คือพี่เราชอบด่าเราว่าโง่ค่ะ ด่าบ่อยด้วยค่ะ เราจำค่ะ ฝังใจด้วยค่ะ แม่เราก็ชอบด่าว่าโง่ด้วยค่ะ แล้วคือเรากับพี่ชอบทะเลาะกันค่ะ มีวันนึงเราเก็บกด ทนไม่ไหว จึงด่าพี่กลับว่าโง่ค่ะ เขาโมโหค่ะ จะเอาเรื่องเราด้วยค่ะ พี่เขาเป็นคนที่คุมอารมณ์ตัวเองยากค่ะ แม่เข้ามาเคลียร์ให้ค่ะ แล้วแม่ก็มาว่าเราค่ะว่า เป็นน้อง ทำไมไปพูดกับพี่แบบนั้น เราย้อนค่ะว่า แล้วทีพี่ด่าเราล่ะ ทำไมแม่ไม่ว่าพี่บ้าง แม่บอกว่า คนเป็นพี่จะด่าไม่เห็นเป็นอะไรเลย แต่เราเป็นน้อง ไปว่าพี่แบบนี้มันไม่ดี เราเถียงกลับค่ะว่า ตรรกะอะไรของแม่ หนูด่าพี่แค่ครั้งเดียวเอง แต่พี่กับแม่ด่าหนูตั้งหลายรอบ ทำไมหนูผิดล่ะ แม่เงียบค่ะ รู้สึกเสียใจกับคำพูดนั้นของแม่มากค่ะ ก็จริงที่เราผิดที่ไปว่าพี่แบบนั้น แต่พี่ด่าเราตั้งหลายรอบ โดนด่ากลับบ้างรอบเดียวทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วยคะ เรารู้สึกผิดนะคะที่ด่าไปแบบนั้น แต่ก็อยากจะถามกลับเหมือนกันว่า ตอนพี่ด่าเราแบบนั่นพี่รู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า เคยรู้สึกบ้างไหมว่าไม่น่าด่าแบบนั่นเลย แต่จากที่เขาด่าเรามาหลายรอบก็น่าจะเป็นคำตอบได้หรือเปล่าคะ ว่าเขาไม่เคยรู้สึกผิดอะไรเลย เราเคยเปิดใจพูดเรื่องที่เขาด่าเราว่าโง่แล้วค่ะ เขาบอกว่า ควรชินได้แล้วนะ เราก็ชินนะคะ แต่มันก็มีความคิดว่า เราต้องชินกับเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ ทำไมเราต้องชินกับเรื่องที่ทำให้ตัวเองแย่ด้วย จะว่าเราเก็บกดก็ได้นะคะ เคยถามตัวเองนะคะว่าเราโง่ขนาดนั่นเลยหรอ ทำไมเขาต้องด่าเราด้วย ทำอะไรผิดนิดหน่อยก็โดนด่าแล้ว รู้สึกท้อกับชีวิตมากเลยค่ะ เราไม่อยากเป็นคนแบบเขานะคะ ที่จะด่าใครก็ได้โดยไม่รู้สึกผิด เรารู้สึกผิดมากๆค่ะที่ด่าไปแบบนั้น

เราอยากรู้ว่าเราผิดไหมคะที่ด่าพี่ว่าโง่ แล้วความคิดของแม่ที่บอกว่า ‘คนเป็นพี่จะด่าอะไรก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย’ มันถูกไหมคะ? ถ้าถูกเราจะได้เปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่ เพราะเราคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ในตัวเราเอง เรามีสิทธิ์ปกป้องความรู้สึกตัวเองเมื่อโดนการกระทำแบบนั้น ช่วยตอบหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ