พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ทีฆนิกาย มหาวรรค
ที่มา https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=10&siri=1&fbclid=IwAR3jMu5QkAw8j-aDjE-ZRCz8Y9hiHabQjh2G3x8XvH7Y1AXKTIwlwAJ_6Rk
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทรงแสดงพระโอวาทปาติโมกข์
             [๙๐] ภิกษุทั้งหลาย พระวิปัสสีพุทธเจ้าทรงแสดงปาติโมกข์๑- ในที่ประชุมสงฆ์
ที่กรุงพันธุมดีราชธานีนั้นดังนี้
                          ‘ความอดทนคือความอดกลั้นเป็นตบะอย่างยิ่ง
             พระพุทธเจ้าทั้งหลายตรัสว่า นิพพานเป็นบรมธรรม
             ผู้ทำร้ายผู้อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต
             ผู้เบียดเบียนผู้อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะ
             การไม่ทำบาป๒- ทั้งปวง
             การทำกุศล๓- ให้ถึงพร้อม
             การทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว
             นี้คือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@เชิงอรรถ :
@๑ ปาติโมกข์ ในที่นี้มิได้หมายถึงอาณาปาติโมกข์ (ประมวลพุทธบัญญัติที่ทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา ได้แก่
@อาทิพรหมจริยกสิกขา ที่มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกกึ่งเดือน) แต่หมายถึงโอวาทปาติโมกข์
@ซึ่งประกอบด้วยคาถา ๓ คาถามี ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา เป็นต้น ที่พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ทรงแสดงเอง
@(ที.ม.อ. ๙๐/๗๖, วิ.อ. ๑/๑๙/๑๙๐-๑๙๒)
@๒ บาป หมายถึงกรรมที่มีโทษซึ่งสหรคตด้วยอกุศลจิต ๑๒ ดวง (ที.ม.ฏีกา ๙๐/๙๒)
@๓ กุศล หมายถึงกุศลที่เป็นไปในภูมิ ๔ (ที.ม.อ. ๙๐/๗๖, ที.ม.ฏีกา ๙๐/๙๒)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๐ หน้า : ๕๐}
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                 
             การไม่กล่าวร้ายผู้อื่น
             การไม่เบียดเบียนผู้อื่น
             ความสำรวมในปาติโมกข์
             ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร
             การอยู่ในเสนาสนะที่สงัด
             การประกอบความเพียรในอธิจิต
             นี้คือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย’๑-