หนูเป็นผู้หญิง อายุ18ปีละ เหมือนไม่ได้รับความรักจากคนในครอบครัว เราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวและคนเดียวในเครือญาติที่เกิดมาเป็นผญ นอกนั้นก็มีแต่พี่ผชน้องผช คืออยู่บ้านรวมกันหลายคน และเหมือนผู้ใหญ่ในบ้านเขาจะสนใจแต่ลูกผู้ชายคุยกับลูกผู้ชาย ไม่ค่อยใช้ลูกผู้ชายส่วนมากจะใช้แต่เราทำงานทำเกือบทุกอย่างในบ้าน ลูกผู้ชายก็มีแต่กินกับนอนไม่ค่อยโดนเรียกใช้ เวลาอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด ส่วนเราเวลาอยากได้อะไรขออะไรก็ไม่ค่อยได้เหมือนพี่ที่เป็นผู้ชายกะน้อง จะโดนด่าโดนว่าตลอด และก็โดนพุดให้ตอนผู้ใหญ่เขาทานข้าวกันพร้อมกันหมดทุกคน เราไม่ค่อยไปกินข้าวพร้อมกับคนในบ้าน เพราะคนเยอะ ก็4-5คน โต้ะก้เต้มละ แต่เราโดนเรียกไปกินข้าวด้วยน้อยมาก แต่ผู้ใหญ่เขาเรียกพี่ผู้ชายกะน้องที่เป็นผู้ชายตลอด ส่วนเราก็ได้ยินแต่เขาไม่เรียกเราไม่ทานด้วยมีก็น้อยมากที่จะเรียกไปกินพร้อมกัน เราก็คิดว่า ไม่เรียกก้ไม่เป็นค่อยไปหาไรกินตอนเขากินเสร็จกัน ก็เปนแบบนี้ตลอด และก็เวลาเราตื่นสายเขาก็จะคุยกันว่าขี้เกียจ อันนี้แอบได้ยิน. ก็พูดให้เราว่านิสัยไม่ดี ไม่รุ้จักความ สอนไม่รู้จักจำ อะไรแบบนี้อะ เราก็เงียบตลอดเวลาได้ยินและโดนว่า เหนื่อยใจอยู่ทุกวัน อยากออกจากบ้านหลังนี้อยากออกไปอยู่คนเดียวสักที ไม่รู้เราใช่ลูกหลานเขารึเปล่าทำไมถึงทำกันแบบนี้ ขนาดแม่ยังรักพี่มากกว่าเราเลย ดูจากการกระทำอะอันนี้ มีอะไรพี่จะได้ตลออขออะไรก็ได้ตลอด ส่วนเราไม่ได้อะไรเลย มีอยู่วันนึ่งขับรถไปกับแม่ข้างนอก แม่จอดรถตรงกับร้านขายราดหน้าพอดี เราก็ขอแม่ซื้อให้กิน แม่ก้บอกไม่ ไปกินข้าวที่บ้านเอา แต่แม่ก้ซื้อให้พี่คนเดียว มันน่าน้อยใจนะ แต่เราก็คิดละว่าช่างมันเถอะ พยายามไม่คิดแต่ก้อดคิดไม่ได้ อยากระบายกับใครก็ไม่ได้ เหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครรับฟัง