פ เดิมเมืองอยู่ยั้งง่ายงาม อยู่ประชาง่ายหง้าย
เพียงวิถีเรียบเรียบ อยู่จนท้ายจมท้าย
ทำนาปลูกพืชเพี้ยงพอกิน มอซอคล้ายกันหมด
ดูบ่โดยบดินทร์ห่อนครอบ ครองพวกครองกันเอง
อยู่วันหนึ่งจ้าแสงฉาย เฉิดเชวงก่อร่าย
จากเชวงแกะร่าง ขนประกายทองกณิกนันต์
ประกายทองกระนั้นต้องตา ชาวเมืองพลันแซ่ซ้อง
ผู้มากบุญญามาเกิด พ้องใจกันคำนับ
เทอดเท่าฟ้าเมืองแมน เทอดด้วยศัพท์สูงหยิ้ง
แกะทองสุดหวงแหนล้ำค่า เทอดขึ้นหึ้งเหนือคน
ทันใดอุโฆษก้องกังวาน คำเปล่งจากแกะดลสั่งด้าว
ประชารับสั่งน้อมนอบทั้งกายและใจ ปฏิบัติตามไป่ขืน
ปฏิบัติตามไป่ขัด แกะท่านโปรดบัญชา ฯ
ทำตามความเช่นนี้เจริญ พรประเสริฐเพลิดเพลินทั่วหล้า
พรประศาสน์สรรเสริญพันผูก คนประสาทคลั่งบ้า เริ่ม
ปวงประชาแก่งแหย้งบนบวง เฟ้นเสาะทองทั้งปวงเสาะเฟ้น
จะเสาะสรวงเองอยู่ จะรีดเค้นเลือดปู
จะชิงดีเด่นด้น จะช่วงชิงศักดิ์ดั้น
รื้อไร่นาเคยปลูก เปลี่ยนเป็นชั้นโรงงาน
เป็นโรงงานแปงทอง เหยียบอื่นฐานไต่ขึ้น
เหยียบหัวอื่นไต่ขั้น เป็นจ้าวพื้นแจ้งพื้น
จ้าวมากยิ่งมากเหรื้องมากแรง ศักดิ์เทียมกันบ่ได้
ข้าต้องใกล้ชิดมากกว่า เป็นข้าเอกแกะผู้เดียว
แบ่งฟากฝั่งรวบผู้รวมคน กลก่อเศิกกวาดเสี้ยน
จงตายตายไปซะ กลกำจัดเสี้ยนหนาม
เมืองเคยเย็นพลันไหม้เป็นไฟ ย่ำเหยียบกายก่นเกรี้ยว
แย่งชิงกันเป็นจ้าว พ่ายแพ้เป็นทาส
จบสงครามล่วงรู้ผลลัพธ์ ผู้ชนะเป้นจ้าว
ผู้พ่ายแพ้เป็นทาส ไปทำงานขนทอง
พวกทาสเพียงรอวัน ก่อแผนการพลิกด้าว
เข้าเข่นโค่นราชาอะคร้าว เวียนวัฏจักร วนนา
ศึกแย่งชิงไร้จุดจบ ความโกรธแค้นซึมแทรก
ความคั่งแค้นซึมซาบ หลงลืมจุดประสงค์
ใจประจงบอดใบ้เบือนใจ หลงสู่ทางบรรลัยบิดเบี้ยว
หลงแกะไม่สงสัยคิดอ่าน จงแล่นเลี้ยวลงนรก ןף
ש ปฏิทินยูเลี่ยนมอง สองศูนย์หนึ่งสามสอง
ครองฤกษ์อุตราษาฒ แกะจวนหล่นฟ้าคลาด ทิวาล่อง
ש ใต้ฟ้าบนดินตรอง ผองตนบทบาทผอง
มองตัวเองให้เห็น จวนหมดเวลาเล่น สนุกแล้ว
...
แกะขนทอง