เวลาที่เราอยู่บ้านคนเดียว
เรามักจะพูดคนเดียวค่ะ แบบพูดเป็นประโยคสนทนาแต่มีเราคนเดียว
คือเราจะคิดว่า ตอนนี้เป็นสถานการณ์แบบหนึ่ง แล้วเรากำลังพูดกับคนๆหนึ่งค่ะ
บางครั้งก็พูดเล่าเรื่องราวต่างๆที่เราอยากพูดบางครั้งก็จะเห็นภาพขึ้นมาบางครั้งก็แบบระบายออกมาเหมือนมีคนคอยปลอบคอยอยู่ข้างๆเราเวลารู้สึกแย่ก็มักจะมีโลกหนึ่งของเรารออยู่ให้เราเข้าไปพักได้ทั้งๆที่เราก็อยู่ที่บ้านไม่ได้ไปไหนบางทีนั่งกินขนมอยู่ก็มีฉากขึ้นมาแล้วก็พูดคนเดียวเล่นคนเดียวอ่ะค่ะ คือแบบไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วค่ะรับวันยิ่งเหมือนคนบ้าบางทีก็แบบพอเราอยู่ในโลกนั้นแล้วเราไม่อยากกลับมาปัจจุบันเลยค่ะเหมือนอยากอยู่ในนั้นนานๆไม่อยากออกมารับรู้โลกนี้อีกเลยแต่สุดท้ายก็ต้องออกมาอยู่ในโลกความเป็นจริงคืออยากกรู้ว่าเราบ้าไหมคะที่เป็นแบบนี้เราควรพบจิตแพทย์ดีมั้ยคะช่วยตอบหน่อยนะคะตอนนี้คือไม่ไหวใครมีเบอร์จิตแพทย์ที่สามารถปรึกษาได้หลังไมค์มาได้เลยนะคั
ชอบพูดคนเดียวหรือจินตนาการเรื่องหนึ่งขึ้นมาเป็นฉากนี่ปกติมั้ยคะ ควรพบจิตแพทย์ดีมั้ย หนือว่าเราจะเป็นบ้าไปแล้วคะ🥺
เรามักจะพูดคนเดียวค่ะ แบบพูดเป็นประโยคสนทนาแต่มีเราคนเดียว
คือเราจะคิดว่า ตอนนี้เป็นสถานการณ์แบบหนึ่ง แล้วเรากำลังพูดกับคนๆหนึ่งค่ะ
บางครั้งก็พูดเล่าเรื่องราวต่างๆที่เราอยากพูดบางครั้งก็จะเห็นภาพขึ้นมาบางครั้งก็แบบระบายออกมาเหมือนมีคนคอยปลอบคอยอยู่ข้างๆเราเวลารู้สึกแย่ก็มักจะมีโลกหนึ่งของเรารออยู่ให้เราเข้าไปพักได้ทั้งๆที่เราก็อยู่ที่บ้านไม่ได้ไปไหนบางทีนั่งกินขนมอยู่ก็มีฉากขึ้นมาแล้วก็พูดคนเดียวเล่นคนเดียวอ่ะค่ะ คือแบบไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วค่ะรับวันยิ่งเหมือนคนบ้าบางทีก็แบบพอเราอยู่ในโลกนั้นแล้วเราไม่อยากกลับมาปัจจุบันเลยค่ะเหมือนอยากอยู่ในนั้นนานๆไม่อยากออกมารับรู้โลกนี้อีกเลยแต่สุดท้ายก็ต้องออกมาอยู่ในโลกความเป็นจริงคืออยากกรู้ว่าเราบ้าไหมคะที่เป็นแบบนี้เราควรพบจิตแพทย์ดีมั้ยคะช่วยตอบหน่อยนะคะตอนนี้คือไม่ไหวใครมีเบอร์จิตแพทย์ที่สามารถปรึกษาได้หลังไมค์มาได้เลยนะคั