เพื่อนของเรา สมมุติชื่อ กุ๊ก  มีแฟนชื่อ แมน  คบกันหกเจ็ดเดือน กุ๊กก็ท้อง
ก็ผูกข้อไม้ข้อมือกัน ผู้ใหญ่สองฝ่ายรับรู้ ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันดีเท่าไร
รู้แต่ครอบครัวแมนค่อนข้างรวยในจังหวัด มีหน้ามีตาพอสมควร

กุ๊กลาออกจางานที่ดี มีอนาคต เพื่อไปอยู่กับแมน ที่บ้านต่างจังหวัด ในบ้านเดียวกับญาติๆ
บ้านหลังนั้น ประกอบด้วย พ่อ แม่ ของแมน พี่ชาย พี่สะใภ้ น้องสาว น้องเขย หลานวัยซนอีกสาม
เมื่อรวมกุ๊กกับแมน ก็ปาไป 11 คน

บ้านนั้นค่อนข้างใหญ่ แต่ก็คับแคบสำหรับคนสิบเอ็ดคน
กลางวันในบ้านเหลือ พ่อ แม่ กับกุ๊ก ก็พอทน
ถึงพ่อจะติดการฟังวิทยุเสียงดังๆ แม่จะขี้บ่นบ้าง
แต่พอกุ๊กเข้าไปในห้อง ก็เสียงเบาลงได้บ้าง

กุ๊กเคยช่วยทำอาหาร แต่หลังๆ อุ้ยอ้าย
แม่ผัวใจดีก็บอกให้พัก
รอคลอดก่อนค่อยว่ากัน
แม่ผัวทำกับข้าวหาอาหารให้ทั้งเช้าบ่ายเย็น
และฝีมือระดับเหลา

แต่พอทุกคนกลับจากงาน หลานๆ กลับจากโรงเรียน
อึกทึกครึกโครม จนกุ๊กแทบจะประสาทกิน
แมนเป็นคนกลับช้าสุด ถึงบ้านเกือบทุ่ม
ทำให้กุ๊กไม่รู้จะคุยกับใคร
ได้แต่ขังตัวในห้องจนสามีกลับ และกินข้าวพร้อมกันสองคน
เพราะคนอื่นกินกันแล้ว

ความเป็นส่วนตัว ไม่ต้องพูดถึง
ทุกคนเป็นกันเอง นึกจะเปิดห้องหับใครก็เปิด
หลานเคยเปิดประตูเข้ามาในห้องตอนกุ๊กกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า
หรือแม้แต่กำลังหวานใส่กับแฟน

กุ๊กรู้ว่าคนในครอบครัวทุกคนดีกับกุ๊ก
ยิ่งกำลังท้องแก่ ยิ่งได้รับการเอาอกเอาใจ
แต่กุ๊กเริ่มรู้สึกทนไม่ได้ และไม่คิดว่าจะทนได้ตลอดชีวิตกับสิ่งเหล่านี้

เคยคุยกับแมน ขอให้แยกออกมา
แต่แมนบอกว่ารับค่าใช้จ่ายไม่ไหว
กุ๊กบอก ถ้าคลอดจะหางานช่วยอีกแรง
แมนบอกว่าอยู่ที่บ้าน พ่อแม่ช่วยเลี้ยงลูกที่กำลังจะเกิดมาได้
สรุป ก็คุยวนไปวนมาอย่างนั้น
จนกุ๊กจะคลอดในอีกเดือนสองเดือนข้างหน้านี้

พอจะมีทางออกอะไรให้กุ๊ก สาวความอดทนต่ำบ้างไหม