คือปกติแล้วคุณแม่เป็นคนชอบพูดเสียงดังแบบอยู่ดีๆก้เสียงดังขึ้นมาค่ะ ชอบพูดจาเหน็บแนมว่าเราอ้วนบ้างอะไรบ้างชอบเปรียบเทียบเรากับคนอื่นอยู่บ่อยๆเวลาออกไปข้างนอกไปเจอคนอื่นคุณแม่พูดดีกับเราจนไม่น่าเชื่อ ปกติอยู่บ้านจะเป็นอีกแบบพูดเสียงดังบางทีก้มีคำหยาบบ้าง ยอมรับเลยว่าแอบน้อยใจที่ทำไมพูดกับเราไม่เหมือนพูดต่อหน้าคนอื่นเลย  บางทีเวลาเราเลิกช้าไปเลทแล้วคุณแม่มารอแล้วคนบ่นเรายับเลยค่ะทั้งๆที่ก้บอกไส้ล่วงหน้าแล้วว่าจะเลิกช้า/กลับช้า แต่กลับกันเรามารอคุณแม่เป็นชั่วโมงแม่กลับบอกว่า "ดีแล้วที่มารอแม่อย่าให้แม่มารอเป็นเด็กเป็นเล็กรอนิดหน่อยก้ไม่เป็นไรหรอก" เราเข้าใจนะคะว่าการให้ผู้ใหญ่รอมันไม่ดีแต่กลับกันดารที่เรามารอแม่โดยใช้เหตุผลว่าเราเป็นเด็กต้องรอได้ช้านิดหน่อยก้ไม่เป็นไร อีกเรื่องนึงคือแม่จะพูดกับน้องชายเราดีมากๆ มีคำครับ/ค่ะ ลงท้ายทุกครั้งที่พูดด้วย น้ำเสียงที่ใช้ในการคุยก็ซอฟๆลงไม่เสียงดัง แต่กลับเรานี่ด่าจนบางทีก้น้อยใจค่ะ