คือรู้ตัวเลยว่า ถ้าไม่รีบหาไรทำ หาแนวทางดำเนินชีวิตให้มีความสนุก แก่ไปอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าก็เป็นได้
มีลูกเยอะ มีเมียเยอะ ไม่ได้วารันตีว่าจะไม่เป็นโรคซึมเศร้า

ตอนนี้ เท่าที่คิดได้ ก็คงเป็นการเล่นบอร์ด เล่นโซเชียล ส่องความเป็นไปของชาวบ้าน ก็พอช่วยให้หายเบื่อได้นิดหน่อย
ไม่สามารถแก้ความอาการเซ็งได้ถาวร

พอจะเลือกหนทางธรรมชาติออกท่องเที่ยวค้นหาชีวิต
หาความสุขที่ยั่งยืน ก็มีภาระเยอะจนไม่สามารถไปไหน
มาไหนโดยไม่ห่วงครอบครัว ห่วงการงานได้อีก

พอมานั่งเหงาๆ เลยรู้สึกว่า การมีชีวิตมันน่าเบื่อที่สุด
สมัยตอนเด็กๆ ตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยๆว่า เราเกิดมาทำไม
ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบแม้แต่น้อย

ก็ห่วงตัวเองที่อายุแค่42แต่บ่นยังกะคนแก่อายุ60
เคยบอกตัวเองเสมอ ขอมีอายุ60-70ก็พอแล้วไม่อยากแก่
ไปเป็นภาระลูกหลาน อยากตายในสภาพที่ช่วยเหลือตัว
เองได้ในวัยก่อนตาย ก็ไม่รู้ว่าจะได้สมหวังหรือป่าวหรือ
ในท้ายสุดได้ถือเตาอังโละเหมือนในข่าวก็ได้ใครจะรู้ 55

ใน รดน.นี้ก็มีสมาชิกที่เริ่มเข้าสู่ภาวะ วัยทองบ้างแล้วละ
ก็อยากจะบอกให้หาไรทำซะ อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง
อย่าปล่อยให้ตัวเองคิดมาก หาไรทำในชีวิตให้มีความสุข
เข้าวัดเข้าวาไม่ได้หรือไม่ถนัด ก็เข้า รดน.นี้ละครับ อิอิ