ตอนนี้พึ่งเรียนจบมหาลัย จบช่วงนี้มันก็วุ่นวายจริงๆทุกอย่างรอบๆตัวเริ่มเปลี่ยนไปเรารู้สึกเกรงใจที่บ้านไม่กล้าขอตังใช้เหมือนแต่ก่อน ทุกคนรอบตัวเริ่มพูดถึงงาน เราเป็นเด็กอยู่ในกรอบที่ครอบครัวสร้างไว้ให้ตลอดกรอบที่เหมือนจะให้เลือกเองแต่ทุกอย่างจะมีคำว่า "แต่ว่าอันนี้น่าจะดีกว่า" แล้วเราก็จะเลือกตามเขาตลอด คนที่เป็นลูกคนเดียวหรือลูกคนเล็กน่าจะเข้าใจดี  เขาจะเป็นห่วงเรามากคาดหวังกับเรามาก จนตอนนี้เหมือนเขาพังกรอบนั้นออกนิดหน่อยให้เราก้าวออกจากกรอบเองแต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรากลัวการที่เราจะก้าวออกไป อยู่ๆก็กลัวการเป็นผู้ใหญ่ กลัวว่าทุกอย่างจะไม่เป็นเหมือนที่คิด กลัวการใช้ชีวิตซะงั้น กลัวไปหมด