แชร์ประสบการณ์ครับ 🙂
ผมมีเรื่องส่วนตัวในอดีตจะเล่าให้อ่านครับ เผื่อใครจะคิดได้บ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า สมัย ม.ปลาย ผมมีเพื่อนผู้หญิงสนิทกันมากอยู่คนหนึ่ง เราสนิทกันมาก เจอกันตบหัวตีตูดเตะไข่กันได้อ่ะ
เราสนิทกันจริงๆ ในฐานะเพื่อน ... มันมีอะไร มันก็ปรึกษาผม ผมทะเลาะกับแฟน ผมก็ปรึกษามัน โทรคุยกับมัน มากกว่าผมคุยกับแฟนอีก แต่ตอนนั้นแปลกใจ ทุกครั้งที่มีผู้ชายมาเกาะแกะมัน ผม
จะโคตรหึงมันเลย จนบางทีมันแอบแซวผมว่าผมชอบมัน 55555 จนวันหนึ่ง มันมาบอกผมว่า สอบปลายภาคเสร็จมันจะย้ายไปเรียนที่จังหวัดอื่นตามครอบครัวมัน ตอนนั้นแหละผมพึ่งรู้ ... ว่าผมรักมัน ผม
เปลี่ยนบุคลิกเลย จากเฮฮาสนุกสนาน กลายเป็นว่า ผม
เคร่งขรึม สุขุม จนเพื่อนว่าผมเปลี่ยนไป ตอนนั้นผมนั่งถามตัวเองว่าผมรักมันจริงๆมั้ย หรือแค่ไม่อยากเสียเพื่อนไป จนบางทีผม
ไม่อยากอยู่กับแฟนเลย โคตรแปลกใจ ผมถามตัวเองเรื่อยๆจนเข้าใจว่าผมรักมันจริงๆ แต่ ...... ผมจะทิ้งแฟนผมไม่ได้ จู่ๆมีเส้นทางให้เลือกระหว่าง "ความถูกต้อง" และ "ความถูกใจ" การบ้านชีวิตมันเริ่มเข้ามาให้ทำ จนวันที่เพื่อนคนนี้จะไป มันชวนผมไปงานเลี้ยงส่งมัน กับเพื่อนในกลุ่มอีก10 คน ผมเลยยอมไป พออยู่ที่ร้านต่างคนต่างเฮฮา แต่ผมนั่งเงียบ ผมเครียด และต้องการปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจ เพื่อนผมมันถามผมว่า"เป็นอะไร กูเห็นเปลี่ยนไปตั้งแต่กูบอกว่ากูจะไปแล้วนะ .... คิดถึงกูหรอ?" ทั้งโต๊ะก็เฮฮา ผมตอบไปแต่ว่า "เปล่า" ... มันเลยถามผมว่า "กูเพื่อนนะ กูจะไปแล้ว เห็นกูเป็นเพื่อนปะ? มีอะไรบอกกันดิ" ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี "กูรักนะ" .... สิ้นเสียงนี้ มันตอบผมกลับมาว่า "กูก็รักเหมือนกันเพื่อนรัก" แล้วมันมากอดคอผม ผมจึงตอบไปทั้งน้ำตาว่า
"กูไม่ได้รักแบบนั้น .... กูรักจริงๆ กูรักแบบไม่รู้ทำไม ช่วงเวลาตอนที่เราเล่นด้วยกันมันดีจริงๆ กูไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ กูขอโทษ กูรัก นี่แหละที่ทำให้กูเปลี่ยนไป"
ผมร้องไห้ในร้านเหล้า เพลงก็คลอไป เงียบกันทั้งโต๊ะ ผมร้องไห้อยู่คนเดียว เพื่อนผมคนนั้นมันอึ้งซักพัก แล้วมันก็วางตังไว้แล้วเดินหนีไป ผมก็ตามเพื่อที่จะปรับความเข้าใจกัน แต่สุดท้ายเขาบล็อคทุกอย่างที่ผมจะติดต่อเขาได้ ผมคิดว่าความรักที่รักไม่ได้แบบนี้ยิ่งตอนที่เรามีแฟนอยู่แล้ว
โคตรเจ็บ แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีที่คิดถูกเลยคือ ผมเลือกแฟนผม แม้ปัจจุบันนี้จะเลิกกันไปนานแล้วก็เถอะ นึกถึงเรื่องนี้แล้วทำให้ผมยิ้มได้ ว่าอย่างน้อย "ความถูกต้อง" มันดีกว่ากว่า "ความถูกใจ" เสมอ
ขอบคุณครับ
อยากแชร์ประสบการณ์ความรัก ระหว่าง "ความถูกใจ" และ "ความถูกต้อง" ครับ
ผมมีเรื่องส่วนตัวในอดีตจะเล่าให้อ่านครับ เผื่อใครจะคิดได้บ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า สมัย ม.ปลาย ผมมีเพื่อนผู้หญิงสนิทกันมากอยู่คนหนึ่ง เราสนิทกันมาก เจอกันตบหัวตีตูดเตะไข่กันได้อ่ะ
เราสนิทกันจริงๆ ในฐานะเพื่อน ... มันมีอะไร มันก็ปรึกษาผม ผมทะเลาะกับแฟน ผมก็ปรึกษามัน โทรคุยกับมัน มากกว่าผมคุยกับแฟนอีก แต่ตอนนั้นแปลกใจ ทุกครั้งที่มีผู้ชายมาเกาะแกะมัน ผมจะโคตรหึงมันเลย จนบางทีมันแอบแซวผมว่าผมชอบมัน 55555 จนวันหนึ่ง มันมาบอกผมว่า สอบปลายภาคเสร็จมันจะย้ายไปเรียนที่จังหวัดอื่นตามครอบครัวมัน ตอนนั้นแหละผมพึ่งรู้ ... ว่าผมรักมัน ผมเปลี่ยนบุคลิกเลย จากเฮฮาสนุกสนาน กลายเป็นว่า ผมเคร่งขรึม สุขุม จนเพื่อนว่าผมเปลี่ยนไป ตอนนั้นผมนั่งถามตัวเองว่าผมรักมันจริงๆมั้ย หรือแค่ไม่อยากเสียเพื่อนไป จนบางทีผมไม่อยากอยู่กับแฟนเลย โคตรแปลกใจ ผมถามตัวเองเรื่อยๆจนเข้าใจว่าผมรักมันจริงๆ แต่ ...... ผมจะทิ้งแฟนผมไม่ได้ จู่ๆมีเส้นทางให้เลือกระหว่าง "ความถูกต้อง" และ "ความถูกใจ" การบ้านชีวิตมันเริ่มเข้ามาให้ทำ จนวันที่เพื่อนคนนี้จะไป มันชวนผมไปงานเลี้ยงส่งมัน กับเพื่อนในกลุ่มอีก10 คน ผมเลยยอมไป พออยู่ที่ร้านต่างคนต่างเฮฮา แต่ผมนั่งเงียบ ผมเครียด และต้องการปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจ เพื่อนผมมันถามผมว่า"เป็นอะไร กูเห็นเปลี่ยนไปตั้งแต่กูบอกว่ากูจะไปแล้วนะ .... คิดถึงกูหรอ?" ทั้งโต๊ะก็เฮฮา ผมตอบไปแต่ว่า "เปล่า" ... มันเลยถามผมว่า "กูเพื่อนนะ กูจะไปแล้ว เห็นกูเป็นเพื่อนปะ? มีอะไรบอกกันดิ" ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี "กูรักนะ" .... สิ้นเสียงนี้ มันตอบผมกลับมาว่า "กูก็รักเหมือนกันเพื่อนรัก" แล้วมันมากอดคอผม ผมจึงตอบไปทั้งน้ำตาว่า
"กูไม่ได้รักแบบนั้น .... กูรักจริงๆ กูรักแบบไม่รู้ทำไม ช่วงเวลาตอนที่เราเล่นด้วยกันมันดีจริงๆ กูไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ กูขอโทษ กูรัก นี่แหละที่ทำให้กูเปลี่ยนไป"
ผมร้องไห้ในร้านเหล้า เพลงก็คลอไป เงียบกันทั้งโต๊ะ ผมร้องไห้อยู่คนเดียว เพื่อนผมคนนั้นมันอึ้งซักพัก แล้วมันก็วางตังไว้แล้วเดินหนีไป ผมก็ตามเพื่อที่จะปรับความเข้าใจกัน แต่สุดท้ายเขาบล็อคทุกอย่างที่ผมจะติดต่อเขาได้ ผมคิดว่าความรักที่รักไม่ได้แบบนี้ยิ่งตอนที่เรามีแฟนอยู่แล้ว โคตรเจ็บ แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีที่คิดถูกเลยคือ ผมเลือกแฟนผม แม้ปัจจุบันนี้จะเลิกกันไปนานแล้วก็เถอะ นึกถึงเรื่องนี้แล้วทำให้ผมยิ้มได้ ว่าอย่างน้อย "ความถูกต้อง" มันดีกว่ากว่า "ความถูกใจ" เสมอ
ขอบคุณครับ