ่มขัดใจกัน สุดท้ายเธอตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตผม ผมเสียใจมากครับในตอนนั้น
ผมบอกผมขอโอกาสจากเธอ แต่ว่าโอกาสของผมไม่มีอีกแล้วครับ เพราะเธอไม่เชื่อใจผม บอกว่าผมทำอย่างไรก็ทำไม่ได้หรอก ผมอยากจะบอกเธอว่า รู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้ พอคิดจะเริ่มทำ กลายเป็นว่า ผมเสียโอกาสไปเลย ไม่มีโอกาสที่เธอจะได้รับรู้ในสิ่งที่ผมเปลี่ยนไปเลยครับ
ผมรู้ครับว่าเธอก็รักผม แต่เชือกของเธอมีปมของผมจนไม่สามารถมีพื้นที่ของปมอีก ผมพร้อมที่จะแก้ปม ผมก็ไม่มีโอกาสแล้วครับ สุดท้ายผมได้แต่รอโอกาสของเธอ ผมมีความสุขที่อยู่กับเธอ ผมเห็นรอยยิ้มเก่าๆแล้วทำให้ผมน้ำตาไหลออกทุกครั้ง แต่มันสายไปแล้วครับ
เธออยากอยู่คนเดียวให้เวลาเยียวยาหัวใจเธอ ถ้าเธอหาย เธออาจจะรักได้เหมือนเดิม แต่คนที่เธอรัก อาจจะไม่ใช่ผมอีกแล้ว แต่ผมก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะยอมรับมัน ผมเข้าใจแล้วว่า
ถ้าผมรักเธอจริง ผมต้องปล่อยเธอไป ถ้าผมยื้อแล้วทำให้เธอไม่มีความสุข ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวทันที
และนี่คือเรื่องราวของผมทั้งหมดที่ได้พบเจอมาเมื่อ 3 วันที่ผ่านมา ผมจะคิดถึงความทรงจำเก่าๆที่เคยมีกันและกัน ผมเข้าใจแล้วว่า ผมควรให้พื้นที่ส่วนตัวกับเธอ ไม่ทำให้เธออึดอัด และไม่คาดหวังว่าเราทำได้เขาก็ต้องทำได้ ผมเข้าใจแล้วครับ
ผมอยากจะบอกทุกๆคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ว่า อย่าคาดหวังคนรักมากเกินไป หรือรักเขามากจนลืมรักตนเอง ถ้ายังจะกระทำแบบนั้น จุดจบของคุณจะได้พบเจอแบบผม เปลี่ยนตัวเองยามมีโอกาสเถอะครับ
และถ้าเธอรู้ว่าผมเขียนกระทู้นี้ ผมก็อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า ผมรอโอกาสเสมอหละ ถ้าเธอพร้อม ผมจะเป็นคนเยียวยาจิตใจเธอเอง แล้วเธอจะรู้ว่า คนๆนี้ที่เปลี่ยนไป เป็นคนที่รักเธอที่สุดและเธอก็เป็นคนที่รู้ดีที่สุด ถ้าเราสองคนคือรักจริง วันข้างหน้าเราคงจะได้กลับมารักกันอีกนะ
😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊
จะเข้มแข็ง และทำทุกอย่างเพื่อคนๆนี้
@@@@@ขอบคุณครับ@@@@@
รักมากเกินไป ทำให้ตอนสุดท้ายเราดูแย่
สวัสดีชาวกระทู้ทุกคนครับ
วันนี้ผมจะมาแชร์เรื่องราวความรักของผมและมันจะเป็นบทเรียนที่สามารถเตือนใจพวกคุณได้
คุณเคยงี่เง่ากับคนที่คุณรักไหมครับ???
ผมเป็นหนึ่งคนในจำนวน7พันกว่าล้านคนบนโลกที่มีนิสัยงี่เง่าจนทำให้ผมต้องเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดออกไปจากชีวิตไป
คุณคิดว่าการงี่เง่าของคุณคืออะไร คุณคาดหวังในคนรักของคุณมากเกินไปหรือเปล่า ผมจะมาเริ่มเล่าประสบการณ์ของผมให้ฟังเลยนะครับ
ผมกับแฟนเก่าของผม เราคบกันมาได้ 3 ปี 6 เดือน อีก 5 วันก็ครบ 3 ปี 7 เดือนแล้ว ผมกับเธอ เรารักกันมากครับ ผมรักเธอมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ยอมรับผมได้ในหลายๆอย่างที่ผมเป็น และช่วงนี้เธอดูยุ่งมากๆ ผมไม่ได้เอะใจอะไร แต่ทว่านิสัยส่วนตัวของผมเป็นคนที่คิดมากครับ ผมรับผิดชอบในงานที่ผมได้รับหลายๆอย่างจนบางทีผมนำกลับมาเครียด
ช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเป็นคนทำให้เธอเสียความรู้สึกเอง เพราะผมคาดหวังในตัวเธอมากเกินไป ทำให้ผมรู้สึกงี่เง่ากับเธอ เธอให้โอกาสผม แต่ผมไม่รู้เลยว่าแม้แต่สัญญานสุดท้ายของโอกาส มันกำลังจะหมดไป
ในวันนั้น ผมส่งบทความในอินเตอร์เน็ตให้เธออ่าน เป็นบทความที่เกี่ยวกับ 10 นิสัยแย่ๆ ของคนที่รักมากเกินไป คือที่ผมส่งไปเพราะมันตรงกับผม ผมรู้ว่าการที่ผมคาดหวังกับเธอมากเกินไป จนทำให้ผมและเธอต้องทะเลาะกัน ผมเลยบอกเธอว่า ผมควรลดความคาดหวังจากเธอลง แต่นั่นแหละ กลายเป็นจุดสปาร์คทำให้ผมและเธอเริ่มขัดใจกัน สุดท้ายเธอตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตผม ผมเสียใจมากครับในตอนนั้น
ผมบอกผมขอโอกาสจากเธอ แต่ว่าโอกาสของผมไม่มีอีกแล้วครับ เพราะเธอไม่เชื่อใจผม บอกว่าผมทำอย่างไรก็ทำไม่ได้หรอก ผมอยากจะบอกเธอว่า รู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้ พอคิดจะเริ่มทำ กลายเป็นว่า ผมเสียโอกาสไปเลย ไม่มีโอกาสที่เธอจะได้รับรู้ในสิ่งที่ผมเปลี่ยนไปเลยครับ
ผมรู้ครับว่าเธอก็รักผม แต่เชือกของเธอมีปมของผมจนไม่สามารถมีพื้นที่ของปมอีก ผมพร้อมที่จะแก้ปม ผมก็ไม่มีโอกาสแล้วครับ สุดท้ายผมได้แต่รอโอกาสของเธอ ผมมีความสุขที่อยู่กับเธอ ผมเห็นรอยยิ้มเก่าๆแล้วทำให้ผมน้ำตาไหลออกทุกครั้ง แต่มันสายไปแล้วครับ
เธออยากอยู่คนเดียวให้เวลาเยียวยาหัวใจเธอ ถ้าเธอหาย เธออาจจะรักได้เหมือนเดิม แต่คนที่เธอรัก อาจจะไม่ใช่ผมอีกแล้ว แต่ผมก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะยอมรับมัน ผมเข้าใจแล้วว่า
ถ้าผมรักเธอจริง ผมต้องปล่อยเธอไป ถ้าผมยื้อแล้วทำให้เธอไม่มีความสุข ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวทันที
และนี่คือเรื่องราวของผมทั้งหมดที่ได้พบเจอมาเมื่อ 3 วันที่ผ่านมา ผมจะคิดถึงความทรงจำเก่าๆที่เคยมีกันและกัน ผมเข้าใจแล้วว่า ผมควรให้พื้นที่ส่วนตัวกับเธอ ไม่ทำให้เธออึดอัด และไม่คาดหวังว่าเราทำได้เขาก็ต้องทำได้ ผมเข้าใจแล้วครับ
ผมอยากจะบอกทุกๆคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ว่า อย่าคาดหวังคนรักมากเกินไป หรือรักเขามากจนลืมรักตนเอง ถ้ายังจะกระทำแบบนั้น จุดจบของคุณจะได้พบเจอแบบผม เปลี่ยนตัวเองยามมีโอกาสเถอะครับ
และถ้าเธอรู้ว่าผมเขียนกระทู้นี้ ผมก็อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า ผมรอโอกาสเสมอหละ ถ้าเธอพร้อม ผมจะเป็นคนเยียวยาจิตใจเธอเอง แล้วเธอจะรู้ว่า คนๆนี้ที่เปลี่ยนไป เป็นคนที่รักเธอที่สุดและเธอก็เป็นคนที่รู้ดีที่สุด ถ้าเราสองคนคือรักจริง วันข้างหน้าเราคงจะได้กลับมารักกันอีกนะ
😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊
จะเข้มแข็ง และทำทุกอย่างเพื่อคนๆนี้
@@@@@ขอบคุณครับ@@@@@