สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านกระทู้แรก:
https://ppantip.com/topic/39886024
ผลสรุปคือ เรายังไม่ตัดสินใจออกจากงานค่ะ เพราะเราไปเล่าให้เมียของเฮียฟัง เมียของเฮียเค้าสงสารและไม่อยากให้เราออกจากงานเพราะเห็นเราทำงานดีแกเลยเมตตาให้ไปอยู่ร้านขายผ้าในตลาดที่เฮียเป็นเจ้าของอีกร้านหนึ่ง มันเป็นร้านที่ไกลหูไกลตาเฮีย เพื่อหลีกเลี่ยงจากเฮีย
ก่อนหน้านี้ที่ร้านมีเรื่องว่าพนง.ประจำแอบขโมยของค่ะ ขอแทนชื่อด้วย พี่ก.
พี่ก. เป็นพนง.ประจำที่นั้นมา 5 ปี แต่พี่ก. ไม่ใช่คนดีชอบอู้งาน กินแรงคนอื่น แต่เฮียเห็นเฮียไม่เคยว่าอะไรพี่ก. เลย เพราะว่าสนิทกันมากกับเฮีย
วันหนึ่งเค้าแอบขโมยของที่ร้านแล้วนำของไปซ่อนภายในร้านที่เราอยู่ แต่เราเห็นพี่เค้าตอนที่เอาของไปซ่อน เรากะพี่อีกคนเห็นท่าทีพิรุธ เรากับพี่ที่ร้านเลยแอบถ่ายวีดีโอมาให้เฮียดู จากนั้นพี่ก. ก็โดนเรียกขึ้นโต๊ะคุย แต่พี่เค้าไม่โดนไล่ออก งงเฮียมาก แต่เรากลัวเราโดนพี่ก. ทำร้ายมากเลย กลัวเค้าแค้น เพราะเราเอาเรื่องนี้ไปบอกเฮีย และของที่พี่เค้าขโมยไปเป็นแสนเลย พี่เค้าขโมยไปขายตัดราคา เรื่องนั้นก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้ว...
แต่เฮียก็ยังมองเราเหมือนเดิม มองว่าเราทำงานไม่ได้เรื่อง ชอบคุย เกี่ยงงาน ไม่ค่อยช่วยงานทำงานไม่เป็น แต่ที่จริงเราไม่ได้เป็นคนแบบนี้เลย เรารู้ตัวดีว่าเราไม่ได้ทำดีหวังผล แต่เฮียมาพูดกับเราแบบนี้ทุกวัน เราก็น้อยใจนะ เราไม่เคยเป็นอย่างที่เฮียว่าเลยเรื่องงานเราเต็มที่ตลอด เราคิดว่าเราทำได้ดีกว่าใครบ้างคนในร้านด้วยซ้ำ เราว่าเราทำงานหนักเป็นลำดับต้นๆแต่ถูกมองว่าเกี่ยงงานเป็นลำดับต้นๆเช่นเดียวกัน
เราเคยได้ยินเฮียพูดว่า
เฮีย: มันไม่อยากทำงาน ชอบเกี่ยงงาน
เรา : เราได้แต่ยืนเงียบอะ ในใจรู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ใช่ แต่พูดไปเค้าจะไม่ฟัง
กลายเป็นเฮียมองว่าเราดูแย่กว่าคนที่ขโมยของร้านซะอีก
พอเราไปพูดเรื่องนี้ให้พี่ที่ร้านเฮียฟัง เชิงบ่นๆ เค้าก็บอกว่าเราไร้สาระ ไม่ได้ทำทำไมต้องร้อนตัว
แต่เราแบบ เฮ้ย!เราต้องยอมรับความผิดนี้ทั้งๆทีไม่ได้ทำหรอ? เราทำงานมาตั้งแต่อายุ 14-15 เพราะบ้านเราจนมากเราต้องการเงิน
และประโยคที่ว่า '' ไม่เลือกงานไม่ยากจน '' อยู่ในหัวเรามาตลอด เราจึงไม่เคยคิดเกี่ยงงานเลย ถึงแม่บางครั้งจะทำงานช้าเพราะเหนื่อย...😔
เราตัดสินใจแล้วเราจะออกจากที่ทำงานเดือนนี้แหละ เพราะเดือนกันยาเราอายุ 18 แล้ว หวังว่าจะมีที่ทำงานที่ดีและพนง.ที่เป็นมิตรรอเราอยู่ ปล.เราทำที่นี้มาตั้ง 3-4 เดือนแล้วค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ❤️
โดนเจ้านายตบหัวต่อหน้าลูกค้า EP.2
ผลสรุปคือ เรายังไม่ตัดสินใจออกจากงานค่ะ เพราะเราไปเล่าให้เมียของเฮียฟัง เมียของเฮียเค้าสงสารและไม่อยากให้เราออกจากงานเพราะเห็นเราทำงานดีแกเลยเมตตาให้ไปอยู่ร้านขายผ้าในตลาดที่เฮียเป็นเจ้าของอีกร้านหนึ่ง มันเป็นร้านที่ไกลหูไกลตาเฮีย เพื่อหลีกเลี่ยงจากเฮีย
ก่อนหน้านี้ที่ร้านมีเรื่องว่าพนง.ประจำแอบขโมยของค่ะ ขอแทนชื่อด้วย พี่ก.
พี่ก. เป็นพนง.ประจำที่นั้นมา 5 ปี แต่พี่ก. ไม่ใช่คนดีชอบอู้งาน กินแรงคนอื่น แต่เฮียเห็นเฮียไม่เคยว่าอะไรพี่ก. เลย เพราะว่าสนิทกันมากกับเฮีย
วันหนึ่งเค้าแอบขโมยของที่ร้านแล้วนำของไปซ่อนภายในร้านที่เราอยู่ แต่เราเห็นพี่เค้าตอนที่เอาของไปซ่อน เรากะพี่อีกคนเห็นท่าทีพิรุธ เรากับพี่ที่ร้านเลยแอบถ่ายวีดีโอมาให้เฮียดู จากนั้นพี่ก. ก็โดนเรียกขึ้นโต๊ะคุย แต่พี่เค้าไม่โดนไล่ออก งงเฮียมาก แต่เรากลัวเราโดนพี่ก. ทำร้ายมากเลย กลัวเค้าแค้น เพราะเราเอาเรื่องนี้ไปบอกเฮีย และของที่พี่เค้าขโมยไปเป็นแสนเลย พี่เค้าขโมยไปขายตัดราคา เรื่องนั้นก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้ว...
แต่เฮียก็ยังมองเราเหมือนเดิม มองว่าเราทำงานไม่ได้เรื่อง ชอบคุย เกี่ยงงาน ไม่ค่อยช่วยงานทำงานไม่เป็น แต่ที่จริงเราไม่ได้เป็นคนแบบนี้เลย เรารู้ตัวดีว่าเราไม่ได้ทำดีหวังผล แต่เฮียมาพูดกับเราแบบนี้ทุกวัน เราก็น้อยใจนะ เราไม่เคยเป็นอย่างที่เฮียว่าเลยเรื่องงานเราเต็มที่ตลอด เราคิดว่าเราทำได้ดีกว่าใครบ้างคนในร้านด้วยซ้ำ เราว่าเราทำงานหนักเป็นลำดับต้นๆแต่ถูกมองว่าเกี่ยงงานเป็นลำดับต้นๆเช่นเดียวกัน
เราเคยได้ยินเฮียพูดว่า
เฮีย: มันไม่อยากทำงาน ชอบเกี่ยงงาน
เรา : เราได้แต่ยืนเงียบอะ ในใจรู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ใช่ แต่พูดไปเค้าจะไม่ฟัง
กลายเป็นเฮียมองว่าเราดูแย่กว่าคนที่ขโมยของร้านซะอีก
พอเราไปพูดเรื่องนี้ให้พี่ที่ร้านเฮียฟัง เชิงบ่นๆ เค้าก็บอกว่าเราไร้สาระ ไม่ได้ทำทำไมต้องร้อนตัว
แต่เราแบบ เฮ้ย!เราต้องยอมรับความผิดนี้ทั้งๆทีไม่ได้ทำหรอ? เราทำงานมาตั้งแต่อายุ 14-15 เพราะบ้านเราจนมากเราต้องการเงิน
และประโยคที่ว่า '' ไม่เลือกงานไม่ยากจน '' อยู่ในหัวเรามาตลอด เราจึงไม่เคยคิดเกี่ยงงานเลย ถึงแม่บางครั้งจะทำงานช้าเพราะเหนื่อย...😔
เราตัดสินใจแล้วเราจะออกจากที่ทำงานเดือนนี้แหละ เพราะเดือนกันยาเราอายุ 18 แล้ว หวังว่าจะมีที่ทำงานที่ดีและพนง.ที่เป็นมิตรรอเราอยู่ ปล.เราทำที่นี้มาตั้ง 3-4 เดือนแล้วค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ❤️