ครอบครัวเราในสายตาคนอื่นดูอบอุ่นมากๆเรามีพร้อมทุกอย่างทำมาหากินเก่งกว่าสามีบอกได้เลยว่าคนละขั้ว ได้มาเจอกันและแต่งงานเพราะ คลุมถุงชน ผ่านมา 20 กว่าปีนับวันเบื่อชีวิตคู่มากมายเห็นความไม่เป็นผู้นำของสามีก็หดหู่ใจ ทุกอย่างทุกเรื่องเราต้องคอยบอกให้ทำ เขาเป็นคนใจเย็นไม่กระตือรือร้นจนเราอิดหนาระอาใจ อยากมีอิสระจากชีวิตคู่ที่น่าเบื่อเราไม่อยากให้เขาเข้าใกล้ เรารู้สึกว่าใจเรามันเบื่อหน่ายเต็มที เรื่องบนเตียง เเค่1 นาทีก็แสนจะเครียดไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบปีล่ะ เรายิ่งห่างยิ่งมีความสุขสายงานของเราคือต้องออกไปตามที่ต่างจังหวัดบ้าง ตามเขตใกลๆบ้างนอนที่สายงานเลย ก็ยังพอหายใจหายคอได้โล่งๆแต่พอโควิดมันระบาดทำให้เราต้องมาอยู่ใกล้กับสามีความเครียดที่ว่างงาน และต้องมาอยู่กับคนที่เราเบื่อหน่ายเราแสนจะทรมานใจ อยากพูดตรงๆก็สงสารลูกๆถึงจะโตจนได้ทำงานหมดล่ะเราก็แคร์และห่วงความรู้สึกของลูกมากๆบางทีอยากไปบวชแบบไม่ต้องสึกออกมาใช้ชีวิตแบบที่เราต้องการอย่างสงบแต่ก็ห่วงครอบครัวถ้าปล่อยใว้ให้สามีดูแลคงเละไม่เป็นท่า. เพื่อนๆคนใหนมีวิธีช่วยให้เราพ้นทุกข์จากเรื่องนี้ได้ไหม? เราอยากมีความสุขเราเหนื่อยมามากพอแล้ว เวลาทุกข์ก็ไม่มีใครมาทุกข์กับเรา ยิ่งพูดยิ่งเครียดพิมไปน้ำตาไหลไปเอางัยดีกับชีวิต ตอนนี้อายุเรา 40 ต้นๆอยากมีอิสรภาพที่หายไปตั้งแต่อายุ 16 ปี สามารถทำได้ไหม? 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭