จดหมายฉบับที่ 128/2563       บ้านดิโอเรียนทอล เชียงใหม่
                                   วันพฤหัสบดีที่   7   พฤษภาคม  พ.ศ. 2563
ถึง   พัณณิตา
         ผู้ได้รับการสรรเสริญ เมื่อหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปการรู้จักปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์พร้อมทั้งสามารถคอยช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสกว่าให้มีพัฒนาการความสามารถพึ่งพาตนเองพร้อมทั้งนำพาผู้คนรอบข้างให้ดำรงชีวิตความเป็นอยู่รอดไปได้ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงที่รุกโหมกระหน่ำเข้าหาในทุกทิศทางอย่างไม่มีแบบแผน การเรียนรู้จักตนเองที่มีเวลามากขึ้น การพึ่งพิงแหล่งกำเนิดก่อเกิดขึ้นมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ การมองออกไปดูเพื่อนบ้านในแหล่งอื่นเห็นชัดเจนถึงความเสื่อมโทรมในภาพมุมสูง ตามที่ พัณณิตา บอกเล่า ไม่มีที่ใดที่จะอยู่เป็นสุขได้เท่ากับบ้านของเรา
       ชีวิตความเป็นอยู่บ้านเราที่มีสภาพแวดล้อมภูมิอากาศธรรมชาติเป็นภูเขาป่าไม้ชายทะเลป่าโกงกางท้องทุ่งไร่นาลำธารหนองบึงแม่น้ำล้อมรอบด้วยสภาพอากาศในรอบปีที่มีฟ้าฝนบางฤดูกาล ร้อนชื้นบางเวลา ปลายปีมีอากาศเย็นไม่หนาวจัดหรือเกิดมีหิมะตก ผู้คนในหมู่บ้านต่างเป็นครอบครัวที่มีสายเลือดสืบทอดกันมารู้จักพึ่งพิงแบ่งปันซึ่งกันและกัน บ้านเรือนที่พักอาศัยในรูปแบบธรรมชาติบ้านไม้ทรงสูงหลังคาจั่วมุงด้วยกระเบื้องดินเผาบ้างมุงด้วยจากคาใบตองตึงบ้างดูเรียบง่าย อาหารการกินก็หาได้ง่ายจากพืชผักที่มีขึ้นงอกงามในทุกฤดูกาลผักบุ้งในหนองผักตำลึงริมรั้วกบเขียดในไร่นาปูปลาในหนองบึงหอยหมึกตามชายเลมีให้เก็บกินแบบไม่หมดไม่ต้องใช้เงินไม่ต้องมีบัตรเครดิตไปแลก     
       ยุคที่นายทุนเข้ามาเบียดเบียนแย่งเอาทรัพย์ในดินสินในน้ำไปหลายคนตกเป็นทาสทางแรงงานถูกมอมเมาด้วยวัตถุเกินจำเป็นของชีวิตหลอกพาเอาลูกหลานให้ไปอยู่ในตึกคอนกรีตที่รอบข้างเต็มไปด้วยผู้คนที่ไม่รู้จักกันอาหารการกินที่เป็นขนมปังครีมชิสมีสลัดผักบ้างบางเวลาอากาศที่มีแต่ร้อนจัดไม่ก็เย็นจัดจนรอบข้างกลายเป็นน้ำแข็งขาวโพลนพึ่งพิงอุปกรณ์เทคโนโลยีที่บอกว่ามีพัฒนาการเจริญก้าวหน้าล้ำยุค ความเป็นอยู่อาหารการกินของใช้ต้องมีเงินตราธนบัตรไม่ก็บัตรเครดิตไปแลกมา พืชผักผลไม้หมูวัวควายไก่กุ้งหอยปูปลาล้วนมาจากแหล่งของบ้านเรา ทำงานหนักแทบตายกว่าจะได้กินกุ้งปูปลาบ้านตัวเอง
      เมื่อโรคระบาดหนักจนต้องปิดบ้านปิดเมืองผู้คนต่างถิ่นต้องอพยพหนีกลับภูมิลำเนาตนเอง ความขัดสนในอาหารการกินเริ่มเกิดมากขึ้นในถิ่นที่เคยเรียกว่าเมืองใหญ่ ความเป็นอยู่ที่ดูสุขสบายพอเพียงมีพอกินไม่ต้องเดือดร้อนดิ้นรนออกไปขอถุงยังชีพใครในถิ่นบ้านนอกภาพเหล่านี้ค่อยฉายออกมาให้เห็นมากขึ้น บ้านเราพออยู่พอกินทรัพย์ในดินสินในน้ำพอมีให้ประทังชีวิต แมงมันบินว่อนมาเล่นแสงไฟ ไม่นานเห็ดถอบก็จะออกตามฤดูกาล ต้นฝนเก็บไข่มดแดงแกงใส่ผักหวาน ผัดผักบุ้งริมหนอง ประคับประคองชีวิตให้อยู่รอดไปอย่างเป็นสุข
     ฉบับนี้ยาวไปนะ พัณณิตา กว่าจะรู้ว่าปิกมาบ้านเฮาเต๊อะอยู่ม่วนกว่าบ่ามีโคหวิดให้ระวัง อาหารบ้านเราเช้านี้ ซุปหัวมัน ผัดกะหล่ำ ไก่ย่างแก๋งผักบุ้ง อยู่ดีมุสุขทุกคนนะ
                                       ขอให้โชคดี
                                        Noohom Ja

ไม่มีที่ใดในโลกจะดีกว่าบ้านของตนเอง